Caput III De adhibendis ad consilium fratribus

^[1] Quotiens aliqua praecipua agenda sunt in monasterio, convocet abbas omnem congregationem et dicat ipse unde agitur, ^[2] et audiens consilium fratrum tractet apud se et quod utilius iudicaverit faciat. ^[3] Ideo autem omnes ad consilium vocari diximus quia saepe iuniori Dominus revelat quod melius est.

^[4] Sic autem dent fratres consilium cum omni humilitatis subiectione, et non praesumant procaciter defendere quod eis visum fuerit, ^[5] et magis in abbatis pendat arbitrio, ut quod salubrius esse iudicaverit ei cuncti oboediant. ^[6] Sed sicut discipulos convenit oboedire magistro, ita et ipsum provide et iuste condecet cuncta disponere.

^[7] In omnibus igitur omnes magistram sequantur regulam, neque ab ea temere declinetur a quoquam. ^[8] Nullus in monasterio proprii sequatur cordis voluntatem, ^[9] neque praesumat quisquam cum abbate suo proterve aut foris monasterium contendere. ^[10] Quod si praesumpserit, regulari disciplinae subiaceat. ^[11] Ipse tamen abbas cum timore Dei et observatione regulae omnia faciat, sciens se procul dubio de omnibus iudiciis suis aequissimo iudici Deo rationem redditurum.

^[12] Si qua vero minora agenda sunt in monasterii utilitatibus, seniorum tantum utatur consilio, ^[13] sicut scriptum est: Omnia fac cum consilio et post factum non paeniteberis.