Caput LXXI Ut obedientes sint sibi invicem Fratres

^[1] Oboedientiae bonum non solum abbati exhibendum est ab omnibus, sed etiam sibi invicem ita oboediant fratres, ^[2] scientes per hanc oboedientiae viam se ituros ad Deum.

^[3] Praemisso ergo abbatis aut praepositorum qui ab eo constituuntur imperio, cui non permittimus privata imperia praeponi, ^[4] de cetero omnes iuniores prioribus suis omni caritate et sollicitudine oboediant. ^[5] Quod si quis contentiosus reperitur, corripiatur.

^[6] Si quis autem frater pro quavis minima causa ab abbate vel a quocumque priore suo corripitur quolibet modo, ^[7] vel si leviter senserit animos prioris cuiuscumque contra se iratos vel commotos quamvis modice, ^[8] mox sine mora tamdiu prostratus in terra ante pedes eius iaceat satisfaciens, usque dum benedictione sanetur illa commotio. ^[9] Quod qui contempserit facere, aut corporali vindictae subiaceat aut, si contumax fuerit, de monasterio expellatur.