|
[1] Obsculta, o fili,
praecepta magistri, et inclina aurem cordis tui, et admonitionem pii patris
libenter excipe et efficaciter comple, [2]
ut ad eum per oboedientiae laborem redeas, a quo per inoboedientiae desidiam
recesseras. [3] Ad
te ergo nunc mihi sermo dirigitur, quisquis abrenuntians propriis voluntatibus,
Domino Christo vero regi militaturus, oboedientiae fortissima atque praeclara
arma sumis.
[4] In primis,
ut quicquid agendum inchoas bonum, ab eo perfici instantissima oratione
deposcas, [5] ut
qui nos iam in filiorum dignatus est numero computare non debet aliquando de
malis actibus nostris contristari. [6]
Ita enim ei omni tempore de bonis suis in nobis parendum est ut non solum
iratus pater suos non aliquando filios exheredet, [7]
sed nec, ut metuendus dominus irritatus a malis nostris, ut nequissimos servos
perpetuam tradat ad poenam qui eum sequi noluerint ad gloriam.
[8] Exsurgamus
ergo tandem aliquando excitante nos scriptura ac dicente: Hora est iam nos
de somno surgere, [9]
et apertis oculis nostris ad deificum lumen, attonitis auribus audiamus divina
cotidie clamans quid nos admonet vox dicens: [10]
Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra. [11] Et iterum: Qui habet aures audiendi
audiat quid spiritus dicat ecclesiis. [12]
Et quid dicit? Venite, filii, audite me; timorem Domini docebo vos [13] Currite dum lumen
vitae habetis, ne tenebrae mortis vos comprehendant.
[14] Et quaerens Dominus in multitudine populi
cui haec clamat operarium suum, iterum dicit: [15]
Quis est homo qui vult vitam et cupit videre dies bonos? [16] Quod si tu audiens
respondeas: Ego, dicit tibi Deus: [17]
Si vis habere veram et perpetuam vitam, prohibe linguam tuam a malo et labia
tua ne loquantur dolum; deverte a malo et fac bonum, inquire pacem et sequere
eam. [18] Et
cum haec feceritis, oculi mei super vos et aures meas ad preces vestras, et
antequam me invocetis dicam vobis: Ecce adsum. [19] Quid dulcius nobis ab hac
voce Domini invitantis nos, fratres carissimi? [20]
Ecce pietate sua demonstrat nobis Dominus viam vitae.
[21] Succinctis ergo fide vel observantia
bonorum actuum lumbis nostris, per ducatum evangelii pergamus itinera eius, ut
mereamur eum qui nos vocavit in regnum suum videre.
[22] In
cuius regni tabernaculo si volumus habitare, nisi illuc bonis actibus curritur,
minime pervenitur. [23]
Sed interrogemus cum propheta Dominum dicentes ei: Domine, quis habitabit in
tabernaculo tuo, aut quis requiescet in monte sancto tuo? [24] Post hanc
interrogationem, fratres, audiamus Dominum respondentem et ostendentem nobis
viam ipsius tabernaculi, [25]
dicens: Qui ingreditur sine macula et operatur iustitiam; [26] qui loquitur veritatem
in corde suo, qui non egit dolum in lingua sua; [27] qui non fecit proximo
suo malum, qui opprobrium non accepit adversus proximum suum; [28] qui malignum diabolum aliqua
suadentem sibi, cum ipsa suasione sua a conspectibus cordis sui respuens, deduxit
ad nihilum, et parvulos cogitatos eius tenuit et allisit ad Christum; [29] qui, timentes Dominum, de
bona observantia sua non se reddunt elatos, sed ipsa in se bona non a se posse
sed a Domino fieri existimantes, [30]
operantem in se Dominum magnificant, illud cum propheta dicentes: Non
nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam; [31] sicut nec Paulus
apostolus de praedicatione sua sibi aliquid imputavit, dicens: Gratia Dei
sum id quod sum; [32]
et iterum ipse dicit: Qui gloriatur, in Domino glorietur. [33] Unde et Dominus in
evangelio ait: Qui audit verba mea haec et facit ea, similabo eum viro
sapienti qui aedificavit domum suam super petram; [34] venerunt flumina,
flaverunt venti, et impegerunt in domum illam, et non cecidit, quia fundata
erat super petram.
[35] Haec complens Dominus exspectat nos
cotidie his suis sanctis monitis factis nos respondere debere. [36] Ideo nobis propter
emendationem malorum huius vitae dies ad indutias relaxantur, [37] dicente Apostolo: An
nescis quia patientia Dei ad paenitentiam te adducit? [38] Nam pius Dominus dicit: Nolo
mortem peccatoris, sed convertatur et vivat.
[39] Cum ergo interrogassemus Dominum,
fratres, de habitatore tabernaculi eius, audivimus habitandi praeceptum, sed si
compleamus habitatoris officium. [40]
Ergo praeparanda sunt corda nostra et corpora sanctae praeceptorum oboedientiae
militanda, [41] et
quod minus habet in nos natura possibile, rogemus Dominum ut gratiae suae
iubeat nobis adiutorium ministrare. [42]
Et si, fugientes gehennae poenas, ad vitam volumus pervenire perpetuam, [43] dum adhuc vacat et in hoc
corpore sumus et haec omnia per hanc lucis vitam vacat implere, [44] currendum et agendum est
modo quod in perpetuo nobis expediat.
[45]
Constituenda est ergo nobis dominici schola servitii. [46] In qua institutione nihil
asperum, nihil grave, nos constituturos speramus; [47]
sed et si quid paululum restrictius, dictante aequitatis ratione, propter
emendationem vitiorum vel conservationem caritatis processerit, [48] non ilico pavore
perterritus refugias viam salutis quae non est nisi angusto initio incipienda. [49] Processu vero
conversationis et fidei, dilatato corde inenarrabili dilectionis dulcedine
curritur via mandatorum Dei, [50]
ut ab ipsius numquam magisterio discedentes, in eius doctrinam usque ad mortem
in monasterio perseverantes, passionibus Christi per patientiam participemur,
ut et regno eius mereamur esse consortes. Amen.
|