PARS IV DE PROCESSU POENALI (Cann. 1717 - 1731)

Caput I DE PRAEVIA INVESTIGATIONE

Can. 1717 - § 1.  Quoties Ordinarius notitiam, saltem veri similem, habet de delicto, caute 

inquirat, per se vel per aliam idoneam personam, circa facta et circumstantias et circa 

imputabilitatem, nisi  haec inquisito omnino superflua videatur. § 2.  Cavendum est ne ex hac 

investigatione bonum cuiusquam nomen in discrimen vocetur.  

§ 3.  Qui investigationem agit, easdem habet, quas auditor in processu, potestates et 

obligationes; idemque nequit, si postea iudicialis processus promoveatur, in eo iudicem 

agere.

Can. 1718 - § 1.  Cum satis collecta videantur elementa, decernat Ordinarius:  

1_ num processus ad poenam irrogandam vel declarandam promoveri possit; 

2_ num id, attento can. 1341, expediat; 

3_ utrum processus iudicialis sit adhibendus an, nisi lex vetet, sit procedendum per decretum 

extra iudicium.  

§ 2.  Ordinarius decretum, de quo in § 1, revocet vel mutet, quoties ex novis elementis aliud 

sibi decernendum videtur.  

§ 3.  In ferendis decretis, de quibus in § §  1 et 2, audiat Ordinarius, si prudenter censeat, 

duos iudices aliosve iuris peritos.  

§ 4.  Antequam ad normam § 1 decernat, consideret Ordinarius num, ad vitanda inutilia 

iudicia, expediat ut, partibus consentientibus, vel ipse vel investigator quaestionem de damnis 

ex bono et aequo dirimat.

Can. 1719 - Investigationis acta et Ordinarii decreta, quibus investigatio initur vel clauditur, 

eaque omnia quae investigationem praecedunt, si necessaria non sint ad poenalem 

processum, in secreto curiae archivo custodiantur.