|
[1] Infirmorum cura ante omnia et super omnia
adhibenda est, ut sicut revera Christo ita eis serviatur, [2] quia ipse dixit: Infirmus
fui et visitastis me, [3]
et: Quod fecistis uni de his minimis mihi fecistis. [4] Sed et ipsi infirmi
considerent in honorem Dei sibi servire, et non superfluitate sua contristent
fratres suos servientes sibi; [5]
qui tamen patienter portandi sunt, quia de talibus copiosior merces acquiritur.
[6] Ergo
cura maxima sit abbati ne aliquam neglegentiam patiantur.
[7] Quibus fratribus infirmis sit cella super
se deputata et servitor timens Deum et diligens ac sollicitus. [8] Balnearum usus infirmis
quotiens expedit offeratur – sanis autem et maxime iuvenibus tardius
concedatur. [9] Sed
et carnium esus infirmis omnino debilibus pro reparatione concedatur; at, ubi
meliorati fuerunt, a carnibus more solito omnes abstineant.
[10] Curam autem
maximam habeat abbas ne a cellarariis aut a servitoribus neglegantur infirmi. Et ipsum respicit quicquid a discipulis
delinquitur.
|