Book, Chapter

   1   1, 1 |            nostrum, donec requiescat in te. da mihi, domine, scire
   2   1, 1 |            quomodo autem invocabunt, in quem non crediderunt? aut
   3   1, 1 |            te, et invocem te credens in te: praedicatus enim es
   4   1, 2 |      invocabo eum? et quis locus est in me, quoveniat in me deus
   5   1, 2 |           locus est in me, quoveniat in me deus meus? quo deus veniat
   6   1, 2 |           deus meus? quo deus veniat in me, deus, qui fecit caelum
   7   1, 2 |        domine deus meus, est quiquam in me, quod capiat te?an vero
   8   1, 2 |            et terra, quae fecisti et in quibus me fecisti, capiuntte?
   9   1, 2 |            sum, quid peto, ut venias in me, quinon essem, nisi esses
  10   1, 2 |             quinon essem, nisi esses in me? non enim ego iam in
  11   1, 2 |              in me? non enim ego iam in inferis, et tamen etiam
  12   1, 2 |              es. nam etsi descendero in infernum, ades. non ergo
  13   1, 2 |             omnino essem, nisi esses in me. an potius non essem,
  14   1, 2 |         potius non essem, nisi essem in te, ex quo omnia, per quem
  15   1, 2 |           quo omnia, per quem omnia, in quo omnia? etiam sic, domine,
  16   1, 2 |              sic. quo te invoco, cum in te sim? aut unde venias
  17   1, 2 |              te sim? aut unde venias in me? quo enim recedam extra
  18   1, 2 |            caelum et terram, ut inde in me veniat deus meus, qui
  19   1, 4 |       numquam vetus, innovans omnia; in vetustatem perducens superboset
  20   1, 5 |          Quis mihi dabit adquiescere in te? quis dabit mihi, ut
  21   1, 5 |           quis dabit mihi, ut venias in cor meum et inebries illud,
  22   1, 6 |            nescio, unde venerim huc, in istam, dico vitam mortalem,
  23   1, 6 |    parentibus carnis meae, ex quo et in qua me formasti in tempore;
  24   1, 6 |            quo et in qua me formasti in tempore; non enim ego memini.
  25   1, 6 |              sensu valebant introire in animam meam. itaque iactabam
  26   1, 6 |              mortua est et ego vivo. in autem, domine, qui et semper
  27   1, 6 |        semper vivis et nihil moritur in te, quoniam ante primordia
  28   1, 6 |            qua esse et vivere currat in nos, praeterquam quod tu
  29   1, 6 |             mutaris, neque peragitur in te hodiernus dies, et tamen
  30   1, 6 |             hodiernus dies, et tamen in te peragitur, quia in te
  31   1, 6 |          tamen in te peragitur, quia in te sunt et ista omnia: non
  32   1, 7 |              et peccatum non fecisti in eo. quis me commemorat peccatum
  33   1, 7 |             tantillus nunc parvulus, in quo video quod non memini
  34   1, 7 |              et ista innocentia est, in fonte lactis ubertim manante
  35   1, 7 |             ipsa non possunt, quando in aliquo annosiore deprehenduntur.
  36   1, 7 |      insinuasti, iubes me laudare te in istis et confiteri tibi
  37   1, 7 |           huic vitae meae, quam vivo in hoc saeculo. quantum enim
  38   1, 7 |              par illi est, quam vixi in matris utero. quod si et
  39   1, 7 |             matris utero. quod si et in iniquitate conceptus sum,
  40   1, 7 |         iniquitate conceptus sum, et in peccatis mater mea me in
  41   1, 7 |             in peccatis mater mea me in utero aluit, ubi, oro te,
  42   1, 8 |            infantia huc pergens veni in pueritiam? vel potius ipsa
  43   1, 8 |           pueritiam? vel potius ipsa in me venit et successit infantiae?
  44   1, 8 |           indicante affectionem anim in petendis, habendis, reiciendis
  45   1, 8 |         fugiendisve rebus. ita verba in variis sententiis locis
  46   1, 8 |              iam voluntates, edomito in eis signis ore, per haec
  47   1, 9 |           obtemperare monentibus, ut in hoc saeculo florerem, et
  48   1, 9 |          divitias famulantibus. inde in scholam datus sum, ut discerem
  49   1, 9 |           sum, ut discerem litteras, in quibus quid utilitatis esset
  50   1, 9 |           miser. et tamen, si segnis in discendo essem, vapulabam.
  51   1, 9 |        auxilium et refugium meum, et in tuam invocationem rumpebam
  52   1, 9 |         parvus non parvo affectu, ne in schola vapularem. et cum
  53   1, 9 |              ludere, et vindicabatur in nos ab eis qui talia agebant.
  54   1, 9 |              a quo vapulabam, qui si in aliqua quaestiuncula a condoctore
  55   1, 9 |            torqueretur quam ego, cum in certamine pilae a conlusore
  56   1, 10|             sed amore ludendi, amans in certaminibus superbas victorias,
  57   1, 10|         magisque per oculos emicante in spectacula, ludos maiorum;
  58   1, 11|           meae, quae multum speravit in te. vidisti, domine, cum
  59   1, 11|        carius parturibat corde casto in fide tua, iam curaret festinabunda,
  60   1, 11|               domine Iesu, confitens in remissionem peccatorum,
  61   1, 11|          illud maior et periculosior in sordibus delictorum reatus
  62   1, 11|          solus, qui tamen non evicit in me ius maternae pietatis,
  63   1, 11|          maternae pietatis, quominus in Christum crederem, sicut
  64   1, 11|           meus, potius quam ille: et in hoc adiuvabas eam, ut superaret
  65   1, 11|            melior serviebat, quia et in hoc tibi utique id iubenti
  66   1, 11|            atque aliis sonat undique in auribus nostris: sine illum,
  67   1, 11|             baptizatus est. et tamen in salute corporis non dicimus:
  68   1, 12|                            CAPUT 12 ~In ipsa tamen pueritia, de
  69   1, 12|            non amabam litteras et me in eas urgeri oderam; et urgebar
  70   1, 13|              litterae, quibus fiebat in me et factum est et habeo
  71   1, 13|          amore, cum interea me ipsum in his a te morientem, deus,
  72   1, 13|            relicto te, et terra iens in terram: et si prohiberer
  73   1, 13|            scribere didici. Sed nunc in anima mea clamet deus meus,
  74   1, 13|              deus meus, et adquiesco in reprehensione malarum viarum
  75   1, 14|       docentibus, sed a loquentibus, in quorum et ego auribus parturiebam
  76   1, 15|       disciplina tua, neque deficiam in confitendo tibi miserationes
  77   1, 15|            ab omni temptatione usque in finem. Ecce enim tu, domine,
  78   1, 15|            disciplinam dabas mihi et in eis vanis peccata delectationum
  79   1, 15|        mearum dimisisti mihi. didici in eis multa verba utilia;
  80   1, 15|           multa verba utilia; sed et in rebus non vanis disci possunt,
  81   1, 15|         possunt, et ea via tuta est, in qua pueri ambularent. ~
  82   1, 16|          quousque volves Evae filios in mare magnum et formidulosum,
  83   1, 16|             conscenderint? nonne ego in te legi et tonantem Iovem
  84   1, 16|          flumen tartareum, iactantur in te fili hominum cum mercedibus,
  85   1, 16|               cum hoc agitur publice in foro, in conspectu legum
  86   1, 16|              agitur publice in foro, in conspectu legum supra mercedem
  87   1, 16|            caeli et alia verba, quae in eo loco scripta sunt, nisi
  88   1, 16|       spectat tabulam quandam pictam in pariete, ubi inerat pictura
  89   1, 16|           pacto Danaae misisse aiunt in gremium quondam imbrem aureum,
  90   1, 16|              sed vinum erroris, quod in eis nobis propinabatur ab
  91   1, 16|             et tamen ego, deus meus, in cuius conspectu iam secura
  92   1, 17|             ingenio meo, munere tuo, in quibus a me deliramentis
  93   1, 17|            ille dicebat laudabilius, in quo pro dignitate adumbratae
  94   1, 18|               Quid autem mirum, quod in vanitates ita ferebar, et
  95   1, 18|      requiram: nam longe a vultu tuo in affectu tenebroso. non enim
  96   1, 18|           moto poplite iter egit, ut in longinqua regione vivens
  97   1, 18|              egeno redeunti dulcior: in affectu ergo libidinoso,
  98   1, 18|        sentiat quam ipsum odium, quo in eum irritatur, aut vastet
  99   1, 18|             tu secretus es, habitans in excelsis in silentio, deus
 100   1, 18|             es, habitans in excelsis in silentio, deus solus magnus,
 101   1, 19|             19 ~Horum ego puer morum in limine iacebam miser, et
 102   1, 19|           confiteor tibi, deus meus, in quibus laudabar ab eis,
 103   1, 19|              voraginem turpitudinis, in quam proiectus eram ab oculis
 104   1, 19|             eram ab oculis tuis. nam in illis iam quid me foedius
 105   1, 19|    delectabantur, tamen vendentibus. in quo etiam ludo fraudulentas
 106   1, 19|              humilitatis ergo signum in statura pueritiae, rex noster,
 107   1, 20|       abiectionem, ignorantiam. quid in tali animante non mirabile
 108   1, 20|              enim peccabam, quod non in ipso, sed in creaturis eius,
 109   1, 20|      peccabam, quod non in ipso, sed in creaturis eius, me atque
 110   1, 20|        quaerebam, atque ita inruebam in dolores, confusiones, errores.
 111   2, 1 |       recolens vias meas nequissimas in amaritudine recogitationis
 112   2, 1 |          colligens me a dispersione, in qua frustatim discissus
 113   2, 1 |           sum, dum ab uno te aversus in multa evanui. Exarsi enim
 114   2, 1 |            aliquando satiari inferis in adulescentia, et silvescere
 115   2, 2 |         caligine libidinis. utrumque in confuso aestuabat et rapiebat
 116   2, 2 |            ego ibam porro longe a te in plura et plura sterilia
 117   2, 2 |         rerum fugaces pulchritudines in usum verteret earumque suavitatibus
 118   2, 2 |       aetatis meae, si tranquillitas in eis non poterat esse fine
 119   2, 2 |       praeter te, qui fingis dolorem in praecepto et percutis, ut
 120   2, 2 |             carnis meae, cum accepit in me sceptrum, et totas manus
 121   2, 3 |             mihi reducto a Madauris, in qua vicina urbe iam coeperam
 122   2, 3 |            particula incidere potest in istas meas litteras. et
 123   2, 3 |          quin immo ubi me ille pater in balneis vidit pubescentem
 124   2, 3 |       adulescentia, quasi iam ex hoc in nepotes gestiret, gaudens
 125   2, 3 |       indicavit, gaudens vinulentia, in qua te iste mundus oblitus
 126   2, 3 |           perversae atque inclinatae in ima voluntatis suae. sed
 127   2, 3 |          voluntatis suae. sed matris in pectore iam inchoaveras
 128   2, 3 |         timuit tamen vias distortas, in quibus ambulant qui ponunt
 129   2, 3 |          fidelem tuam, quae cantasti in aures meas? nec inde quicquam
 130   2, 3 |              inde quicquam descendit in cor, ut facerem illud. volebat
 131   2, 3 |              mihi tu non tacebas, et in illa contemnebaris a me,
 132   2, 3 |             Babyloniae, et volutabar in caeno eius tamquam in cinnamis
 133   2, 3 |      volutabar in caeno eius tamquam in cinnamis et unguentis pretiosis.
 134   2, 3 |              unguentis pretiosis. et in umbilico eius quo tenacius
 135   2, 3 |          Babylonis fugerat, sed ibat in ceteris eius tardior, mater
 136   2, 3 |             iamque pestilentiosum et in posterum periculosum sentiebat
 137   2, 3 |          uxoria, non spes illa, quam in te futuri saeculi habebat
 138   2, 3 |            temperamentum severitatis in dissolutionem afflictionum
 139   2, 3 |            afflictionum variarum, et in omnibus erat caligo intercludens
 140   2, 4 |               domine, et lex scripta in cordibus hominum, quam ne
 141   2, 4 |            peccato. arbor erat pirus in vicinia nostrae vineae,
 142   2, 4 |           ludum de pestilentiae more in areis produxeramus, et abstulimus
 143   2, 4 |              meum, quod miseratus es in imo abyssi. dicat tibi nunc
 144   2, 4 |          dissiliens a firmamento tuo in exterminium, non dedecore
 145   2, 5 |            et argento et omnibus, et in contactu carnis congruentia
 146   2, 5 |            aviditas oritur: et tamen in cuncta haec adipiscenda
 147   2, 5 |           admittitur, dum inmoderata in ista inclinatione, cum extrema
 148   2, 5 |          meus, qui fecit omnia, quia in ipso delectatur iustus,
 149   2, 6 |              CAPUT 6 ~Quid ego miser in te amavi, o furtum meum,
 150   2, 6 |             illorum pomorum intravit in os meum, condimentum ibi
 151   2, 6 |           deus meus, quaero, quid me in furto delectaverit, et ecce
 152   2, 6 |            nulla est: non dico sicut in aequitate atque prudentia,
 153   2, 6 |           prudentia, sed neque sicut in mente hominis atque memoria
 154   2, 6 |         honorandus unus et gloriosus in aeternum? et saevitia potestatum
 155   2, 6 |            modo recedatur. quid ergo in illo furto ego dilexi, et
 156   2, 6 |            illo furto ego dilexi, et in quo dominum meum vel vitiose
 157   2, 8 |        fructum habui miser aliquando in his, quae nunc recolens
 158   2, 8 |            recolens erubesco, maxime in illo furto, in quo ipsum
 159   2, 8 |      erubesco, maxime in illo furto, in quo ipsum furtum amavi,
 160   2, 8 |            quid est, quod mihi venit in mentem quaerere et discutere
 161   2, 8 |        cupiditatis meae? sed quoniam in illis pomis voluptas mihi
 162   2, 8 |      voluptas mihi non erat, ea erat in ipso facinore, quam faciebat
 163   2, 9 |            non facerem furtum illud, in quo me non libebat id quod
 164   2, 10|         nodositatem? foeda est. nolo in eam intendere, nolo eam
 165   2, 10|          imperturbabilis. qui intrat in te, intrat in gaudium domini
 166   2, 10|             qui intrat in te, intrat in gaudium domini sui et non
 167   2, 10|         timebit et habebit se optime in optimo. defluxi abs te ego
 168   2, 10|            devius ab stabilitate tua in adulescentia et factus sum
 169   3, 1 |        abundanti vanitate. rui etiam in amorem, quo cupiebam capi.
 170   3, 2 |           qualis tandem misericordia in rebus fictis et scenicis?
 171   3, 2 |              fluit? ut quid decurrit in torrentem picis bullientis,
 172   3, 2 |         inmanes taetratum libidinum, in quos ipsa mutatur, et vertitur
 173   3, 2 |              laudabili et superelato in omnia saecula, cave inmunditiam,
 174   3, 2 |          nunc non misereor, sed tunc in theatris congaudebam amantibus,
 175   3, 2 |             haec imaginarie gererent in ludo spectaculi, cum autem
 176   3, 2 |              magis miseror gaudentem in flagitio quam velut dura
 177   3, 2 |         verior misericordia, sed non in ea delectat dolor. nam etsi
 178   3, 2 |            quod dolerem, quando mihi in aerumna aliena et falsa
 179   3, 2 |            auditis et fictis tamquam in superficie raderer: quos
 180   3, 3 |              longe misericordia tua. in quantas iniquitates distabui,
 181   3, 3 |         immolabam facta mea mala, et in omnibus flagellabas me!
 182   3, 3 |      flagellabas me! ausus sum etiam in celebritate sollemnitatum
 183   3, 3 |             terribilibus nocentibus, in quibus vagatus sum praefidenti
 184   3, 3 |             litigiosa, ut excellerem in eis, hoc laudabilior, quo
 185   3, 3 |       gloriantium. et maior iam eram in schola rhetoris et gaudebam
 186   3, 3 |        fallacibus occulte spiritibus in eo ipso, quo alios inridere
 187   3, 4 |         discebam libros eloquentiae, in qua eminere cupiebam, fine
 188   3, 4 |           discendi ordine perveneram in librum cuiusdam Ciceronis,
 189   3, 4 |     temporibus tales erant, notantur in eo libro et demonstrantur,
 190   3, 4 |              secundum Christum, quia in ipso inhabitat omnis plenitudo
 191   3, 4 |            hoc tamen solo delectabar in illa exhortatione, quod
 192   3, 4 |             ardebam, et hoc solum me in tanta flagrantia refrangebat,
 193   3, 4 |            salvatoris mei, fili tui, in ipso adhuc lacte matris
 194   3, 5 |            institui animum intendere in scripturas sanctas, et videre,
 195   3, 5 |           eram ego talis, ut intrare in eam possem, aut inclinare
 196   3, 6 |               CAPUT 6 ~Itaque incidi in homines superbe delirantes,
 197   3, 6 |          carnales nimis et loquaces, in quorum ore laquei diaboli,
 198   3, 6 |       dicebant mihi, et nusquam erat in eis, sed falsa loquebantur
 199   3, 6 |               et illa erant fercula, in quibus mihi esurienti te
 200   3, 6 |               sed te ipsam, veritas, in qua non est conmutatio nec
 201   3, 6 |              apponebantur adhuc mihi in illis ferculis phantasmata
 202   3, 6 |            quidem, quia nec sapiebas in ore meo sicuti es -- neque
 203   3, 6 |             exhauriebar magis. cibus in somnis simillimus est cibis
 204   3, 6 |          pascebar. At tu, amor meus, in quem deficio, ut fortis
 205   3, 6 |            es, quae videmus quamquam in caelo, nec ea, quae non
 206   3, 6 |          quia tu ista condidisti nec in summis tuis conditionibus
 207   3, 6 |             quibus gradibus deductus in profunda inferi, quippe
 208   3, 6 |     Salomonis, sedentem super sellam in foribus et dicentem: panes
 209   3, 6 |             invenit foris habitantem in oculo carnis meae, et talia
 210   3, 7 |              recedens a veritate ire in eam mihi videbar, quia non
 211   3, 7 |              moles esset, quia moles in parte minor est quam in
 212   3, 7 |              in parte minor est quam in toto suo, et si infinita
 213   3, 7 |              infinita sit, minor est in aliqua parte certo spatio
 214   3, 7 |        spiritus, sicut deus. et quid in nobis esset, secundum quod
 215   3, 7 |       secundum quod essemus, et quid in scriptura diceremur, ad
 216   3, 7 |              tamquam si quis nescius in armamentis, quid cui membro
 217   3, 7 |              non apte conveniat; aut in uno die, indicto a pomeridianis
 218   3, 7 |              mane concessum est; aut in una domo videat aliquid
 219   3, 7 |              utrique servierint: cum in uno homine et in uno die
 220   3, 7 |     servierint: cum in uno homine et in uno die et in unis aedibus
 221   3, 7 |              homine et in uno die et in unis aedibus videant aliud
 222   3, 7 |            horam non licere, quiddam in illo angulo permitti aut
 223   3, 7 |            permitti aut iuberi, quod in isto iuxta vetetur et vindicetur,
 224   3, 7 |           cum his quas experti sunt, in uno autem corpore vel die
 225   3, 7 |        partibus personisve congruat, in illis offenduntur, hic serviunt.
 226   3, 7 |              quemlibet ubilibet, sed in alio atque alio metro aliter
 227   3, 7 |           atque alio metro aliter et in uno aliquo versu non omnibus
 228   3, 8 |              est. si enim regi licet in civitate, cui regnat, iubere
 229   3, 8 |           serviendum est! sicut enim in potestatibus societatis
 230   3, 8 |               ita deus omnibus. Item in facinoribus, ubi libido
 231   3, 8 |         sicut feliciori miserior aut in aliquo prosperatus ei, quem
 232   3, 8 |        dulcissime. sed quae flagitia in te, qui non corrumperis?
 233   3, 8 |               sed hoc vindicas, quod in se homines perpetrant, quia
 234   3, 8 |           perpetrant, quia etiam cum in te peccant, inpie faciunt
 235   3, 8 |            te peccant, inpie faciunt in animas suas, et mentitur
 236   3, 8 |           utendo concessis rebus vel in non concessa flagrando in
 237   3, 8 |            in non concessa flagrando in eum usum, qui est contra
 238   3, 8 |           privata superbia diligitur in parte unum falsum. itaque
 239   3, 8 |        itaque pietate humili reditur in te; et purgas nos a consuetudine
 240   3, 9 |              cum conciliantur aliqua in usum vitae congrua, et tempori,
 241   3, 10|              particulas dei, gemendo in oratione atque ructando:
 242   3, 10|            veri dei ligatae fuissent in illo pomo, nisi electi sancti
 243   3, 11|      rigarent terram sub oculis eius in omni loco orationis eius:
 244   3, 11|           habere mecum eandem mensam in domo? quod nolle coeperat,
 245   3, 11|           mei. vidit enim se stantem in quadam regula lignea et
 246   3, 11|          adtendit, vidit me iuxta se in eadem regula stantem. unde
 247   3, 11|              secuti sunt, quibus ego in illo limo profundi ac tenebris
 248   3, 11|         plangere ad te, et intrabant in conspectum tuum preces eius,
 249   3, 12|           quendam episcopum nutritum in ecclesia et exercitatum
 250   3, 12|              ecclesia et exercitatum in libris tuis. quem cum illa
 251   4, 1 |   seducebamus, falsi atque fallentes in variis cupiditatibus, et
 252   4, 1 |    afferremus escas, de quibus nobis in officina aqualiculi sui
 253   4, 1 |          confitear tibi dedecora mea in laude tua. sine me, obsecro,
 254   4, 1 |            ego mihi sine te nisi dux in praeceps? aut quid sum,
 255   4, 2 |                     CAPUT 2 ~Docebam in illis annis artem rhetoricam,
 256   4, 2 |       vidisti de longinquo lapsantem in lubrico, et in multo fumo
 257   4, 2 |             lapsantem in lubrico, et in multo fumo scintillantem
 258   4, 2 |           fidem meam, quam exhibebam in illo magisterio diligentibus
 259   4, 2 |             mendacium, socius eorum. in illis annis unam habebam,
 260   4, 2 |           quoque servans tori fidem; in qua sane experirer exemplo
 261   4, 2 |             necaturus enim erat ille in sacrificiis suis animantia,
 262   4, 2 |          fornicatur abs te, et fidit in falsis, et pascit ventos?
 263   4, 3 |             artis peritissimus atque in ea nobilissimus, qui proconsul
 264   4, 3 |        quaerere. at tu inquit quo te in hominibus sustentas, rhetoricam
 265   4, 3 |               vim sortis hoc facere, in rerum natura usquequaque
 266   4, 3 |            instinctu, nesciente quid in se fieret, non arte sed
 267   4, 3 |              per me ipsum quaererem, in memoria mea deliniasti.
 268   4, 4 |                             CAPUT 4 ~In illis annis, quo primum
 269   4, 4 |            annis, quo primum tempore in municipio, quo natus sum,
 270   4, 4 |             puer creverat et pariter in scholam ieramus pariterque
 271   4, 4 |      haerentes sibi caritate diffusa in cordibus nostris per spiritum
 272   4, 4 |              tenebat, deflexeram eum in superstitiosas fabellas
 273   4, 4 |             mater. mecum iam errabat in animo ille homo, et non
 274   4, 4 |            cum vix explevisset annum in amicitia mea, suavi mihi
 275   4, 4 |            laudes tuas enumerat unus in se uno, quas expertus est?
 276   4, 4 |      febribus, iacuit diu sine sensu in sudore laetali, et cum desperaretur,
 277   4, 4 |             a me acceperat, non quod in nescientis corpore fiebat.
 278   4, 4 |            conmunicaveram, sine illo in cruciatum inmanem verterat.
 279   4, 4 |           mihi. et si dicebam: spera in deum, iuste non obtemperabat,
 280   4, 4 |            amiserat, quam phantasma, in quod sperare iubebatur.
 281   4, 4 |             et successerat amico meo in deliciis animi mei. ~
 282   4, 5 |              miseriam nostram? et tu in te manes, nos autem in experimentis
 283   4, 5 |            tu in te manes, nos autem in experimentis volvimur: et
 284   4, 5 |             exaudire te? recte istud in precibus, quia desiderium
 285   4, 5 |              perveniendi habent. num in dolore amissae rei et luctu,
 286   4, 6 |           amarissime et requiescebam in amaritudine. ita miser eram,
 287   4, 6 |           erat non simul vivere. sed in me nescio quis affectus
 288   4, 6 |              et taedium vivendi erat in me gravissimum et moriendi
 289   4, 6 |            illius unam fuisse animam in duobus corporibus, et ideo
 290   4, 7 |          ponerem non inveniebam. non in amoenis nemoribus, non in
 291   4, 7 |            in amoenis nemoribus, non in ludis atque cantibus, nec
 292   4, 7 |            ludis atque cantibus, nec in suave olentibus locis, nec
 293   4, 7 |           suave olentibus locis, nec in conviviis apparatis, nec
 294   4, 7 |             conviviis apparatis, nec in voluptate cubilis et lecti,
 295   4, 7 |        cubilis et lecti, non denique in libris atque carminibus
 296   4, 7 |             gemitum et lacrimas: nam in eis solis aliquantula requies.
 297   4, 8 |              sensus nostros: faciunt in animo mira opera. ecce veniebant
 298   4, 8 |     veniebant et praeteribant de die in diem; et veniendo et praetereundo,
 299   4, 8 |             nam unde me facillime et in intima dolor ille penetraverat,
 300   4, 8 |      penetraverat, nisi quia fuderam in harenam animam meam, diligendo
 301   4, 8 |  corrumpebatur mens nostra, pruriens in auribus. Sed illa mihi fabula
 302   4, 8 |          moreretur. alia erant, quae in eis amplius capiebant animum,
 303   4, 9 |              Hoc est, quod diligitur in amicis; et sic diligitur,
 304   4, 9 |          dolorum, et versa dulcedine in amaritudinem cor madidum,
 305   4, 9 |        beatus qui amat te, et amicum in te, et inimicum propter
 306   4, 9 |             carum amittit, cui omnes in illo cari, qui non amittitur.
 307   4, 9 |           ubi non invenit legem tuam in poena sua? et lex tua veritas
 308   4, 10|            figitur alibi praeterquam in te, tametsi figitur in pulchris
 309   4, 10|   praeterquam in te, tametsi figitur in pulchris extra te et extra
 310   4, 10|             vult et requiescere amat in eis, quae amat. in illis
 311   4, 10|              amat in eis, quae amat. in illis autem non est ubi,
 312   4, 10|              usque ad finem debitum. in verbo enim tuo, per quod
 313   4, 11|           anima mea, et obsurdescere in aure cordis tumultu vanitatis
 314   4, 11|           quidquid per illam sentis, in parte est et ignoras totum,
 315   4, 11|          carnis tuae, ac non et ipse in parte universi accepisset
 316   4, 11|           transiret quidquid existit in praesentia, ut magis tibi
 317   4, 12|              deum ex illis lauda, et in artificem eorum retorque
 318   4, 12|            eorum retorque amorem, ne in his, quae tibi placent,
 319   4, 12|       displiceas. si placent animae, in deo amentur, quia et ipsae
 320   4, 12|          alioquin irent et perirent. in illo ergo amentur, et rape
 321   4, 12|             atque abiit, sed ex illo in illo sunt. ecce ubi est,
 322   4, 12|             et stabitis, requiescite in eo et quieti eritis. quo
 323   4, 12|              quieti eritis. quo itis in aspera? quo itis? bonum,
 324   4, 12|               beatam vitam quaeritis in regione mortis: non est
 325   4, 12|              ut redeamus hinc ad eum in illud secretum, unde processit
 326   4, 12|      secretum, unde processit ad nos in ipsum primum virginalem
 327   4, 12|        mundus per eum factus est, et in hoc mundo erat, et venit
 328   4, 12|             hoc mundo erat, et venit in hunc mundum peccatores salvos
 329   4, 12|           sed quo ascenditis, quando in alto estis et posuistis
 330   4, 12|              alto estis et posuistis in caelo os vestrum? descendite,
 331   4, 12|             dic eis ista, ut plorent in convalle plorationis, et
 332   4, 13|           pulchra inferiora, et ibam in profundum et dicebam amicis
 333   4, 13|              amamus? nisi enim esset in eis decus et species, nullo
 334   4, 13|           animadvertebam, et videbam in ipsis corporibus aliud esse
 335   4, 13|          ista consideratio scaturrit in animo meo ex intimo corde
 336   4, 14|         prius graecae facundia, post in latina etiam dictor mirabilis
 337   4, 14|              ab ore laudantis intrat in cor audientis amor ille?
 338   4, 14|              enim ex tuo, deus meus, in quo nemo fallitur. sed tamen
 339   4, 14|        variorum et diversorum amorum in anima una? quid est, quod
 340   4, 14|              una? quid est, quod amo in alio, quod rursus nisi odissem,
 341   4, 14|       nostrae socius est. ergone amo in homine quod odi esse, cum
 342   4, 14|     numeratos habes et non minuuntur in te: et tamen capilli eius
 343   4, 14|           confitior tibi, quod illum in amore laudantium magis amaveram
 344   4, 14|       laudantium magis amaveram quam in rebus ipsis, de quibus laudabatur?
 345   4, 14|            narrarent, non accenderer in eo et non excitarer, et
 346   4, 15|              Sed tantae rei cardinem in arte tua nondum videbam,
 347   4, 15|           verum cernere. et inruebat in oculos ipsa vis veri, et
 348   4, 15|           quia non poteram ea videre in animo, putabam me non posse
 349   4, 15|           videre animum meum, et cum in virtute pacem amarem, in
 350   4, 15|             in virtute pacem amarem, in vitiositate autem odissem
 351   4, 15|            autem odissem discordiam, in illa unitatem, in ista quandam
 352   4, 15|        discordiam, in illa unitatem, in ista quandam divisionem
 353   4, 15|            boni mihi esse videbatur: in ista vero divisione inrationalis
 354   4, 15|               hanc vero dyadem, iram in facinoribus, libidinem in
 355   4, 15|            in facinoribus, libidinem in flagitiis, nesciens quid
 356   4, 15|       vitiosus est ille animi motus, in quo est impetus, et se iactat
 357   4, 15|             ipsa vitiosa est. qualis in me tunc erat, nesciente
 358   4, 15|              omnem hominem venientem in hunc mundum, quia in te
 359   4, 15|       venientem in hunc mundum, quia in te non est transmutatio
 360   4, 15|               et ambulando ambulabam in ea, quae non sunt neque
 361   4, 15|              ea, quae non sunt neque in te neque in me neque in
 362   4, 15|           non sunt neque in te neque in me neque in corpore, neque
 363   4, 15|              in te neque in me neque in corpore, neque mihi creabantur
 364   4, 15|          intendebam, dulcis veritas, in interiorem melodiam tuam,
 365   4, 15|            et pondere superbiae meae in ima decidebam. non enim
 366   4, 16|             natus ferme viginti, cum in manus meas venissent Aristotelica
 367   4, 16|            docti habebantur, tamquam in nescio quid magnum et divinum
 368   4, 16|        loquentibus tantum, sed multa in pulvere depingentibus, intellexisse,
 369   4, 16|             sicuti est homo, et quae in illis essent, sicuti est
 370   4, 16|      patiatur aliquid, et quaecumque in his novem generibus, quorum
 371   4, 16|           gratia quaedam possui, vel in ipso substantiae genere
 372   4, 16|        pulchritudini, ut illa essent in te quasi in subiecto, sicut
 373   4, 16|              illa essent in te quasi in subiecto, sicut in corpore:
 374   4, 16|             quasi in subiecto, sicut in corpore: cum tua magnitudo
 375   4, 16|         iusseras enim, et ita fiebat in me, ut terra spinas et tribolos
 376   4, 16|            legere potui? et gaudebam in eis, et nesciebam, unde
 377   4, 16|       substantiae meae sategi habere in postestate, et fortitudinem
 378   4, 16|             sed profectus sum abs te in longinquam regionem, ut
 379   4, 16|          regionem, ut eam dissiparem in meretrices cupidates. nam
 380   4, 16|           erat ille excellentissimus in eis, qui me exponentem non
 381   4, 16|            deus meus, confiteri tibi in me misericordias tuas et
 382   4, 16|             et sacrilega turpitudine in doctrina pietatis errarem?
 383   4, 16|             longe non recederent, ut in nido ecclesiae tuae tuti
 384   4, 16|     nutrirent? o domine deus noster, in velamento alarum tuarum
 385   5, 1 |            neque enim docet te, quid in se agatur, qui tibi confitetur;
 386   5, 1 |       considerantium ea: ut exsurgat in te a lassitudine anima nostra,
 387   5, 2 |             quid nocuerunt tibi? aut in quo imperium tuum dehonestaverunt,
 388   5, 2 |      dehonestaverunt, a caelis usque in novissima iustum et integrum?
 389   5, 2 |         videntem se, atque excaecati in te offenderent -- quia non
 390   5, 2 |       aliquid eorum, quae fecisti -- in te offenderent iniusti et
 391   5, 2 |        lenitati tuae, et offendentes in rectitudinem tuam, et cadentes
 392   5, 2 |       rectitudinem tuam, et cadentes in asperitatem tuam. videlicet
 393   5, 2 |         convertantur, et ecce ibi es in corde eorum, in corde confitentium
 394   5, 2 |          ecce ibi es in corde eorum, in corde confitentium tibi,
 395   5, 2 |             tibi, et proicientium se in te, et plorantium in sinu
 396   5, 2 |              se in te, et plorantium in sinu tuo post vias suas
 397   5, 2 |             magis plorant et gaudent in fletibus, quoniam tu, domine,
 398   5, 3 |                   CAPUT 3 ~Proloquor in conspectu dei mei annum
 399   5, 3 |               et multi inplicabantur in eo per inlecebram suaviloquentiae.
 400   5, 3 |      defectum futurum praevident, et in praesentia suum non vident --
 401   5, 3 |             lucidos, et ecce ruerunt in terram, et obscuratum est
 402   5, 3 |         gratias agunt, et evanescunt in cogitationibus suis, et
 403   5, 3 |              sunt, mendacia scilicet in te conferentes, qui veritas
 404   5, 3 |    immutantes gloriam incorrupti dei in similitudinem imaginis corruptibilis
 405   5, 3 |            convertunt veritatem tuam in mendacium, et colunt et
 406   5, 3 |         luminarium nec quidquid tale in libris saecularis sapientiae
 407   5, 4 |        gratias agat et non evanescat in cogitationibus suis. sicut
 408   5, 4 |             neglegens tui, qui omnia in mensura et numero et pondere
 409   5, 5 |               quis esset eius sensus in ceteris, quae abditiora
 410   5, 5 |    auctoritate plenaria personaliter in se esse persuadere conatus
 411   5, 5 |           sed etiam talis infirmitas in fidei cunabulis a Caritate
 412   5, 5 |            donec assurgat novus homo in virum perfectum, et circumferri
 413   5, 5 |         possit omni vento doctrinae. in illo autem, qui doctor,
 414   5, 5 |        luminum, et si quid eius modi in aliis libris legeram, posset
 415   5, 6 |          Faustum. ceteri enim eorum, in quos forte incurrissem,
 416   5, 6 |            sed moleste habebam, quod in coetu audientium non sinerer
 417   5, 7 |          noluit se temere disputando in ea coartari, unde nec exitus
 418   5, 7 |          quae nosse cupiebam. et eum in omnibus difficilioribus
 419   5, 7 |              studio, quod intenderam in Manichaei litteras, magisque
 420   5, 7 |             eorum doctoribus, quando in multis, quae me movebant,
 421   5, 7 |            vitam, quo ipse flagrabat in eas litteras, quas tunc
 422   5, 7 |            omnis meus, qui proficere in illa secta statueram, illo
 423   5, 7 |          manus enim tuae, deus meus, in abdito providentiae tuae,
 424   5, 8 |           confiteri tibi; quoniam et in his altissimi tui recessus
 425   5, 8 |           recessus et praesentissima in nos misericordia tua cogitanda
 426   5, 8 |              cohercitione sedari, ne in eius scholam, quo magistro
 427   5, 8 |               spes mea et portio mea in terra viventium, ad mutandum
 428   5, 8 |              redire vix persuasi, ut in loco, qui proximus nostrae
 429   5, 8 |        subtraxit aspectibus nostris, in quo mane illa insaniebat
 430   5, 8 |         illis cruciatibus arguebatur in ea reliquiarium Evae, cum
 431   5, 9 |             mala, quae conmiseram et in te et in me et in alios,
 432   5, 9 |          quae conmiseram et in te et in me et in alios, multa et
 433   5, 9 |      conmiseram et in te et in me et in alios, multa et gravia super
 434   5, 9 |          peccati vinculum, quo omnes in Adam morimur. non enim quicquam
 435   5, 9 |        quicquam eorum mihi donaveras in Christo, nec solverat ille
 436   5, 9 |           Christo, nec solverat ille in cruce sua inimicitias, quas
 437   5, 9 |            quomodo enim eas solveret in cruce phantasmatis, quod
 438   5, 9 |            si hinc tunc abirem, nisi in ignem atque tormenta digna
 439   5, 9 |           tormenta digna factis meis in veritate ordinis tui? et
 440   5, 9 |               neque enim desiderabam in illo tanto periculo baptismum
 441   5, 9 |             atque confessus sum. sed in dedecus meum creveram, et
 442   5, 9 |      loquacitates, sed ut te audiret in tuis sermonibus et tu illam
 443   5, 9 |          tuis sermonibus et tu illam in suis orationibus? huiusne
 444   5, 9 |            absit, ut tu falleres eam in illis visionibus et responsionibus
 445   5, 9 |               dignaris enim, quoniam in saeculum misericordia tua,
 446   5, 10|              e numero erat etiam is, in cuius domo aegrotaveram
 447   5, 10|      peccamus, sed nescio quam aliam in nobis peccare naturam, et
 448   5, 10|              te, deus omnipotens, te in me ad perniciem meam, quam
 449   5, 10|              non declinaret cor meum in verba mala, ad excusandas
 450   5, 10|              excusandas excusationes in peccatis cum hominibus operantibus
 451   5, 10|           eorum: sed tamen desperans in ea falsa doctrina me posse
 452   5, 10|          quam ceterorum hominum, qui in illa haeresi non fuissent.
 453   5, 10|               praesertim desperantem in ecclesia tua, domine caeli
 454   5, 10|    visibilium et invisibilium, posse in veniri verum, unde me illi
 455   5, 10|      conaretur animus meus recurrere in catholicam fidem, repercutiebatur,
 456   5, 10|          quam si ex omnibus partibus in corporis humani forma te
 457   5, 11|           CAPUT 11 ~Deinde quae illi in scripturis tuis reprehenderant
 458   5, 11|           illae, sub quibus anhelans in auram tuae veritatis liquidam
 459   5, 12|             fieri, quae non patiebar in Africa. nam re vera illas
 460   5, 13|              ad Ambrosium episcopum, in optimis notum orbi terrae,
 461   5, 13|          tamquam doctorem veri, quod in ecclesia tua prorsus desperabam,
 462   5, 13|             tamquam hominem benignum in me. studiose audiebam disputantem
 463   5, 13|        studiose audiebam disputantem in populo, non intentione,
 464   5, 14|              remanserat -- veniebant in animum meum simul cum verbis,
 465   5, 14|            tempore dubitationis meae in illa secta mihi permanendum
 466   5, 14|             tamdiu esse catechumenus in catholica ecclesia mihi
 467   6, 1 |          deum cordis mei; et veneram in profundum maris et diffidebam
 468   6, 1 |         terra marique me sequens, et in periculis omnibus de te
 469   6, 1 |              ea parte miseriae meae, in qua me, tamquam mortuum,
 470   6, 1 |           respondit mihi, credere se in Christo, quod priusquam
 471   6, 1 |              ad ecclesiam currere et in Ambrosi ora suspendi, ad
 472   6, 1 |            ad fontem salientis aquae in vitam aeternam. diligebat
 473   6, 2 |            memorias sanctorum, sicut in Africa solebat, pultes et
 474   6, 2 |         vinulentia eamque stimulabat in odium veri amor vini, sicut
 475   6, 2 |              deus meus -- et ita est in conspectu tuo de hac re
 476   6, 2 |  religiosissimam conversationem, qua in bonis operibus tam fervens
 477   6, 2 |           erumperet, eum me videret, in eius praedicationem, gratulans
 478   6, 3 |            haberet, quidve solaminis in adversis, et occultum os
 479   6, 3 |          occultum os eius, quod erat in corde eius, quam sapida
 480   6, 3 |          aliter numquam, sedentesque in diuturno silentio -- quis
 481   6, 3 |            causarum alienarum, nolle in aliud avocari; et cavere
 482   6, 3 |           inveniebant. et eum quidem in populo verbum veritatis
 483   6, 3 |              a capite usque ad pedes in loco est. ~
 484   6, 4 |             unica, corpus unici tui, in qua mihi nomen Christi infanti
 485   6, 4 |             nugas; neque hoc haberet in doctrina sua sana, quod
 486   6, 4 |             quod te creatorem omnium in spatium loci, quamvis summum
 487   6, 4 |    diligentissime conmendaret, saepe in popularibus sermonibus suis
 488   6, 4 |              dirigeretur aliquo modo in veritatem tuam, semper manentem
 489   6, 5 |           affuissem: sicut tam multa in historia gentium, tam multa
 490   6, 5 |             nisi crederentur, omnino in hac vita nihil ageremus,
 491   6, 5 |              libris tuis, quos tanta in omnibus fere gentibus auctoritate
 492   6, 5 |           enim absurditatem, quae me in illis litteris solebat offendere,
 493   6, 5 |            omnibus ad legendum esset in promptu, et secreti sui
 494   6, 5 |            et secreti sui dignitatem in intellectu profundiore servaret,
 495   6, 6 |            et tu inridebas. patiebar in eis cupiditatibus amarissimas
 496   6, 6 |         gloria, domine? quae non est in te. nam sicut verum gaudium
 497   6, 6 |              typhum. dixi tunc multa in hac sententia caris meis;
 498   6, 6 |            meis; et saepe advertebam in his, quomodo mihi esset,
 499   6, 7 |             CAPUT 7 ~Congemescebamus in his, qui simul amice vivebamus,
 500   6, 7 |            et studuerat apud me, cum in nostro oppido docere coepi,