Caput LXXII De Zelo bono, quem debent habere Monachi

^[1] Sicut est zelus amaritudinis malus qui separat a Deo et ducit ad infernum, ^[2] ita est zelus bonus qui separat a vitia et ducit ad Deum et ad vitam aeternam.

^[3] Hunc ergo zelum ferventissimo amore exerceant monachi, ^[4] id est ut honore se invicem praeveniant, ^[5] infirmitates suas sive corporum sive morum patientissime tolerent, ^[6] oboedientiam sibi certatim impendant; ^[7] nullus quod sibi utile iudicat sequatur, sed quod magis alio; ^[8] caritatem fraternitatis caste impendant,
^[9] amore Deum timeant,
^[10] abbatem suum sincera et humili caritate diligant,
^[11] Christo omnino nihil praeponant, ^[12] qui nos pariter ad vitam aeternam perducat.