TITULUS IV DE PROBATIONIBUS (Cann. 1526 – 1586)

Can. 1526 - § 1.  Onus probandi incumbit ei qui asserit.  

§ 2.  Non indigent probatione:  

1_ quae ab ipsa lege praesumuntur; 

2_ facta ab uno ex contendentibus asserta et ab altero admissa, nisi iure vel a iudice 

probatio nihilominus exigatur.

Can. 1527 - § 1.  Probationes cuiuslibet generis, quae ad causam cognoscendam utiles 

videantur et sint licitae, adduci possunt.  

§ 2.  Si pars instet ut probatio a iudice reiecta admittatur, ipse iudex rem expeditissime 

definiat.

Can. 1528 - Si pars vel testis se sistere ad respondendum coram iudice renuant, licet eos 

audire etiam per laicum a iudice designatum aut requirere eorum declarationem coram 

publico notario vel quovis alio legitimo modo.

Can. 1529 - Iudex ad probationes colligendas ne procedat ante litis contestationem nisi ob 

gravem causam.