|
[1] Saepius
quidem contigit ut per ordinationem praepositi scandala gravia in monasteriis
oriantur, [2] dum sint
aliqui maligno spiritu superbiae inflati et aestimantes se secundos esse
abbates, assumentes sibi tyrannidem, scandala nutriunt et dissensiones in
congregationes faciunt, [3]
et maxime in illis locis ubi ab eodem sacerdote vel ab eis abbatibus qui
abbatem ordinant, ab ipsis etiam et praepositus ordinatur. [4] Quod quam sit absurdum
facile advertitur, quia ab ipso initio ordinationis materia ei datur
superbiendi, [5]
dum ei suggeritur a cogitationibus suis exutum eum esse a potestate abbatis
sui, [6] quia ab
ipsis es et tu ordinatus a quibus et abbas. [7]
Hinc suscitantur invidiae, rixae, detractiones, aemulationes, dissensiones,
exordinationes, [8]
ut dum contraria sibi abbas praepositusque sentiunt, et ipsorum necesse est sub
hanc dissensionem animas periclitari, [9]
et hi qui sub ipsis sunt, dum adulantur partibus, eunt in perditionem. [10] Cuius periculi malum
illos respicit in capite qui talius inordinationis se fecerunt auctores.
[11] Ideo nos
vidimus expedire propter pacis caritatisque custodiam in abbatis pendere
arbitrio ordinationem monasterii sui; [12]
et si potest fieri per decanos ordinetur, ut ante disposuimus, omnis utilitas
monasterii, prout abbas disposuerit, [13]
ut, dum pluribus committitur, unus non superbiat. [14]
Quod si aut locus expetit aut congregatio petierit rationabiliter cum humilitate
et abbas iudicaverit expedire, [15]
quemcumque elegerit abbas cum consilio fratrum timentium Deum ordinet ipse sibi
praepositum.
[16] Qui tamen
praepositus illa agat cum reverentia quae ab abbate suo ei iniuncta fuerint,
nihil contra abbatis voluntatem aut ordinationem faciens, [17] quia quantum praelatus
est ceteris, ita eum oportet sollicitius observare praecepta regulae.
[18] Qui
praepositus si repertus fuerit vitiosus aut elatione deceptus superbire, aut
contemptor sanctae regulae fuerit comprobatus, admoneatur verbis usque quater; [19] si non emendaverit,
adhibeatur ei correptio disciplinae regularis. [20] Quod si neque sic correxerit, tunc deiciatur
de ordine praepositurae et alius qui dignus est in loco eius surrogetur. [21] Quod si et postea in
congregatione quietus et oboediens non fuerit, etiam de monasterio pellatur. [22] Cogitet tamen abbas se de
omnibus iudiciis suis Deo reddere rationem, ne forte invidiae aut zeli flamma
urat animam.
|