Caput LVII De artificibus Monasterii

^[1] Artifices si sunt in monasterio cum omni humilitate faciant ipsas artes, si permiserit abbas. ^[2] Quod si aliquis ex eis extollitur pro scientia artis suae, eo quod videatur aliquid conferre monasterio, ^[3] hic talis erigatur ab ipsa arte et denuo per eam non transeat, nisi forte humiliato ei iterum abbas iubeat.

^[4] Si quid vero ex operibus artificum venumdandum est, videant ipsi per quorum manus transigenda sint ne aliquam fraudem praesumant. ^[5] Memorentur semper Ananiae et Saphirae, ne forte mortem quam illi in corpore pertulerunt, ^[6] hanc isti vel omnes qui aliquam fraudem de rebus monasterii fecerint in anima patiantur.

^[7] In ipsis autem pretiis non surripiat avaritiae malum, ^[8] sed semper aliquantulum vilius detur quam ab aliis saecularibus dari potest, ^[9] ut in omnibus glorificetur Deus.