|
[1] Quotiens aliqua praecipua agenda sunt in
monasterio, convocet abbas omnem congregationem et dicat ipse unde agitur, [2] et audiens consilium
fratrum tractet apud se et quod utilius iudicaverit faciat. [3] Ideo autem omnes ad
consilium vocari diximus quia saepe iuniori Dominus revelat quod melius est.
[4] Sic autem dent fratres consilium cum omni
humilitatis subiectione, et non praesumant procaciter defendere quod eis visum
fuerit, [5] et
magis in abbatis pendat arbitrio, ut quod salubrius esse iudicaverit ei cuncti
oboediant. [6] Sed
sicut discipulos convenit oboedire magistro, ita et ipsum provide et iuste
condecet cuncta disponere.
[7] In omnibus igitur omnes magistram
sequantur regulam, neque ab ea temere declinetur a quoquam. [8] Nullus in monasterio proprii
sequatur cordis voluntatem, [9]
neque praesumat quisquam cum abbate suo proterve aut foris monasterium
contendere. [10]
Quod si praesumpserit, regulari disciplinae subiaceat. [11] Ipse tamen abbas cum
timore Dei et observatione regulae omnia faciat, sciens se procul dubio de
omnibus iudiciis suis aequissimo iudici Deo rationem redditurum.
[12] Si qua vero
minora agenda sunt in monasterii utilitatibus, seniorum tantum utatur consilio,
[13] sicut scriptum
est: Omnia fac cum consilio et post factum non paeniteberis.
|