|
[1] Ordines suos
in monasterio ita conservent ut conversationis tempus ut vitae meritum
discernit utque abbas constituerit.
[2] Qui abbas
non conturbet gregem sibi commissum nec, quasi libera utens potestate, iniuste
disponat aliquid, [3]
sed cogitet semper quia de omnibus iudiciis et operibus suis redditurus est Deo
rationem.
[4] Ergo
secundum ordines quos constituerit vel quos habuerint ipsi fratres sic accedant
ad pacem, ad communionem, ad psalmum imponendum, in choro standum; [5] et in omnibus omnino locis
aetas non discernat ordines nec praeiudicet, [6]
quia Samuel et Daniel pueri presbyteros iudicaverunt. [7] Ergo excepto hos quos, ut
diximus, altiori consilio abbas praetulerit vel degradaverit certis ex causis,
reliqui omnes ut convertuntur ita sint, [8]
ut verbi gratia qui secunda hora diei venerit in monasterio iuniorem se noverit
illius esse qui prima hora venit diei, cuiuslibet aetatis aut dignitatis sit, [9] pueris per omnia ab
omnibus disciplina conservata.
[10] Iuniores igitur priores suos honorent,
priores minores suos diligant. [11]
In ipsa appellatione nominum nulli liceat alium puro appellare nomine, [12] sed priores iuniores suos
fratrum nomine, iuniores autem priores suos nonnos vocent, quod intellegitur
paterna reverentia.
[13] Abbas autem, quia vices Christi creditur
agere, dominus et abbas vocetur, non sua assumptione sed honore et amore
Christi; [14] ipse
autem cogitet et sic se exhibeat ut dignus sit tali honore.
[15] Ubicumque autem sibi obviant fratres,
iunior priorem benedictionem petat. [16]
Transeunte maiore minor surgat et det ei locum sedendi, nec praesumat iunior
consedere nisi ei praecipiat senior suus, [17]
ut fiat quod scriptum est: Honore invicem praevenientes.
[18] Pueri parvi
vel adulescentes in oratorio vel ad mensas cum disciplina ordines suos
consequantur. [19]
Foris autem vel ubiubi, et custodiam habeant et disciplinam, usque dum ad
intellegibilem aetatem perveniant.
|