1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1803
Book, Chapter
501 6, 7 | magnam virtutis indolem, quae in non magna aetate satis eminebat.
502 6, 7 | spectacule, absorbuerat eum in insaniam circensium. sed
503 6, 7 | insaniam circensium. sed cum in eo miserabiliter volveretur,
504 6, 7 | erat. itaque postposita in hac re patris voluntate,
505 6, 7 | salultare me coeperat veniens in auditorium meum, et audire
506 6, 7 | salutavit, sedit, atque in ea quae agebabtur intendit
507 6, 7 | animum. et forte lectio in manibus erat, quam dum exponerem
508 6, 7 | non cogitaverim. at ille in se rapuit, meque illud non
509 6, 7 | superstitione involutus est, amans in Manichaeis ostentationem
510 6, 8 | familiari violentia duxerunt in amphitheatrum crudelium
511 6, 8 | dicentem: si corpus meum in locum illum trahitis, numquid
512 6, 8 | et animum et oculos meos in illa spectacula potestis
513 6, 8 | oculorum interdixit animo, ne in tanta mala procederet. atque
514 6, 8 | percussus est graviore vulnere in anima quam ille in corpore,
515 6, 8 | vulnere in anima quam ille in corpore, quem cernere concupivit,
516 6, 9 | hoc ad medicinam futuram in eius memoria reponebatur.
517 6, 9 | et medio die cogitarat in foro quod recitaturus erat.
518 6, 9 | discere, quam non facile in noscendis causis homo ab
519 6, 9 | occurrisse, cui solebant in suspicionem venire ablatarum
520 6, 9 | viderat homo saepe Alypium in domo cuiusdam senatoris,
521 6, 9 | indicare; cum eo quippe in foro fuit pedisecus. quem
522 6, 9 | interrogatus aperuit cetera. sic in illam domum translata causa,
523 6, 9 | dispensator verbi tui, et multarum in ecclesia tua causarum examinator,
524 6, 10| tamen aperte recusabat, sed in istum causam transferens
525 6, 10| iustitia, deliberationem in melius vertit, utiliorem
526 6, 10| parvum est hoc; sed qui in parvo fidelis est, et in
527 6, 10| in parvo fidelis est, et in magno fidelis est, nec ullo
528 6, 10| veritatis ore processit: si in iniusto mamona fidelis non
529 6, 10| quis dabit vobis? et si in alieno fideles non fuistis,
530 6, 10| inhaerebat mihi, mecumque nutabat in consilio, quidnam esset
531 6, 10| venerat, nisi ut mecum viveret in flagrantissimo studio veritatis
532 6, 10| expectantium, ut dares eis escam in tempore opportuno. et in
533 6, 10| in tempore opportuno. et in omni amaritudine, quae nostros
534 6, 11| tricenariam aetatem gerebam, in eodem luto haesitans aviditate
535 6, 11| ecce iam non sunt absurda in libris ecclesiasticis, quae
536 6, 11| honeste intellegi. figam pedes in eo gradu, in quo puer a
537 6, 11| figam pedes in eo gradu, in quo puer a parentibus positus
538 6, 11| aliquis honor. et quid amplius in his desiderandum? suppetit
539 6, 11| dominum; et differebam de die in diem vivere in te, et non
540 6, 11| differebam de die in diem vivere in te, et non differebam cotidie
541 6, 11| et non differebam cotidie in memet ipso mori: amans beatam
542 6, 11| beatam vitam timebam illam in sede sua, et ab ea fugiens
543 6, 11| aures tuas et fide solida in te iactarem curam meam. ~
544 6, 12| posse securo otio simul in amore sapientiae vivere,
545 6, 12| fecissem. erat enim ipse in ea re etiam tunc castissimus,
546 6, 12| experientiam concubitus ceperat in ingressu adulescentiae suae,
547 6, 12| linguam meam dulces laqueos in via eius, quibus illi honesti
548 6, 12| servitutem meam, et stupendo ibat in experiendi cupidinem, venturus
549 6, 12| experiendi cupidinem, venturus in ipsam experientiam atque
550 6, 12| atque inde fortasse lapsurus in eam quam stupebat servitutem,
551 6, 12| amat periculum, incidet in illud. neutrum enim nostrum,
552 6, 12| quod est coniugale decus in officio regendi matrimonii
553 6, 13| salutaris ablueret, quo me in dies gaudebat aptari, et
554 6, 13| vota sua ac promissa tua in mea fide conpleri animadvertebat.
555 6, 14| habere possemus, conferremus in medium, unamque rem familiarem
556 6, 14| posse decem ferme homines in eadem societate, essentque
557 6, 14| instabat huic rei, et magnam in suadendo habebat auctoritatem,
558 6, 14| bene formabamus, dissiluit in manibus, atque confractum
559 6, 14| multae cogitationes erant in corde nostro, consilium
560 6, 14| consilium autem tuam manet in aeternum. ex quo consilio
561 6, 14| praeparabas nobis, daturus escam in opportunitate, et aperturus
562 6, 15| trahebat sanguinem, et illa in Africam redierat, vovens
563 6, 15| perdurantis consuetudinis in regnum uxorium. nec sanabatur
564 6, 16| accepturum fuisse palmam in animo meo, nisi ego credidissem
565 6, 16| si essemus inmortales et in perpetua corporis voluptate
566 6, 16| habituram! versa et reversa in tergum et in latera et in
567 6, 16| et reversa in tergum et in latera et in ventrem, et
568 6, 16| in tergum et in latera et in ventrem, et dura sunt omnia,
569 6, 16| erroribus et constitues nos in via tua, et consolaris et
570 7, 1 | mala et nefanda, et ibam in iuventutem, quanto aetate
571 7, 1 | non te cogitabam, deus, in figura corporis humani:
572 7, 1 | gaudebam me hoc reperire in fide spiritalis matris nostrae,
573 7, 1 | mentis meae: et vix dimota in ictu oculi, ecce conglobata
574 7, 1 | rursus aderat, et inruebat in aspectum meum et obnubilabat
575 7, 1 | omnia et illa finirentur in te, tu autem nusquam. sicut
576 7, 2 | te creatis naturis, atque in tantum ab eis corrumperetur
577 7, 2 | corrumperetur et commutaretur in deterius, ut a beatudine
578 7, 2 | deterius, ut a beatudine in miseriam verteretur, et
579 7, 3 | iterum. sublevabat enim me in lucem tuam, quod tam sciebam
580 7, 3 | iuste poenas luerem? quis in me hoc posuit et insevit
581 7, 3 | diabolus factus est, unde et in ipso voluntas mala, qua
582 7, 5 | malum, et male quaerebam et in ipsa inquisitione mea non
583 7, 5 | videbam malum. et constituebam in conspectu spiritus mei universam
584 7, 5 | universam creaturam, quidquid in ea cernere possumus (sicuti
585 7, 5 | animalia mortalia), et quidquid in ea non videmus (sicut firmamentum
586 7, 5 | eam, sed reliquit aliquid in illa, quod in bonum non
587 7, 5 | reliquit aliquid in illa, quod in bonum non converteret? cur
588 7, 5 | stabiliter tamen haerebat in corde meo in Catholica ecclesia
589 7, 5 | tamen haerebat in corde meo in Catholica ecclesia fides
590 7, 5 | domini et salvatoris nostri, in multis quidem adhuc informis
591 7, 5 | relinquebat animus, immo in dies magis magisque inbibebat. ~
592 7, 6 | nescientibus eis, qui dicerent, sed in ea non tacendo incurrentibus:
593 7, 6 | de quibusdam suis rebus, in quas saecularis spes eius
594 7, 6 | autem, qui iam de hac re in Nebridii sententiam flecti
595 7, 6 | et conlatione flagrabant in eas nugas igne cordis sui,
596 7, 6 | continuo nuntiaretur, tamquam in regno suo facile effecerant.
597 7, 6 | intendi considerationem in eos qui gemini nascuntur,
598 7, 6 | intervallum, quantamlibet vim in rerum natura habere contendant,
599 7, 7 | curam et iudicium tuum; et in Christo, filio tuo, domino
600 7, 7 | atque inconcusse roboratis in animo meo, quaerebam aestuans,
601 7, 7 | tuae nesciente me. et cum in silentio fortifer quaererem,
602 7, 7 | digerebatur per linguam meam in aures familiarissimorum
603 7, 7 | sonabat eis? totum tamen ibat in auditum tuum, quod rugiebam
604 7, 7 | erat, ego autem foris, nec in loco illud. at ego intendebam
605 7, 7 | illud. at ego intendebam in ea, quae locis continentur,
606 7, 7 | currerem adversus dominum in cervice crassa scuti mei,
607 7, 8 | CAPUT 8 ~Tu vero domine, in aeternum manes, et non in
608 7, 8 | in aeternum manes, et non in aeternum irasceris nobis,
609 7, 8 | terram et cinerem, et placuit in conspectu tuo reformare
610 7, 8 | salubrium dolorum de die in diem sanabatur. ~
611 7, 9 | libros ex graeca lingua in latinum versos; et ibi legi
612 7, 9 | suaderi rationibus, quod in principio erat verbum et
613 7, 9 | deus erat verbum: hoc erat in principio apud deum; omnia
614 7, 9 | nihil; quod factum est, in eo vita est, et vita erat
615 7, 9 | erat lux hominum; et lux in tenebris lucet, et tenebrae
616 7, 9 | omnem hominem venientem in hunc mundum; et quia in
617 7, 9 | in hunc mundum; et quia in hoc mundo erat, et mundus
618 7, 9 | non cognovit. quia vero in sua propria venit et sui
619 7, 9 | filios dei fieri, credentibus in nomine eius, non ibi legi.
620 7, 9 | factus est et habitavit in nobis, non ibi legi. indagavi
621 7, 9 | ibi legi. indagavi quippe in illis litteris varie dictum
622 7, 9 | litteris varie dictum et in multis modis, quod sit filius
623 7, 9 | multis modis, quod sit filius in forma patris non rapinam
624 7, 9 | formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus
625 7, 9 | est super omne nomen, ut in nomine Iesu omne genu flectatur
626 7, 9 | confiteatur, quia dominus Iesus in gloria est dei patris, non
627 7, 9 | participatione manentis in se sapientiae renovantur,
628 7, 9 | corde, et dirigit mites in iudicio, et docet mansuetos
629 7, 9 | gratias agunt, sed evanescunt in cogitationibus suis, et
630 7, 9 | gloriam incorruptionis tuae in idola et varis simulacra,
631 7, 9 | idola et varis simulacra, in similitudinem imaginis corruptibilis
632 7, 9 | primogenitus, conversus corde in Aegyptum et curbans imaginem
633 7, 9 | minori, et vocasti gentes in hereditatem tuam. et ego
634 7, 9 | ex gentibus; et intendi in aurum, quod ab Aegypto voluisti
635 7, 9 | per apostolum tuum, quod in te vivimus et movemur et
636 7, 9 | illi libri. et non adtendi in idola Aegyptiorum, quibus
637 7, 9 | transmutaverunt veritatem die in mendacium, et coluerunt
638 7, 10| ad memet ipsum, intravi in intima mea, duce te, et
639 7, 10| infirmitatem aspectus mei, radians in me vehementer, et contremui
640 7, 10| inveni longe me esse a te in regione dissimilitudinis,
641 7, 10| manducabis me. nec tu me in te mutabis sicut cibum carnis
642 7, 10| carnis tuae, sed tu mutaberis in me. et cognovi, quoniam
643 7, 10| et audivi, sicut auditor in corde, et non erat prorsus
644 7, 11| est, quia, si non manebo in illo, nec in me potero.
645 7, 11| non manebo in illo, nec in me potero. ille autem in
646 7, 11| in me potero. ille autem in se manens innovat omnia;
647 7, 12| nulla bona essent, quid in eis conrumperetur, non esset.
648 7, 13| ordinem, quem inposuisti ei. in partibus autem eius quaedam
649 7, 13| conveniunt aliis et bona sunt, et in semet ipsis bona sunt. et
650 7, 13| laudent te, deus noster, in excelsis omnes angeli tui,
651 7, 14| displicebat. et inde ieret in opinionem duarum substantiarum,
652 7, 14| te, et eum collocaverat in corde suo, et facta erat
653 7, 14| insania mea; et evigilavi in te et vidi te infinitum
654 7, 15| tibi debere quia sunt, et in te cuncta finita, sed aliter,
655 7, 15| finita, sed aliter, non quasi in loco, sed quia tu es omnitenens
656 7, 15| veritate, et omnia vera sunt, in quantum sunt, nec quicquam
657 7, 16| substantia, te deo, detortae in infima voluntatis perversitatem
658 7, 17| te pondere meo, et ruebam in ista cum gemitu; et pondus
659 7, 17| corporis. quae se quoque in me comperiens mutabilem,
660 7, 17| pervenit ad id, quod est, in ictu trepidantis aspectus.
661 7, 18| super omnia deus benedictus in saecula, vocantem et dicentem:
662 7, 18| subditos erigit ad se ipsam, in inferioribus autem aedificavit
663 7, 18| et lassi prosternerentur in eam, illa autem surgens
664 7, 19| sapientes sententias, nunc esse in silentio: propria sunt mutabilitatis
665 7, 19| periclitarentur mendacio, neque in illis litteris ulla fidei
666 7, 19| scripta sunt, totum hominem in Christo agnoscebam: non
667 7, 19| deum et carnem non esset in Christo anima, mentemque
668 7, 19| hominis non existimabat in eo praedicare. et quoniam
669 7, 19| posterius didicisse me fateor, in eo, quod verbum caro factum
670 7, 20| quia sunt: certus quidem in istis eram, nimis tamen
671 7, 20| plane quasi peritus et, nisi in Christo, salvatore nostro,
672 7, 20| illi libri me docerent eam? in quos me propterea, priusquam
673 7, 20| affectus essem, et cum postea in libris tuis mansuefactus
674 7, 20| litteris informatus essem, et in earum familiaritate obdulcuisses
675 7, 20| obdulcuisses mihi, et post in illa volumina incidissem,
676 7, 20| solidamento pietatis, aut si in affectu, quem salubrem inbiberam,
677 7, 21| perierunt illae quaestiones, in quibus mihi aliquando visus
678 7, 21| quid faciet de alia lege in membris suis, repugnante
679 7, 21| et se captivum ducente in lege peccati, quae est in
680 7, 21| in lege peccati, quae est in membris eius? quoniam iustus
681 7, 21| similitudinem voluntatis suae, qua in veritate tua non stetit.
682 7, 21| genuisti coaeternum et creasti in principio viarum tuarum;
683 7, 21| principio viarum tuarum; in quo princeps huius mundi
684 8, 1 | CAPUT 1 ~Deus meus, recorder in gratiarum actione tibi,
685 8, 1 | haec: Benedictus dominus in caelo et in terra; magnum
686 8, 1 | Benedictus dominus in caelo et in terra; magnum et mirabile
687 8, 1 | certus eram, quamvis eam in aenigmate et quasi per speculum
688 8, 1 | certior de te, sed stabilior in te esse cupiebam. de mea
689 8, 1 | adhuc pigebat. et inmisisti in mentem meam, visumque est
690 8, 1 | meam, visumque est bonum in conspectu meo, pergere ad
691 8, 1 | servus tuus, et lucebat in eo gratia tua. audieram
692 8, 1 | senuerat; et longa aetate in tam bono studio sectandae
693 8, 1 | ego eram, ad ambulandum in via tua. Videbam enim plenam
694 8, 1 | displicebat, quod agebam in saeculo, et oneri mihi erat
695 8, 1 | propter hoc unum volvebar in ceteris, languidus et tabescens
696 8, 1 | curis marcidis, quod et in aliis rebus, quas nolebam
697 8, 1 | est. at ego iam non eram in illa vanitate; transcenderam
698 8, 1 | glorificaverunt aut gratias egerunt. in hoc quoque incideram, et
699 8, 2 | ad Simplicianum, patrem in accipienda gratia tunc episcopi
700 8, 2 | defunctum esse audieram, in Latinam linguam transtulisset,
701 8, 2 | gratulatus est mihi, quod non in aliorum philosophorum scripta
702 8, 2 | secundum elementa huius mundi, in istis autem omnibus modis
703 8, 2 | inter Christianos, nisi in ecclesia Christi videro.
704 8, 2 | dominus, graviter ruituras in se inimicitias arbitrabatur.
705 8, 2 | ut ipse narrabat: Eamus in ecclesiam: Christianus volo
706 8, 2 | eius, et non respiciebat in vanitates et insanias mendaces.
707 8, 2 | memoriter, de loco eminentiore, in conspectu populi fidelis,
708 8, 2 | autem maluisse salutem suam in conspectu sanctae multitudinis
709 8, 2 | erat salus, quam docebat, in rhetorica, et tamen eam
710 8, 2 | tuum, qui non verebatur in verbis suis turbas insanorum?
711 8, 2 | volebant eum omnes rapere intro in cor suum. et rapiebant amando
712 8, 3 | Deus bone, quid agitur in homine, ut plus gaudeat
713 8, 3 | erraverat, et drachma referatur in thesauros tuos conlaetantibus
714 8, 3 | domus tuae, cum legitur in domo tua de minore filio
715 8, 3 | inventus est. gaudes quippe in nobis, et in angelis tuis
716 8, 3 | gaudes quippe in nobis, et in angelis tuis sancta caritate
717 8, 3 | omnia. Quid ergo agitur in anima, cum amplius delectatur
718 8, 3 | quanto maius periculum fuit in proelio, tanto est gaudium
719 8, 3 | tanto est gaudium maius in triumpho. iactat tempestas
720 8, 3 | suspiraverit sponsus dilatam. Hoc in turpi et exsecranda laetitia,
721 8, 3 | exsecranda laetitia, hoc in ea, quae concessa et licita
722 8, 3 | concessa et licita est, hoc in ipsa sincerissima honestate
723 8, 3 | honestate amicitiae, hoc in eo, qui mortuus erat et
724 8, 3 | terrarum, ab initio usque in finem saeculorum, ab angelo
725 8, 3 | ei mihi, quam excelsus es in excelsis, et quam profundus
726 8, 3 | excelsis, et quam profundus in profundis! et numquam recedis,
727 8, 4 | cum multis gaudetur, et in singulis uberius est gaudium;
728 8, 4 | laetantur. absit enim, ut in tabernaculo tuo prae pauperibus
729 8, 4 | plus enim hostis vincitur in eo, quam plus tenet et de
730 8, 4 | erepta mundari, et aptari in honorem tuum, et fieri utilia
731 8, 5 | adversus carnem: ego quidem in utroque, sed magis ego in
732 8, 5 | in utroque, sed magis ego in eo, quod in me approbabam,
733 8, 5 | sed magis ego in eo, quod in me approbabam, quam in eo,
734 8, 5 | quod in me approbabam, quam in eo, quod in me improbabam.
735 8, 5 | approbabam, quam in eo, quod in me improbabam. ibi enim
736 8, 5 | cogitationes, quibus meditabar in te, similes erant conatibus
737 8, 5 | excutere, cum gravis torpor in membris est, eumque iam
738 8, 5 | habebat modum et sine paululum in longum ibat. frustra condelectabatur
739 8, 5 | interiorem hominem, cum alia lex in membris meis repugnaret
740 8, 5 | et captivum me duceret in lege peccati, quae in membris
741 8, 5 | duceret in lege peccati, quae in membris meis erat. lex enim
742 8, 5 | invitus animus, eo merito, quo in eam volens inlabitur. miserum
743 8, 6 | saeculum maioribus, devitans in eis omnem inquietudinem
744 8, 6 | Ponticianus quidam, civis noster, in quantum Afer, praeclare
745 8, 6 | quantum Afer, praeclare in palatio militans: nescio
746 8, 6 | deo nostro, prosternebatur in ecclesia crebris et diuturnis
747 8, 6 | servos tuos, nos autem usque in illam horam latebat. quod
748 8, 6 | comperit, immoratus est in eo sermone, insinuans tantum
749 8, 6 | testatissima mirabilia tua, in fide recta et Catholica
750 8, 6 | teneretur, exisse deambulatum in hortos muris contiguos;
751 8, 6 | illos vagabundos inruisse in quandam casam, ubi habitabant
752 8, 6 | et invenisse ibi codicem, in quo scripta erat vita Antonii.
753 8, 6 | eis, quos dicunt Agentes in Rebus. tum subito repletus
754 8, 6 | iratus sibi, coniecit oculos in amicum et ait illi: dic,
755 8, 6 | esse poterit spes nostra in palatio, quam ut amici imperatoris
756 8, 6 | statui; et hoc ex hac hora, in hoc loco aggredior. te si
757 8, 6 | quaerentes eos devenerunt in eundem locum, et invenientes
758 8, 6 | proposito suo, quoque modo in eis talis voluntas orta
759 8, 6 | eorum, et trahentes cor in terra abierunt in palatium;
760 8, 6 | trahentes cor in terra abierunt in palatium; illi autem affigentes
761 8, 6 | affigentes cor caelo manserunt in casa; et habebant ambo sponsas:
762 8, 7 | opponebas mihi, et inpingebas me in oculos meos, ut invenirem
763 8, 7 | adulescens miser valde, miserior in exordio ipsius adulescentiae,
764 8, 7 | sacrilega; non quidem certus in ea, sed quasi praeponens
765 8, 7 | propterea differe de die in diem contempta spe saeculi
766 8, 7 | nudarer mihi et increparet in me conscientia mea: ubi
767 8, 7 | recipiunt, qui neque ita in quaerendo adtriti sunt nec
768 8, 7 | et ego ad me. quae non in me dixi? quibus sententiarum
769 8, 7 | consuetudinis, quo tabescebat in mortem. ~
770 8, 8 | CAPUT 8 ~Tum in illa grandi rixa interioris
771 8, 8 | excitaveram cum anima mea in cubiculo nostro, corde meo,
772 8, 8 | nostris ecce ubi volutamur in carne et sanguine! an quia
773 8, 8 | futurus essem. abscessi ergo in hortum et Alypius pedem
774 8, 8 | turbulentissima, quod non irem in placitum et pactum tecum,
775 8, 8 | pactum tecum, deus meus, in quod eundum esse omnia ossa
776 8, 8 | omnia ossa mea clamabant et in caelum tollebant laudibus:
777 8, 8 | quantum saltem de domo in eum locum ieram, ubi sedebamus.
778 8, 8 | tam multa faciebam corpore in ipsis cunctationis aestibus,
779 8, 8 | ad voluntatem suam magnam in sola voluntate perficiendam. ~
780 8, 9 | ergo ex toto imperat. nam in tantum imperat, in quantum
781 8, 9 | nam in tantum imperat, in quantum vult, quoniam voluntas
782 8, 10| qui cum duas voluntates in deliberando animadverterint,
783 8, 10| tenebrae, nunc autem lux in domino. illi enim dum volunt
784 8, 10| esse lux non domino, sed in se ipsis, putando animae
785 8, 10| omnem hominem venientem in hunc mundum. adtendite,
786 8, 10| illam, sed quod habitat in me peccatum, de supplicio
787 8, 10| nolunt, bona voluntate pergi in ecclesiam nostram, sicut
788 8, 10| ecclesiam nostram, sicut in eam pergunt qui sacramentis
789 8, 10| naturas et duas malas mentes in uno homine congfligere putabunt,
790 8, 10| dicant, cum duas voluntates in homine uno adversari sibi
791 8, 10| atque convincis eos, sicut in utraque mala voluntate,
792 8, 10| aperitur, si omnia concurrant in unum articulum temporis,
793 8, 10| voluntatibus vel etiam pluribus, in tanta copia rerum, quae
794 8, 10| substantiarum solent dicere. ita et in bonis voluntatibus. nam
795 8, 10| tota voluntas una, quae in plures dividebatur. ita
796 8, 11| ac volvens et versans me in vinculo meo, donec abrumperetur
797 8, 11| tamen. et instabas tamen in occultis meis, domine, severa
798 8, 11| fiat, et cum verbo iam ibam in placitum, iam paene faciebam,
799 8, 11| faciebam; nec relabebar tamen in pristina, sed de proximo
800 8, 11| et vitae vivere; plusque in me valebat deterius inolitum,
801 8, 11| isto non erimus tecum ultra in aeternum et a momento isto
802 8, 11| licebit hoc et illud ultra in aeternum. et quae suggerebant
803 8, 11| aeternum. et quae suggerebant in eo, quod dixi hoc et illud,
804 8, 11| libere contradicentes eundo in obviam, sed velut a dorso
805 8, 11| viduae et virgines anus, et in omnibus ipsa continentia,
806 8, 11| istae? an vero isti et istae in se ipsis possunt ac non
807 8, 11| se ipsis possunt ac non in domino deo suo? dominus
808 8, 11| eorum me dedit eis. quid in te stas et non in te stas?
809 8, 11| quid in te stas et non in te stas? proice te in eum,
810 8, 11| non in te stas? proice te in eum, noli metuere; non se
811 8, 11| dei tui. ista controversia in corde meo non nisi de me
812 8, 12| congessit totam miseriam meam in conspectu cordis mei, oborta
813 8, 12| quid enim, puto, dixeram, in quo apparebat sonus vocis
814 8, 12| non quidem his verbis, sed in hac sententia multa dixi
815 8, 12| usquequo, domine, irasceris in finem? ne memor fueris iniquitatum
816 8, 12| utrumnam solerent pueri in aliquo genere ludendi cantitare
817 8, 12| pauperibus et habebis thesaurum in caelis; et veni, sequere
818 8, 12| conversum. itaque concitus redii in eum locum, ubi sedebat Alypius:
819 8, 12| arripui, aperui et legi in silentio capitulum, quo
820 8, 12| coniecti sunt oculi mei: non in comissationibus et ebrietatibus,
821 8, 12| comissationibus et ebrietatibus, non in cubilibus et inpudicitiis,
822 8, 12| cubilibus et inpudicitiis, non in contentione et aemulatione,
823 8, 12| providentiam ne feceritis in concupiscentiis. nec ultra
824 8, 12| indicavi Alypio. at ille quid in se ageretur -- quod ego
825 8, 12| sequebatur autem: infirmum vero in fide recipite. quod ille
826 8, 12| suis moribus, quibus a me in melius iam olim valde longeque
827 8, 12| spem saeculi huius, stans in ea regula fidei, in qua
828 8, 12| stans in ea regula fidei, in qua me ante tot annos ei
829 8, 12| convertisti luctum eius in gaudium, multo uberius,
830 9, 1 | altoque secreto evocatum est in momento liberum arbitrium
831 9, 1 | sublimior, sed non sublimibus in se. iam liber erat animus
832 9, 2 | CAPUT 2 ~Et placuit mihi in conspectu tuo non tumultuose
833 9, 2 | effunderetur, quamquam tu nobis in convalle plorantionis ascendentibus,
834 9, 2 | vivos feceras, congesta in sinum cogitationis nostrae,
835 9, 2 | absumebant gravem torporem, ne in ima vergeremus; et accendebant
836 9, 2 | ante discedere, ut conversa in factum meum ora cunctorum
837 9, 2 | succederet. peccasse me in hoc quisquam servorum tuorum,
838 9, 2 | fuerim vel una hora sedere in cathedra mendacii. at ego
839 9, 2 | ceteris horrendis et funereis, in aqua sancta ignovisti et
840 9, 3 | ut, quamdiu ibi essemus, in re eius essemus. retribues
841 9, 3 | retribues illi, domine, in retributione iustorum, quia
842 9, 3 | aegritudine correptus, et in ea Christianus et fidelis
843 9, 3 | amici humanitatem, nec eum in grege tuo numerantes, dolore
844 9, 3 | aestu saeculi requievimus in te, amoenitatem sempiternae
845 9, 3 | ei peccata super terram in monte incaseato, monte tuo,
846 9, 3 | ipse nondum Christianus in illam foveam perniciosissimi
847 9, 3 | continentia tibi servientem in Africa apud suos, cum tota
848 9, 3 | solvisti: et nunc ille vivit in sinu Abraham. quidquid illud
849 9, 4 | tibi gaudens, profectus in villam cum meis omnibus.
850 9, 4 | omnibus. ubi quid egerim in litteris (iam quidem servientibus
851 9, 4 | superbiae scholam tamquam in pausatione anhelantibus)
852 9, 4 | erga nos beneficia tua, in illo tempore praesertim,
853 9, 4 | turgidum spiritum, rudis in germano amore tuo, catechumenus
854 9, 4 | amore tuo, catechumenus in villa cum catechumeno Alypio
855 9, 4 | pietate! quas tibi voces dabam in psalmis illis, et quomodo
856 9, 4 | psalmis illis, et quomodo in te inflammabar ex eis, et
857 9, 4 | quando legi quartum psalmum in illo tunc otio, quid de
858 9, 4 | me, deus iustitiae meae; in tribulatione dilatasti mihi:
859 9, 4 | inferbui sperando et exultando in tua misericordia, pater.
860 9, 4 | resurgens a mortuis et ascendens in caelum. ante autem spiritus
861 9, 4 | me fuisse reminiscebar. in phantasmatis enim, quae
862 9, 4 | multa graviter et fortiter in dolore recordationis meae.
863 9, 4 | et thesaurizant sibi iram in die irae et revelationis
864 9, 4 | erant, nec oculis carneis in isto sole quaerebantur.
865 9, 4 | vanescunt, et effunduntur in ea, quae videntur et temporalia
866 9, 4 | et audiant: Signatum est in nobis lumen vultus tui,
867 9, 4 | aliquando tenebrae, simus lux in te. o si viderent internum
868 9, 4 | si afferrent ad me cor in occulis suis foris a te
869 9, 4 | mihi iratus eram, intus in cubili, ubi conpunctus eram,
870 9, 4 | renovationis meae, sperans in te, ibi mihi dulcescere
871 9, 4 | coeperas et dederas laetitiam in corde meo. et exclamabam,
872 9, 4 | temporibus, cum haberem in aeterna simplicitate aliud
873 9, 4 | vinum et oleum. Et clamabam in consequenti versu clamore
874 9, 4 | clamore alto cordis mei: O in pace! O in id ipsum! O quid
875 9, 4 | cordis mei: O in pace! O in id ipsum! O quid dixit:
876 9, 4 | scriptus est: Absorpta est mors in victoria? et tu es id ipsum
877 9, 4 | valde, qui non mutaris, et in te requies obliviscens laborum
878 9, 4 | tu, domine, singulariter in spe constituisti me. legebam
879 9, 4 | tunc excruciabas me, et cum in tantum ingravesceret, ut
880 9, 4 | valerem loqui, ascendit in cor meum admonere omnes
881 9, 4 | omnimodae. et scripsi hoc in cera et dedi, ut eis legeretur.
882 9, 4 | et insinuati sunt mihi in profundo nutus tui, et gaudens
883 9, 4 | profundo nutus tui, et gaudens in fide laudavi nomen tuum;
884 9, 5 | repetendum exercitatior in dominico eloquio. ~
885 9, 6 | placuit et Alypio renasci in te mecum, iam induto humilitate
886 9, 6 | nostra deformia: nam ego in illo puero praeter delictum
887 9, 6 | enim et nutriebatur a nobis in disciplina tua, tu inspiraveras
888 9, 6 | conlocutoris mei, cum esset in annis sedecim. multa eius
889 9, 6 | sociavimus eum coaevum nobis in gratia tua, educandum in
890 9, 6 | in gratia tua, educandum in disciplina tua: et baptizati
891 9, 6 | praeteritae. nec satiabar in illis diebus dulcitudine
892 9, 6 | generis humani. quantum flevi in hymnis et canticis tuis,
893 9, 6 | et eliquabatur veritas in cor meum, et exaestuabat
894 9, 7 | Arrianis. excubabat pia plebs in ecclesia, mori parata cum
895 9, 7 | institutum est: ex illo in hodiernum retentum multis
896 9, 7 | per tot annos incorrupta in thesauro secreti tui reconderas,
897 9, 7 | tangeret feretrum pretiosae in conspectu tuo mortis sanctorum
898 9, 7 | respirans, quantum patet aura in domo faenea. ~
899 9, 8 | habitare facis unanimes in domo, consociasti nobis
900 9, 8 | muncipio. qui cum Agens in Rebus militaret, prior nobis
901 9, 8 | militia saeculari accinctus in tua. simul eramus, simul
902 9, 8 | tibi: pariter remeabamus in Africam. et cum apud Ostia
903 9, 8 | rebus innumerabilibus etiam in silentio. sed non praeteribo
904 9, 8 | parturivit, et carne, ut in hanc temporalem, et corde,
905 9, 8 | temporalem, et corde, ut in aeternam lucem nascerer.
906 9, 8 | eius, sed tua dicam dona in eam. neque enim se ipsa
907 9, 8 | fieret. et erudivit eam in timore tuo virga Christi
908 9, 8 | Christi tui, regimen unici tui in domo fideli, bono membro
909 9, 8 | senectam ac mores optimos, in domo Christiana satis a
910 9, 8 | diligentur gerebat, et erat in eis coercendis, cum opus
911 9, 8 | severitate vehemens, atque in docendis sobria prudentia.
912 9, 8 | modo aquam bibitis, quia in potestate vinum non habetis;
913 9, 8 | desuper patet, priusquam in lagunculam funderet merum,
914 9, 8 | ludicris motibus ebulliunt, et in puerilibus annis maiorum
915 9, 8 | spernit, paulatim decidit -- in eam consuetudinem lapsa
916 9, 9 | misericordiam tuam super eum, ut in te credens castificaretur.
917 9, 9 | illi bono mancipio tuo, in cuius utero me creasti,
918 9, 9 | docente te magistro intimo in schola pectoris. Denique
919 9, 9 | Denique etiam virum suum iam in extrema vita temporali eius
920 9, 9 | eius lucrata est tibi; nec in eo iam fideli planxit, quod
921 9, 9 | iam fideli planxit, quod in nondum fideli toleraverat.
922 9, 9 | eorum noverat eam, multum in ea laudabat, et honorabat
923 9, 9 | sentiebat praesentiam tuam in corde eius sanctae conversationis
924 9, 9 | domum suam pie tractaverat, in operibus bonis testimonium
925 9, 9 | qui ante dormitionem eius in te iam consociati vivebamus
926 9, 10| praeterita obliviscentes in ea quae ante sunt extenti,
927 9, 10| vidit nec auris audivit nec in cor hominis ascendit. sed
928 9, 10| sed inhiabamus ore cordis in superna fluenta fontis tui,
929 9, 10| delectatio quantalibet, in quantalibet luce corporea,
930 9, 10| erigentes nos ardentiore affectu in id ipsum, perambulavimus
931 9, 10| mirando opera tua, et venimus in mentes nostras et transcendimus
932 9, 10| indeficientis, unde pascis Israel in aeternum veritate pabulo,
933 9, 10| et futurum esse non est in ea, sed esse solum, quoniam
934 9, 10| verbo tuo, domino nostro, in se permanenti sine vetustate
935 9, 10| sed fecit nos qui manet in aeternum: -- his dictis
936 9, 10| quoniam erexerunt aurem in eum, qui fecit ea, et loquatur
937 9, 10| similitudinis, sed ipsum, quem in his amamus, ipsum sine his
938 9, 10| et absorbeat et recondat in interiora gaudia spectatorem
939 9, 10| suspiravimus, nonne hoc est: Intra in gaudium domini tui? et istud
940 9, 10| adtinet, nulla re iam delector in hac vita. quid hic faciam
941 9, 10| unum erat, propter quod in hac vita aliquantum inmorari
942 9, 11| locutus est, quo eam non in peregre, sed in patria defungi
943 9, 11| eam non in peregre, sed in patria defungi tamquam felicius
944 9, 11| invisibilis, quae immittis in corda fidelium tuorum, et
945 9, 11| bonitatis tuae coeperat in eius corde non esse, nesciebam;
946 9, 11| apparuisset, quamquam et in illo sermone nostro ad fenestram,
947 9, 11| non apparuit desiderare in patria mori. audivi etiam
948 9, 11| est, ne ille non agnoscat in fine saeculi, unde me resuscitet.
949 9, 12| oculos eius; et confluebat in praecordia mea maestitudo
950 9, 12| maestitudo ingens et transfluebat in lacrimas; ibidemque oculi
951 9, 12| usque ad siccitatem, et in tali luctamine valde male
952 9, 12| puer Adeodatus exclamavit in planctu, atque ab omnibus
953 9, 12| puerile, quod labebatur in fletus iuvenali voce, voce
954 9, 12| quidem testimonio eius, quod in ea ipsa ultima aegritudine
955 9, 12| audisse ex ore meo iaculatum in se durum aut contumeliosum
956 9, 12| erat, funus curantibus, ego in parte, ubi decenter poteram,
957 9, 12| esse arbitrantibus. at ego in auribus tuis, ubi eorum
958 9, 12| vehementer displicebat tantum in me posse haec humana, quae
959 9, 12| sine lacrimis. nam neque in eis precibus, quas tibi
960 9, 12| sicut illic fiere solet, nec in eis ergo precibus flevi:
961 9, 12| flevi: sed toto die graviter in occulto maestus eram, et
962 9, 12| dolorem meum, atque ut eram in lecto meo solus, recordatus
963 9, 12| inde paulatim redducebam in pristinum sensum ancillam
964 9, 12| conversationemque eius piam in te et sancte in nos blandam
965 9, 12| eius piam in te et sancte in nos blandam atque morigeram,
966 9, 12| destitutus sum, et libuit flere in conspectu tuo de illa et
967 9, 12| cordi meo: et requievit in eis, quoniam ibi erant aures
968 9, 12| domine, confiteor tibi in litteris. legat qui volet
969 9, 13| sanato corde ab illo vulnere, in quo postea redargui carnales
970 9, 13| periculorum omnis animae, quae in Adam moritur. quamquam illa
971 9, 13| Adam moritur. quamquam illa in Christo vivficata, etiam
972 9, 13| ut laudetur nomen tuum in fide moribusque eius, non
973 9, 13| homines, et qui gloriatur, in domino gloriatur! Ego itaque,
974 9, 13| nostrorum, quae pependit in ligno, et sedens ad dexteram
975 9, 13| obsecro, ne intres cum ea in iudicium. superexultet misericordia
976 9, 13| obiciat, et nihil inveniens in illo, in quo vincimus. quis
977 9, 13| nihil inveniens in illo, in quo vincimus. quis ei refundet
978 9, 13| debens reddidit. Sit ergo in pace cum viro, ante quem
979 9, 13| quorum carnem introduxisti me in hanc vitam, quemadmodum
980 9, 13| affectu pio parentum meorum in hac luce transitoria, et
981 9, 13| fratrum meorum sub te patre in matre catholica, et civium
982 9, 13| catholica, et civium meorum in aeterna Hierusalem, cui
983 9, 13| extremum uberius ei praestetur in multorum orationibus per
984 10, 1 | virtus animae meae, intra in eam et coapta tibi, ut habeas
985 10, 1 | mea spes, ideo loquor et in ea spe gaudeo, quando sanum
986 10, 1 | flenda, quanto minus fletur in eis. ecce enim veritatem
987 10, 1 | ad lucem. volo eam facere in corde meo coram te in confessione,
988 10, 1 | facere in corde meo coram te in confessione, in stilo autem
989 10, 1 | coram te in confessione, in stilo autem meo coram multis
990 10, 2 | conscientiae, quid occultum esset in me, etiamsi nollem confiteri
991 10, 2 | confessio itaque mea, deus meus, in conspectu tuo tibi tacite
992 10, 3 | scit hominum, quid agatur in homine, nisi spiritus hominis,
993 10, 3 | nisi spiritus hominis, qui in ipso est? si autem a te
994 10, 3 | et texisti, ut beares me in te, mutans animam meam fide
995 10, 3 | excitant cor, ne dormiat in desperatione et dicat: non
996 10, 3 | non possum, sed evigilet in amore misericordiae tuae
997 10, 3 | sed quis adhuc sim, ecce in ipso tempore confessionum
998 10, 3 | me confitentem, et ipsa in eis credit mihi. ~
999 10, 4 | rogeris pro nobis. amet in me fraternus animus quod
1000 10, 4 | amandum doces, et doleat in me quod dolendum doces.
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1803 |