|
[1] Noviter
veniens quis ad conversationem, non ei facilis tribuatur ingressus, [2] sed sicut ait Apostolus: Probate
spiritus si ex Deo sunt.
[3] Ergo si
veniens perseveraverit pulsans et illatas sibi iniurias et difficultatem
ingressus post quattuor aut quinque dies visus fuerit patienter portare et
persistere petitioni suae, [4]
adnuatur ei ingressus et sit in cella hospitum paucis diebus.
[5] Postea autem
sit in cella noviciorum ubi meditent et manducent et dormiant. [6] Et senior eis talis
deputetur qui aptus sit ad lucrandas animas, qui super eos omnino curiose
intendat.
[7] Et
sollicitudo sit si revera Deum quaerit, si sollicitus est ad opus Dei, ad
oboedientiam, ad opprobria. [8]
Praedicentur ei omnia dura et aspera per quae itur ad Deum.
[9] Si
promiserit de stabilitate sua perseverantia, post duorum mensuum circulum
legatur ei haec regula per ordinem [10]
et dicatur ei: Ecce lex sub qua militare vis; si potes observare, ingredere; si
vero non potes, liber discede. [11]
Si adhuc steterit, tunc ducatur in supradictam cellam noviciorum et iterum
probetur in omni patientia. [12]
Et post sex mensuum circuitum legatur ei regula, ut sciat ad quod ingreditur. [13] Et si adhuc stat, post
quattuor menses iterum relegatur ei eadem regula.
[14] Et si
habita secum deliberatione promiserit se omnia custodire et cuncta sibi
imperata servare, tunc suscipiatur in congregatione, [15] sciens et lege regulae
constitutum quod ei ex illa die non liceat egredi de monasterio, [16] nec collum excutere de
sub iugo regulae quem sub tam morosam deliberationem licuit aut excusare aut
suscipere.
[17]
Suscipiendus autem in oratorio coram omnibus promittat de stabilitate sua et
conversatione morum suorum et oboedientia, [18]
coram Deo et sanctis eius, ut si aliquando aliter fecerit, ab eo se damnandum
sciat quem irridit.
[19] De qua
promissione sua faciat petitionem ad nomen sanctorum quorum reliquiae ibi sunt
et abbatis praesentis. [20]
Quam petitionem manu sua scribat, aut certe, si non scit litteras, alter ab eo
rogatus scribat et ille novicius signum faciat et manu sua eam super altare
ponat.
[21] Quam dum
imposuerit, incipiat ipse novicius mox hunc versum: Suscipe me, Domine,
secundum eloquium tuum et vivam, et ne confundas me ab exspectatione mea. [22] Quem versum omnis
congregatio tertio respondeat, adiungentes Gloria Patri. [23] Tunc ille frater novicius
prosternatur singulorum pedibus ut orent pro eo, et iam ex illa die in
congregatione reputetur.
[24] Res, si
quas habet, aut eroget prius pauperibus aut facta sollemniter donatione
conferat monasterio, nihil sibi reservans ex omnibus, [25] quippe qui ex illo die
nec proprii corporis potestatem se habiturum scit.
[26] Mox ergo in
oratorio exuatur rebus propriis quibus vestitus est et induatur rebus
monasterii. [27]
Illa autem vestimenta quibus exutus est reponantur in vestiario conservanda, [28] ut si aliquando suadenti
diabolo consenserit ut egrediatur de monasterio – quod absit – tunc exutus
rebus monasterii proiciatur. [29]
Illam tamen petitionem eius, quam desuper altare abbas tulit, non recipiat, sed
in monasterio reservetur.
|