Caput XXXVI De infirmis Fratribus

^[1] Infirmorum cura ante omnia et super omnia adhibenda est, ut sicut revera Christo ita eis serviatur, ^[2] quia ipse dixit: Infirmus fui et visitastis me, ^[3] et: Quod fecistis uni de his minimis mihi fecistis. ^[4] Sed et ipsi infirmi considerent in honorem Dei sibi servire, et non superfluitate sua contristent fratres suos servientes sibi; ^[5] qui tamen patienter portandi sunt, quia de talibus copiosior merces acquiritur. ^[6] Ergo cura maxima sit abbati ne aliquam neglegentiam patiantur.

^[7] Quibus fratribus infirmis sit cella super se deputata et servitor timens Deum et diligens ac sollicitus. ^[8] Balnearum usus infirmis quotiens expedit offeratur – sanis autem et maxime iuvenibus tardius concedatur. ^[9] Sed et carnium esus infirmis omnino debilibus pro reparatione concedatur; at, ubi meliorati fuerunt, a carnibus more solito omnes abstineant.

^[10] Curam autem maximam habeat abbas ne a cellarariis aut a servitoribus neglegantur infirmi. Et ipsum respicit quicquid a discipulis delinquitur.