Prologus

^[1] Obsculta, o fili, praecepta magistri, et inclina aurem cordis tui, et admonitionem pii patris libenter excipe et efficaciter comple, ^[2] ut ad eum per oboedientiae laborem redeas, a quo per inoboedientiae desidiam recesseras. ^[3] Ad te ergo nunc mihi sermo dirigitur, quisquis abrenuntians propriis voluntatibus, Domino Christo vero regi militaturus, oboedientiae fortissima atque praeclara arma sumis.

^[4] In primis, ut quicquid agendum inchoas bonum, ab eo perfici instantissima oratione deposcas, ^[5] ut qui nos iam in filiorum dignatus est numero computare non debet aliquando de malis actibus nostris contristari. ^[6] Ita enim ei omni tempore de bonis suis in nobis parendum est ut non solum iratus pater suos non aliquando filios exheredet, ^[7] sed nec, ut metuendus dominus irritatus a malis nostris, ut nequissimos servos perpetuam tradat ad poenam qui eum sequi noluerint ad gloriam.

^[8] Exsurgamus ergo tandem aliquando excitante nos scriptura ac dicente: Hora est iam nos de somno surgere, ^[9] et apertis oculis nostris ad deificum lumen, attonitis auribus audiamus divina cotidie clamans quid nos admonet vox dicens: ^[10] Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra. ^[11] Et iterum: Qui habet aures audiendi audiat quid spiritus dicat ecclesiis. ^[12] Et quid dicit? Venite, filii, audite me; timorem Domini docebo vos ^[13] Currite dum lumen vitae habetis, ne tenebrae mortis vos comprehendant.

^[14] Et quaerens Dominus in multitudine populi cui haec clamat operarium suum, iterum dicit: ^[15] Quis est homo qui vult vitam et cupit videre dies bonos? ^[16] Quod si tu audiens respondeas: Ego, dicit tibi Deus: ^[17] Si vis habere veram et perpetuam vitam, prohibe linguam tuam a malo et labia tua ne loquantur dolum; deverte a malo et fac bonum, inquire pacem et sequere eam. ^[18] Et cum haec feceritis, oculi mei super vos et aures meas ad preces vestras, et antequam me invocetis dicam vobis: Ecce adsum. ^[19] Quid dulcius nobis ab hac voce Domini invitantis nos, fratres carissimi? ^[20] Ecce pietate sua demonstrat nobis Dominus viam vitae.

^[21] Succinctis ergo fide vel observantia bonorum actuum lumbis nostris, per ducatum evangelii pergamus itinera eius, ut mereamur eum qui nos vocavit in regnum suum videre.
^[22] In cuius regni tabernaculo si volumus habitare, nisi illuc bonis actibus curritur, minime pervenitur. ^[23] Sed interrogemus cum propheta Dominum dicentes ei: Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo, aut quis requiescet in monte sancto tuo? ^[24] Post hanc interrogationem, fratres, audiamus Dominum respondentem et ostendentem nobis viam ipsius tabernaculi, ^[25] dicens: Qui ingreditur sine macula et operatur iustitiam; ^[26] qui loquitur veritatem in corde suo, qui non egit dolum in lingua sua; ^[27] qui non fecit proximo suo malum, qui opprobrium non accepit adversus proximum suum; ^[28] qui malignum diabolum aliqua suadentem sibi, cum ipsa suasione sua a conspectibus cordis sui respuens, deduxit ad nihilum, et parvulos cogitatos eius tenuit et allisit ad Christum; ^[29] qui, timentes Dominum, de bona observantia sua non se reddunt elatos, sed ipsa in se bona non a se posse sed a Domino fieri existimantes, ^[30] operantem in se Dominum magnificant, illud cum propheta dicentes: Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam; ^[31] sicut nec Paulus apostolus de praedicatione sua sibi aliquid imputavit, dicens: Gratia Dei sum id quod sum; ^[32] et iterum ipse dicit: Qui gloriatur, in Domino glorietur. ^[33] Unde et Dominus in evangelio ait: Qui audit verba mea haec et facit ea, similabo eum viro sapienti qui aedificavit domum suam super petram; ^[34] venerunt flumina, flaverunt venti, et impegerunt in domum illam, et non cecidit, quia fundata erat super petram.

^[35] Haec complens Dominus exspectat nos cotidie his suis sanctis monitis factis nos respondere debere. ^[36] Ideo nobis propter emendationem malorum huius vitae dies ad indutias relaxantur, ^[37] dicente Apostolo: An nescis quia patientia Dei ad paenitentiam te adducit? ^[38] Nam pius Dominus dicit: Nolo mortem peccatoris, sed convertatur et vivat.

^[39] Cum ergo interrogassemus Dominum, fratres, de habitatore tabernaculi eius, audivimus habitandi praeceptum, sed si compleamus habitatoris officium. ^[40] Ergo praeparanda sunt corda nostra et corpora sanctae praeceptorum oboedientiae militanda, ^[41] et quod minus habet in nos natura possibile, rogemus Dominum ut gratiae suae iubeat nobis adiutorium ministrare. ^[42] Et si, fugientes gehennae poenas, ad vitam volumus pervenire perpetuam, ^[43] dum adhuc vacat et in hoc corpore sumus et haec omnia per hanc lucis vitam vacat implere, ^[44] currendum et agendum est modo quod in perpetuo nobis expediat.

^[45] Constituenda est ergo nobis dominici schola servitii. ^[46] In qua institutione nihil asperum, nihil grave, nos constituturos speramus; ^[47] sed et si quid paululum restrictius, dictante aequitatis ratione, propter emendationem vitiorum vel conservationem caritatis processerit, ^[48] non ilico pavore perterritus refugias viam salutis quae non est nisi angusto initio incipienda. ^[49] Processu vero conversationis et fidei, dilatato corde inenarrabili dilectionis dulcedine curritur via mandatorum Dei, ^[50] ut ab ipsius numquam magisterio discedentes, in eius doctrinam usque ad mortem in monasterio perseverantes, passionibus Christi per patientiam participemur, ut et regno eius mereamur esse consortes. Amen.