|
[1] Unusquisque
proprium habet donum ex Deo, alius sic, alius vero sic; [2] et ideo cum aliqua
scrupulositate a nobis mensura victus aliorum constituitur. [3] Tamen infirmorum
contuentes imbecillitatem, credimus heminam vini per singulos sufficere per
diem. [4] Quibus
autem donat Deus tolerantiam abstinentiae, propriam se habituros mercedem
sciant.
[5] Quod si aut
loci necessitas vel labor aut ardor aestatis amplius poposcerit, in arbitrio
prioris consistat, considerans in omnibus ne surrepat satietas aut ebrietas. [6] Licet legamus vinum omnino
monachorum non esse, sed quia nostris temporibus id monachis persuaderi non
potest, saltem vel hoc consentiamus ut non usque ad satietatem bibamus, sed
parcius, [7] quia
vinum apostatare facit etiam sapientes.
[8] Ubi autem
necessitas loci exposcit ut nec suprascripta mensura inveniri possit, sed multo
minus aut ex toto nihil, benedicant Deum qui ibi habitant et non murmurent. [9] Hoc ante omnia admonentes
ut absque murmurationibus sint.
|