Book, Chapter

1001  10, 4 |       indicabo me talibus: respirent in bonis meis, suspirent in
1002  10, 4 |             in bonis meis, suspirent in malis meis. bona mea instituta
1003  10, 4 |            et iudicia tua. respirent in illis et suspirent in his,
1004  10, 4 |      respirent in illis et suspirent in his, et hymnus et fletus
1005  10, 4 |           hymnus et fletus ascendant in conspectum tuum de fraternis
1006  10, 4 |           maerore cum spe, sed etiam in auribus credentium filiorum
1007  10, 5 |           nisi spiritus hominis, qui in ipso est, tamen est aliquid
1008  10, 5 |           scit spiritus hominis, qui in ipso est, tu autem, domine,
1009  10, 5 |            videmus nunc per speculum in aenigmate, nondum facie
1010  10, 5 |         tenebrae meae sicut meridies in vultu tuo. ~
1011  10, 6 |              et terra et omnia, quae in eis sunt, ecce undique mihi
1012  10, 6 |               non sum; et quaecumque in eadem sunt, idem confessa
1013  10, 6 |              et ecce corpus et anima in me mihi praesto sunt, unum
1014  10, 6 |            et terrae et omnium, quae in eis sunt, dicentium: non
1015  10, 6 |              non enim praeposita est in eis nuntiantibus sensibus
1016  10, 6 |              vident: moles est minor in parte quam in toto. iam
1017  10, 6 |              est minor in parte quam in toto. iam tu melior es,
1018  10, 8 |               qui fecit me, et venio in campos et lata praetoria
1019  10, 8 |             et quaeritur, prosiliunt in medium quasi dicentia: ne
1020  10, 8 |           enubiletur quod volo atque in conspectum prodeat ex abditis.
1021  10, 8 |         intrant ad eam et reponuntur in ea. nec ipsa tamen intrant,
1022  10, 8 |       interiusque reconditae? nam et in tenebris atque in silentio
1023  10, 8 |             nam et in tenebris atque in silentio dum habito, in
1024  10, 8 |              in silentio dum habito, in memoria mea profero, si
1025  10, 8 |            antepono. Intus haec ago, in aula ingenti memoriae meae.
1026  10, 8 |       praesto sunt cum omnibus, quae in eis sentire potui, praeter
1027  10, 8 |            hoc et illud dico apud me in ipso ingenti sinu animi
1028  10, 8 |           numquid extra ipsum ac non in ipso? quomodo ergo non capit?
1029  10, 8 |         Oceanum, quem credidi, intus in memoria mea viderem spatiis
1030  10, 9 |         quidquid horum scio, sic est in memoria mea, ut non retenta
1031  10, 9 |              dum transit et vanescit in ventos olfactum afficit,
1032  10, 9 |       olfactum afficit, unde traicit in memoriam imaginem sui, quam
1033  10, 9 |           aut sicut cibus, qui certe in ventre iam non sapit et
1034  10, 9 |        ventre iam non sapit et tamen in memoria quasi sapit; aut
1035  10, 10|              praeter animum meum, et in memoria recondidi non imagines
1036  10, 10|              et qua haec intraverunt in memoriam meam? nescio quomodo;
1037  10, 10|            credidi alieno cordi, sed in meo recognovi, et vera esse
1038  10, 10|          antequam ea didicissem, sed in memoria non erant. ubi ergo,
1039  10, 10|             est, nisi quia iam erant in memoria, sed tam remota
1040  10, 10|              remota et retrusa quasi in cavis abditioribus, ut,
1041  10, 11|              tamquam ad manum posita in ipsa memoria, ubi sparsa
1042  10, 11|          rursus demerguntur et quasi in remotiora penetralia dilabuntur,
1043  10, 11|             non quod alibi, sed quod in animo colligitur, id est
1044  10, 13|       discerno et intellego, recondo in memoria, ut postea me nunc
1045  10, 14|              dicimus: vide, ut illud in animo habeas, et cum obliviscimur,
1046  10, 14|      obliviscimur, dicimus: non fuit in animo et elapsum est animo,
1047  10, 14|         commendantur, quasi traiecta in ventrem recondi illic possunt,
1048  10, 14|              proferuntur. cur igitur in ore cogitationis non sentitur
1049  10, 14|             amaritudo maestitiae? an in hoc dissimile est, quod
1050  10, 14|              non ea loqueremur, nisi in memoria nostra non tantum
1051  10, 15|            non adsunt sensibus meis; in memoria sane mea praesto
1052  10, 15|             tamen adesset imago eius in memoria mea, nescirem, quid
1053  10, 15|       nescirem, quid dicerem nec eum in disputando a voluptate discernerem.
1054  10, 15|             nisi et imago eius esset in memoria mea, nullo modo
1055  10, 15|          quibus numeramus; en assunt in memoria mea non imagines
1056  10, 15|        imaginem solis, et haec adest in memoria mea; neque enim
1057  10, 15|          nomino. et ubi agnosco nisi in ipsa memoria? num et ipsa
1058  10, 16|         domine, laboro hic et laboro in me ipso: factus sum mihi
1059  10, 16|             an dicturus sum non esse in memoria mea quod memini?
1060  10, 16|             ad hoc inesse oblivionem in memoria mea, ut non obliviscar?
1061  10, 16|        imprimitur rei cuiusque imago in memoria, prius necesse est,
1062  10, 16|      imaginem suam, non per se ipsam in memoria tenetur oblivio,
1063  10, 16|       adesset, quomodo imaginem suam in memoria conscribebat, quando
1064  10, 17|             inmensa vehementer. ecce in memoriae meae campis et
1065  10, 17|          patitur, memoria tenet, cum in animo sit quidquid est in
1066  10, 17|            in animo sit quidquid est in memoria -- per haec omnia
1067  10, 17|        memoriae, tanta vitae vis est in homine vivente mortaliter!
1068  10, 19|            ubi tandem quaerimus nisi in ipsa memoria? et ibi si
1069  10, 20|      noverunt eam ideoque habent eam in nescio qua notitia, de qua
1070  10, 20|        notitia, de qua satago, utrum in memoria sit, quia, si ibi
1071  10, 20|          utrum singillatim omnes, an in illo homine, qui primus
1072  10, 20|         homine, qui primus peccavit, in quo et omnes mortui sumus
1073  10, 20|              nunc; sed quaero, utrum in memoria sit beata vita.
1074  10, 21|              non; hos enim qui habet in notitia, non adhuc quaerit
1075  10, 21|            vitam vero beatam habemus in notitia, ideoque amamus,
1076  10, 21|       cupiant, unde apparet eam esse in eorum notitia; tamen per
1077  10, 21|           vitam nullo sensu corporis in aliis experimur. numquid
1078  10, 21|             tetigi, sed expertus sum in animo meo, quando laetatus
1079  10, 21|            dicere, propterea reperta in memoria recognoscitur, quando
1080  10, 23|          faciant quod volunt, cadunt in id quod valent eoque contenti
1081  10, 23|            esset aliqua notitia eius in memoria eorum. cur ergo
1082  10, 23|              quia fortius occupantur in aliis, quae potius eos faciunt
1083  10, 23|         adhuc enim modicum lumen est in hominibus; ambulent, ambulent,
1084  10, 24|           Ecce quantum spatiatus sum in memoria mea quaerens te,
1085  10, 24|              ex quo te didici, manes in memoria mea, et illic te
1086  10, 24|           reminiscor tui et delector in te. hae sunt sanctae deliciae
1087  10, 25|              CAPUT 25 ~Sed ubi manes in memoria mea, domine, ubi
1088  10, 25|             memoriae meae, ut maneas in ea, sed in qua eius parte
1089  10, 25|           meae, ut maneas in ea, sed in qua eius parte maneas, hoc
1090  10, 25|             mei sedem (quae illi est in memoria mea, quoniam sui
1091  10, 25|              et dignatus es habitare in memoria mea, ex quo te didici.
1092  10, 25|              ibi sint? habitas certe in ea, quoniam tui memini,
1093  10, 25|         memini, ex quo te didici, et in ea invenio, cum recordor
1094  10, 26|              te? neque enim iam eras in memoria mea, priusquam te
1095  10, 26|         inveni, ut discerem te, nisi in te supra me? et nusquam
1096  10, 27|              et ibi te quaerebam, et in ista formosa, quae fecisti,
1097  10, 27|         tenebant longe a te, quae si in te non essent, non essent.
1098  10, 27|              tetigisti me, et exarsi in pacem tuam. ~
1099  10, 28|          esse quod toleret. prospera in adversis desidero, adversa
1100  10, 28|           adversis desidero, adversa in prosperis timeo. quis inter
1101  10, 29|            Et tota spes mea non nisi in magna misericordia tua.
1102  10, 29|              colligimur et redigimur in unum, a quo in multa defluximus.
1103  10, 29|             redigimur in unum, a quo in multa defluximus. minus
1104  10, 30|             fierem. sed adhuc vivunt in memoria mea, de qua multa
1105  10, 30|             quidem carentes viribus, in somnis autem non solum usque
1106  10, 30|              imaginis illius inlusio in anima mea in carne mea,
1107  10, 30|          illius inlusio in anima mea in carne mea, ut dormienti
1108  10, 30|        corporis? et unde saepe etiam in somnis resistimus, nostrique
1109  10, 30|              propositi memores atque in eo castissime permanentes
1110  10, 30|              non fecisse, quod tamen in nobis quoquo modo factum
1111  10, 30|               domine, magis magisque in me munera tua, ut anima
1112  10, 30|              rebellis sibi, atque ut in somnis etiam non solum non
1113  10, 30|           possit nutu cohiberi etiam in casto dormientis affectu
1114  10, 30|        dormientis affectu non tantum in hac vita, sed etiam in hac
1115  10, 30|        tantum in hac vita, sed etiam in hac aetate, non magnum est
1116  10, 30|            nunc tamen quid adhuc sim in hoc genere mali mei, dixi
1117  10, 30|            meo; exultans cum tremore in eo, quod donasti mihi, et
1118  10, 30|              donasti mihi, et lugens in eo, quod inconsummatus sum,
1119  10, 30|               sperans perfecturum te in me misericordias tuas usque
1120  10, 30|             cum absorpta fuerit mors in victoriam. ~
1121  10, 31|            et cotidianum bellum gero in ieiuniis, saepius in servitutem
1122  10, 31|            gero in ieiuniis, saepius in servitutem redigens corpus
1123  10, 31|         consolatione munerum tuorum, in quibus nostrae infirmitati
1124  10, 31|         indigentiae molesta transeo, in ipso transitu mihi insidiatur
1125  10, 31|         hilarescit infelix anima, et in eo praeparat excusationis
1126  10, 31|           Non graventur corda vestra in crapula et ebrietate. ebrietas
1127  10, 31|            alteram: Ego enim didici, in quibus sum, sufficiens esse,
1128  10, 31|              pati novi. omnia possum in eo, qui me confortat. ecce
1129  10, 31|            et inventus est. nec ille in se potuit, quia idem pulvis
1130  10, 31|       adamavi: Omnia possum, inquit, in eo, qui me confortat. conforta
1131  10, 31|         confitetur et quod gloriatur in domino gloriatur. audivi
1132  10, 31|               et ut nemo nos iudicet in cibo aut potu; et ut qui
1133  10, 31|         animalibus, hoc est lucustis in escam cedentibus, non fuisse
1134  10, 31|        temptatum. ideoque et populus in heremo non quia carnes desideravit,
1135  10, 31|        murmuravit, meruit inprobari. In his ergo temptationibus
1136  10, 31|          eius viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. ~
1137  10, 32|           istae plangendae tenebrae, in quibus me latet facultas
1138  10, 32|             latet facultas mea, quae in me est, ut animus meus de
1139  10, 32|              nemo securus esse debet in ista vita, quae tota temptatio
1140  10, 33|     resolvisti et liberasti me. nunc in sonis, quos animant eloquia
1141  10, 33|          admittantur ad me, quaerunt in corde meo nonnullius dignitatis
1142  10, 33|         sentio moveri animos nostros in flammam pietatis, cum ita
1143  10, 33|    diversitate habere proprios modos in voce atque cantu, quorum
1144  10, 33|   praecurrere ac ducere conatur. ita in his pecco non sentiens et
1145  10, 33|             fudi ad cantus ecclesiae in primordiis recuperatae fidei
1146  10, 33|              consuetudinem approbare in ecclesia, ut per oblectamenta
1147  10, 33|              aurium infirmior animus in affectum pietatis adsurgat.
1148  10, 33|              et miserere et sana me, in cuius oculis mihi quaestio
1149  10, 34|       canoris, aliquando ab omnibus, in silentio. ipsa enim regina
1150  10, 34|          grandi aetate captus oculis in filiis praesignata futuri
1151  10, 34|         creator omnium, assumunt eam in hymno tuo, non assumuntur
1152  10, 34|            tuo, non assumuntur ab ea in somno suo: sic esse cupio.
1153  10, 34|              ego autem crebro haereo in ubique sparsis insidiis.
1154  10, 34|          variis artibus et opificiis in vestibus, calciamentis,
1155  10, 34|          pulchra traiecta per animas in manus artificiosas ab illa
1156  10, 34|         custodiant, nec eam spargant in deliciosas lassitudines.
1157  10, 35|   concupiscentiam carnis, quae inest in delectatione omnium sensum
1158  10, 35|            quaedam non se oblectandi in carne, sed experiendi per
1159  10, 35|     scientiae palliata. quae quoniam in appetitu noscendi est, oculi
1160  10, 35|              autem sunt ad noscendum in sensibus principes, concupiscentia
1161  10, 35|         utimur autem hoc verbo etiam in ceteris sensibus, cum eos
1162  10, 35|               quia videndi officium, in quo primatum oculi tenent,
1163  10, 35|              voluptatis habet videre in laniato cadavere quod exhorreas?
1164  10, 35|           palleant. timent etiam, ne in somnis hoc videant, quasi
1165  10, 35|             fama persuaserit. ita et in ceteris sensibus, quae persequi
1166  10, 35|             ex hoc morbo cupiditatis in spectaculis exhibentur quaeque
1167  10, 35|        magicas quaeritur. hinc etiam in ipsa religione deus temptatur,
1168  10, 35|             experientiam desiderata. In hac tam immensa silva plena
1169  10, 35|          libenter sequi. Verum tamen in quam multis minutissimis
1170  10, 35|          leporem iam non specto, cum in circo fit; at vero in agro,
1171  10, 35|            cum in circo fit; at vero in agro, si casu transeam,
1172  10, 35|              aliquam considerationem in te adsurgere, aut totum
1173  10, 36|             aut aliquid nos redducet in spem nisi nota misericordia
1174  10, 36|            vitam meam, et corones me in miseratione et misericordia,
1175  10, 36|              misericordia, et saties in bonis desiderium meum, qui
1176  10, 36|            cessavit a me aut cessare in hac tota vita potest, timeri
1177  10, 36|             nostrae, ubique spargens in laqueis Euge, euge, ut,
1178  10, 36|             nostrum deponamus, atque in hominum fallacia ponamus,
1179  10, 36|            statuit sedem suam ponere in aquilone, ut te perversa
1180  10, 36|        propter te amemur et timeamur in nobis. qui laudari vult
1181  10, 36|          autem non peccator laudatur in desideriis animae suae,
1182  10, 36|      laudatus est. illi enim placuit in homine donum dei, huic amplius
1183  10, 37|             lingua. imperas nobis et in hoc genere continentiam:
1184  10, 37|           non. est enim qualiscumque in aliis generibus temptationum
1185  10, 37|              facultas explorandi me, in hoc paene nulla est. nam
1186  10, 37|         laude vero ut careamus atque in eo experiamur, quid possumus,
1187  10, 37|            afuerit. Quid igitur tibi in hoc genere temptationis,
1188  10, 37|               utrum malim furens aut in omnibus rebus errans ab
1189  10, 37|              laudari, an constans et in veritate certissimus ab
1190  10, 37|           meis, cum vel ea laudantur in me, in quibus mihi ipse
1191  10, 37|              vel ea laudantur in me, in quibus mihi ipse displiceo,
1192  10, 37|           quia eadem bona, quae mihi in me placent, iucundiora mihi
1193  10, 37|           hoc incertus sum mei? Ecce in te, veritas, video non me
1194  10, 37|              me fratribus meis, quod in me saucium conperero. iterum
1195  10, 37|             utilitate proximi moveor in laudibus meis, cur minus
1196  10, 37|       contumelia magis mordeor, quae in me quam quae in alium eadem
1197  10, 37|        mordeor, quae in me quam quae in alium eadem iniquitate coram
1198  10, 37|            verum non faciam coram te in corde et lingua mea? insaniam
1199  10, 38|            pauper ego sum, et melior in occulto gemitu displicens
1200  10, 38|            meus et perficiatur usque in pacem, quam nescit arrogantis
1201  10, 38|      suffragia: temptat, et cum a me in me arguitur, eo ipso, quo
1202  10, 39|         Intus etiam, intus est aliud in eodem genere temptationis
1203  10, 39|            sed aliis invidentes eam. in his omnibus atque in huius
1204  10, 39|            eam. in his omnibus atque in huius modi periculis et
1205  10, 40|             meos. inde ingressus sum in recessus memoriae meae,
1206  10, 40|             atque dinumerans, iamque in memoriae latis opibus alia
1207  10, 40|            voluptatem refugio. neque in his omnibus, quae percurro
1208  10, 40|         tutum locum animae meae nisi in te, quo colligantur sparsa
1209  10, 40|             aliquando intromittis me in affectum multum inusitatum
1210  10, 40|      dulcedinem, quae si perficiatur in me, nescio quid erit, quod
1211  10, 40|           ista non erit. sed reccido in haec aerumnosis ponderibus
1212  10, 41|          languores peccatorum meorum in cupiditate triplici, et
1213  10, 42|     temptaverunt haec, et inciderunt in desiderium curiosarum visionum,
1214  10, 42|           enim erat transfigurans se in angelum lucis. et multum
1215  10, 42|         aliquid simile hominibus, ne in utroque hominibus similis
1216  10, 42|       similis longe esset a deo, aut in utroque deo similis longe
1217  10, 42|       hominibus, unde simul damnetur in mortem. ~
1218  10, 43|           praeteritae, salvi fierent in quantum enim homo, in tantum
1219  10, 43|        fierent in quantum enim homo, in tantum mediator, in quantum
1220  10, 43|            homo, in tantum mediator, in quantum autem verbum, non
1221  10, 43|             deum et simul unus deus. In quantum nos amasti, pater
1222  10, 43|             mortem crucis: unus ille in mortuis liber, potestatem
1223  10, 43|              merito mihi spes valida in illo est, quod sanabis omnes
1224  10, 43|             caro fieret et habitaret in nobis. Conterritus peccatis
1225  10, 43|            meditatusque fueram fugam in solitudinem, sed prohibuisti
1226  10, 43|             est. ecce, domine, iacto in te curam meam, ut vivam,
1227  10, 43|           sana me. ille tuus unicus, in quo sunt omnes thesauri
1228  11, 1 |             ad tempus vides quod fit in tempore? cur ergo tibi tot
1229  11, 1 |             sed affectum meum excito in te et eorum, qui haec legunt,
1230  11, 1 |             ergo nostrum patefacimus in te, confitendo tibi miserias
1231  11, 1 |             ut desinamus esse miseri in nobis et beatificemur in
1232  11, 1 |             in nobis et beatificemur in te, quoniam vocasti nos,
1233  11, 1 |            quoniam bonus es, quoniam in saeculum misericordia tua. ~
1234  11, 2 |              olim inardesco meditari in lege tua, et in ea tibi
1235  11, 2 |             meditari in lege tua, et in ea tibi confiteri scientiam
1236  11, 2 |      fortitudine infirmitas. et nolo in aliud horae diffluant, quas
1237  11, 2 |         fraternae caritati: et vides in corde meo quia sic est.
1238  11, 2 |              et pauper sum, tu dives in omnes invocantes te, qui
1239  11, 2 |          scripturae tuae, nec fallar in eis nec fallam ex eis. domine,
1240  11, 2 |         profundo. nam nisi adsint et in profundo aures tuae, quo
1241  11, 2 |       spatium meditationibus nostris in abdita legis tuae, neque
1242  11, 2 |           cervos suos recipientes se in eas et resumentes, ambulantes
1243  11, 2 |     confitear tibi quodquod invenero in libris tuis, et audiam vocem
1244  11, 2 |              tua ab usque principio, in quo fecisti caelum et terram,
1245  11, 2 |          vide et adproba, et placeat in conspectu misericordiae
1246  11, 2 |              per quod fecisti omnia, in quibus et me, unicum tuum,
1247  11, 2 |        unicum tuum, per quem vocasti in adoptionem populum credentium,
1248  11, 2 |       adoptionem populum credentium, in quo et me: per eum te obsecro,
1249  11, 2 |            te interpellat pro nobis, in quo sunt omnes thesauri
1250  11, 2 |             absconditi. ipsos quaero in libris tuis, Moyses de illo
1251  11, 3 |        Audiam et intellegam, quomodo in principio fecisti caelum
1252  11, 3 |             intus utique mihi, intus in domicilio cogitationis nec
1253  11, 4 |            est et tamen est, non est in eo quicquam, quod ante non
1254  11, 5 |        utcumque speciem, quam cernit in semet ipsa interno oculo --
1255  11, 5 |         caelum et terram? non tuique in caelo neque in terra fecisti
1256  11, 5 |            non tuique in caelo neque in terra fecisti caelum et
1257  11, 5 |       fecisti caelum et terram neque in aere aut in aguis, quoniam
1258  11, 5 |             terram neque in aere aut in aguis, quoniam et haec pertinent
1259  11, 5 |              caelum et terram, neque in universo mundo fecisti universum
1260  11, 5 |         dixisti et facta sunt, atque in verbo tuo fecisti ea. ~
1261  11, 6 |    temporaliter sonantia cum aeterno in silentio verbo tuo et dixit:
1262  11, 6 |         autem dei mei supra me manet in aeternum. si ergo verbis
1263  11, 7 |             domine, novimus, quoniam in quantum quidque non est
1264  11, 7 |           erat et est quod non erat, in tantum moritur et oritur.
1265  11, 8 |       debuisse incipere vel desinere in aeterna ratione cognoscitur,
1266  11, 8 |          quia et loquitur nobis. sic in evangelio per carnem ait,
1267  11, 8 |            quaeretur, et inveniretur in aeterna veritate, ubi omnes
1268  11, 9 |                             CAPUT 9 ~In hoc principio fecisti, deus,
1269  11, 9 |              deus, caelum et terram, in verbo tuo, in filio tuo,
1270  11, 9 |             et terram, in verbo tuo, in filio tuo, in virtute tua,
1271  11, 9 |             verbo tuo, in filio tuo, in virtute tua, in sapientia
1272  11, 9 |           filio tuo, in virtute tua, in sapientia tua, in veritate
1273  11, 9 |       virtute tua, in sapientia tua, in veritate tua, miro modo
1274  11, 9 |            et inardesco: inhorresco, in quantum dissimilis ei sum,
1275  11, 9 |        dissimilis ei sum, inardesco, in quantum similis ei sum.
1276  11, 9 |           quoniam sic infirmatus est in egestate vigor meus, ut
1277  11, 9 |           vitam meam et coronabis me in miseratione et misericordia;
1278  11, 9 |            misericordia; et satiabis in bonis desiderium meum, quoniam
1279  11, 9 |             opera tua, domine, omnia in sapientia fecisti! et illa
1280  11, 9 |               et illa principium, et in eo principio fecisti caelum
1281  11, 10|           opere? si enim ullus motus in deo novus extitit et voluntas
1282  11, 10|          quod si exortum est aliquid in dei substantia, quod prius
1283  11, 11|             fiant, quae per te atque in te fiunt, et conantur aeterna
1284  11, 11|            aeterna sapere, sed adhuc in praeteritis et futuris rerum
1285  11, 11|            autem praeterire quicquam in aeterno, sed totum esse
1286  11, 14|          autem familiarius et notius in loquendo conmemoramus quam
1287  11, 14|            semper esset praesens nec in praeteritum transiret, non
1288  11, 14|           tempus sit, ideo fit, quia in praeteritum transit, quomodo
1289  11, 15|          intellegitur temporis, quod in nullas iam vel minutissimas
1290  11, 15|            tamen ita raptim a futuro in praeteritum transvolat,
1291  11, 15|             si extenditur, dividitur in praeteritum et futurum:
1292  11, 17|              futuro fit praesens, et in aliquod recedit occultum,
1293  11, 18|            ex imaginibus earum, quae in animo velut vestigia per
1294  11, 18|        quippe mea, quae iam non est, in tempore praeterito est,
1295  11, 18|             cum eam recolo et narro, in praesenti tempore intueor,
1296  11, 18|              intueor, quia est adhuc in memoria mea. utrum similis
1297  11, 18|            sed nec illa aurora, quam in caelo video, solis ortus
1298  11, 18|       praecedat, nec illa imaginatio in animo meo: quae duo praesentia
1299  11, 20|              futuris. sunt enim haec in anima tria quaedam, et alibi
1300  11, 21|          nisi per praesens? quo nisi in praeteritum? ex illo ergo,
1301  11, 21|            illud, quod spatio caret, in illud, quod iam non est.
1302  11, 21|            autem metimur nisi tempus in aliquo spatio? neque enim
1303  11, 21|         aequalia et si quid hoc modo in tempore dicimus nisi spatia
1304  11, 21|        dicimus nisi spatia temporum. in quo ergo spatio metimur
1305  11, 21|            tempus praeteriens? utrum in futuro, unde praeterit?
1306  11, 21|          nondum est, non metimur. an in praesenti, qua praeterit?
1307  11, 21|              spatium non metimur. an in praeterito, quo praeterit?
1308  11, 22|          usitata et abdita, quominus in ea penetret; et dilucescant,
1309  11, 22|            mea flammantia vehementer in scripturas tuas? da quod
1310  11, 22|       aperias. per Christum obsecro, in nomine eius sancti sanctorum,
1311  11, 23|           haec diceremus, non et nos in tempore loqueremur, aut
1312  11, 23|       tempore loqueremur, aut essent in verbis nostris aliae longae
1313  11, 23|          deus, dona hominibus videre in parvo communes notitias
1314  11, 23|            sidera et luminaria caeli in signis et in temporibus
1315  11, 23|         luminaria caeli in signis et in temporibus et in diebus
1316  11, 23|           signis et in temporibus et in diebus et in annis. sunt
1317  11, 23|           temporibus et in diebus et in annis. sunt vero; sed nec
1318  11, 23|               si ab ortu solis usque in ortum alterum tam brevis
1319  11, 23|            sol totum ambitum de mane in mane adsolet. non itaque
1320  11, 24|               nam corpus nullum nisi in tempore moveri audio: tu
1321  11, 24|              partes eius, si tamquam in torno movetur, possumus
1322  11, 25|     confiteor tibi, domine, scire me in tempore ista dicere, et
1323  11, 26|              perveniat, nisi tempus, in quo movetur, metirer? ipsum
1324  11, 26|        longarum spatiis brevium: non in paginis -- nam eo modo loca
1325  11, 27|          praeteriens enim tendebatur in aliquod spatium temporis,
1326  11, 27|          simplam esse, illam duplam, in spatio scilicet temporis.
1327  11, 27|            iam non sunt, sed aliquid in memoria mea metior, quod
1328  11, 27|          metior, quod infixum manet. In te, anime meus, tempora
1329  11, 27|           turbis affectionum tuarum. in te, inquam, tempora metior.
1330  11, 27|               quam res praetereuntes in te faciunt, et cum illae
1331  11, 27|              intervallis silentiorum in spatio temporis renuntiare
1332  11, 27|         utique iste spatium temporis in silentio, memoriaeque commendans
1333  11, 27|            praesens intentio futurum in praeteritum traicit, deminutione
1334  11, 28|          quod iam non est, nisi quia in animo, qui illud agit, tria
1335  11, 28|            id quod adtendit transeat in id quod meminerit. quis
1336  11, 28|              esse? sed tamen iam est in animo expectatio futurorum.
1337  11, 28|            esse? sed tamen est adhuc in animo memoria praeteritorum.
1338  11, 28|           tempus carere spatio, quia in puncto praeterit? sed tamen
1339  11, 28|             novi: antequam incipiam, in totum expectatio mea tenditur,
1340  11, 28|             coepero, quantum ex illa in praeteritum decerpsero,
1341  11, 28|            vita huius actionis meae, in memoriam propter quod dixi,
1342  11, 28|       memoriam propter quod dixi, et in expectationem propter quod
1343  11, 28|              actio finita transierit in memoriam. et quod in toto
1344  11, 28|      transierit in memoriam. et quod in toto cantico, hoc in singulis
1345  11, 28|            quod in toto cantico, hoc in singulis particulis eius,
1346  11, 28|           particulis eius, fit atque in singulis syllabis eius,
1347  11, 28|          singulis syllabis eius, hoc in actione longiore, cuius
1348  11, 28|              est illud canticum, hoc in tota vita hominis, cuius
1349  11, 28|          omnes actiones hominis, hoc in toto saeculo filiorum hominum,
1350  11, 29|              me suscepit dextera tua in domino meo, mediatore filio
1351  11, 29|         inter te unum et nos multos, in multis per multa, ut per
1352  11, 29|              ut per eum adprehendam, in quo et adprehensus sum,
1353  11, 29|              praeterita oblitus, non in ea quae futura et transitura
1354  11, 29|              et transitura sunt, sed in ea quae ante sunt non distentus,
1355  11, 29|    praetereuntem. nunc vero anni mei in gemitibus, et tu solacium
1356  11, 29|             meus aeternus es; at ego in tempora dissilui, quorum
1357  11, 29|           viscera animae meae, donec in te confluam purgatus et
1358  11, 30|             Et stabo atque solidabor in te, in forma mea, veritate
1359  11, 30|         stabo atque solidabor in te, in forma mea, veritate tua,
1360  11, 30|            terram? aut quid ei venit in mentem, ut aliquid facerit,
1361  11, 30|             loqui. extendantur etiam in ea, quae ante sunt, et intellegant
1362  11, 31|            mentium. sicut ergo nosti in principio caelum et terram
1363  11, 31|           notitiae tuae, ita fecisti in principio caelum et terram
1364  12, 1 |            satagit cor meum, domine, in hac inopia vitae meae pulsatum
1365  12, 1 |              tuae, et ideo plerumque in sermone copiosa est egestas
1366  12, 2 |             domine, de quo audivimus in voce psalmi: caelum caeli
1367  12, 2 |           ita cepit speciem pulchram in novissimis, cuius fundus
1368  12, 4 |          aliquo vocabulo? quid autem in omnibus mundi partibus reperiri
1369  12, 5 |                     CAPUT 5 ~Ut, cum in ea quaerit cogitatio, quid
1370  12, 5 |           videatur et quid sentiatur in invisibili et incomposita
1371  12, 6 |          atque variantem, et intendi in ipsa corpora eorumque mutabilitatem
1372  12, 6 |         eundemque transitum de forma in formam per informe quiddam
1373  12, 6 |           capax est formarum omnium, in quas mutantur res mutabiles.
1374  12, 7 |            abs te, a quo sunt omnia, in quantumcumque sunt? sed
1375  12, 7 |             dominus deus omnipotens, in principio, quod est de te,
1376  12, 7 |           principio, quod est de te, in sapientia tua, quae nata
1377  12, 8 |           abyssum, id est magis quam in abysso. ista quippe abyssus
1378  12, 8 |       aquarum, iam visibilium, etiam in profundis suis habet speciei
1379  12, 8 |    sensibilem piscibus et repentibus in suo fundo animantibus: illud
1380  12, 8 |             caelum caeli huius, quia in principio feceras caelum
1381  12, 8 |              constat et non constat, in quo ipsa mutabilitas apparet,
1382  12, 8 |            ipsa mutabilitas apparet, in qua sentiri et dinumerari
1383  12, 9 |            cum te commemorat fecisse in principio caelum et terram,
1384  12, 9 |              enim caelum caeli, quod in principio fecisti, creatura
1385  12, 9 |             et incomposita, nec ipsa in diebus numerata est. ubi
1386  12, 10|           vixi ex me, mors mihi fui: in te revivesco. tu me alloquere,
1387  12, 11|             mihi, domine, voce forti in aurem interiorem, quia tu
1388  12, 11|           quae alia et alia est. hoc in conspectu tuo claret mihi,
1389  12, 11|             clarescat, oro te, atque in ea manifestatione persistam
1390  12, 11|            mihi, domine, voce forti, in aurem interiorem, quod omnes
1391  12, 11|              ordinem imperii tui vel in primo vel in imo. hoc in
1392  12, 11|         imperii tui vel in primo vel in imo. hoc in conspectu tuo
1393  12, 11|             in primo vel in imo. hoc in conspectu tuo claret mihi,
1394  12, 11|             clarescat, oro te, atque in ea manifestatione persistam
1395  12, 11|              dixisti mihi voce forti in aurem interiorem quod nec
1396  12, 11|            futurum quod expectet nec in praeteritum traiciens quod
1397  12, 11|              nulla vice variatur nec in tempora ulla distenditur.
1398  12, 11|              ullo defectu egrediendi in aliud, mentem puram concordissime
1399  12, 11|      spirituum civium civitatis tuae in caelestibus super ista caelestia.
1400  12, 11|          hanc requirit, ut inhabitet in domo tua per omnes dies
1401  12, 11|         vicissitudinem temporum. hoc in conspectu tuo claret mihi,
1402  12, 11|             clarescat, oro te, atque in hac manifestatione persistam
1403  12, 11|             Ecce nescio quid informe in istis mutationibus rerum
1404  12, 11|       informitas, per quam de specie in speciem res mutabatur et
1405  12, 12|        informe erat, ut ex qua forma in quam formam vel motionis
1406  12, 12|              fecisti ante omnem diem in principio caelum et terram,
1407  12, 12|       speciosa, et quidquid deinceps in constitutione huius mundi
1408  12, 12|    commemoratur, quia talia sunt, ut in eis agantur vicissitudines
1409  12, 13|           loquentem scripturam tuam: in principio fecit deus caelum
1410  12, 13|             simul, non ex parte, non in aenigmate, non per speculum,
1411  12, 13|           per speculum, sed ex toto, in manifestatione, facie ad
1412  12, 13|              dicere scripturam tuam: in principio fecit deus caelum
1413  12, 14|    profunditas! horror est intendere in eam, horror honoris et tremor
1414  12, 14|              non inquiunt hoc voluit in his verbis intellegi spiritus
1415  12, 15|              mihi veritas voce forti in aurem interiorem dicit de
1416  12, 15|           est. item, quod mihi dicit in aurem interiorem, expectatio
1417  12, 15|        quamvis ei coaeterna non sit, in nullam tamen temporum varietatem
1418  12, 15|             resolvat et defluat, sed in eius solius veracissima
1419  12, 15|    aeternitatis tuae, quia sine labe in aeternum. statuisti enim
1420  12, 15|         aeternum. statuisti enim eam in saeculum et in saeculum
1421  12, 15|              enim eam in saeculum et in saeculum saeculi; praeceptum
1422  12, 15|            ut nos simus iustitia dei in ipso. ergo quia prior omnium
1423  12, 15|             et libera est et aeterna in caelis -- quibus caelis,
1424  12, 15|            solum ante illam, sed nec in illa invenimus tempus, quia
1425  12, 15|         fecit te, ut possideat et me in te, quia fecit et me. erravi
1426  12, 15|              sicut ovis perdita, sed in umeris pastoris mei, structoris
1427  12, 15|          secundum modum suam aeterna in caelis, ubi vices temporum
1428  12, 15|             et tamen hoc paene nihil in quantum non omnino nihil
1429  12, 16|           qui haec omnia, quae intus in mente mea non tacet veritas
1430  12, 16|              sileas a me. tu loquere in corde meo veraciter; solus
1431  12, 16|        dimittam eos foris sufflantes in pulverem et excitantes terram
1432  12, 16|        pulverem et excitantes terram in oculos suos, et intrem in
1433  12, 16|            in oculos suos, et intrem in cubile meum et cantem tibi
1434  12, 16|         gemens inenarrabiles gemitus in peregrinatione mea et recordans
1435  12, 16|         recordans Hierusalem extento in eam sursum corde, Hierusalem
1436  12, 16|         bonum: et non avertar, donec in eius pacem, matris carissimae,
1437  12, 16|            conformes atque confirmes in aeternum, deus meus, misericordia
1438  12, 16|            non dicunt, honorantes et in culmine sequendae quctoritatis
1439  12, 17|           revelante spiritu diceret: in principio fecit deus caelum
1440  12, 17|             cum omnibus naturis quae in eo manifestissime apparent,
1441  12, 17|      universam creaturam, quam fecit in sapientia, id est in principio,
1442  12, 17|           fecit in sapientia, id est in principio, deus, huiuscemodi
1443  12, 17|            significari, cum legitur, in principio fecit deus caelum
1444  12, 17|           nominibus appellatam, quod in ea iam essent ista confusa,
1445  12, 18|            et novit magister noster, in quibus duobus praeceptis
1446  12, 18|          meus, lumen oculorum meorum in occulto, quid mihi obest,
1447  12, 18|              mihi obest, cum diversa in his verbis intellegi possint,
1448  12, 18|           quisque conatur id sentire in scripturis sanctis, quod
1449  12, 18|             scripturis sanctis, quod in eis sensit ille qui scripsit,
1450  12, 19|          principium sapientiam tuam, in qua fecisti omnia. item
1451  12, 20|            qui Moysen, famulum tuum, in spiritu veritatis locutum
1452  12, 20|         aliud sibi tollit qui dicit, in principio fecit deus caelum
1453  12, 20|             caelum et terram. id est in verbo sui sibi coaeterno
1454  12, 20|          creaturam: aliud qui dicit, in principio fecit deus caelum
1455  12, 20|             caelum et terram, id est in verbo suo sibi coaeterno
1456  12, 20|            naturis: aliud qui dicit, in principio fecit deus caelum
1457  12, 20|             caelum et terram, id est in verbo suo sibi coaeterno
1458  12, 20|         corporalis: aliud qui dicit, in principio fecit deus caelum
1459  12, 20|             caelum et terram, id est in verbo suo sibi coaeterno
1460  12, 20|              distincta atque formata in istius mundi mole sentimus:
1461  12, 20|           sentimus: aliud qui dicit, in principio fecit deus caelum
1462  12, 20|             caelum et terram, id est in ipso exordio faciendi atque
1463  12, 20|          apparent, cum omnibus, quae in eis sunt. ~
1464  12, 21|            corporea cum omnibus quae in eis sunt corporeis sensibus
1465  12, 21|       scilicet corpoream mundi molem in duas maximas partes superiorem
1466  12, 21|        distributam, cum omnibus quae in eis sunt usitatis notisque
1467  12, 22|         significatam, cum diceretur: in principio fecit deus caelum
1468  12, 22|            nisi eam, quam fecit deus in eo, quod perscriptum est:
1469  12, 22|       fecisse manifestum est. aut si in eo, quod dictum est: fecit
1470  12, 22|           aquas coaeternas deo, quia in libro Geneseos commemoratas
1471  12, 23|         verum sit, aliter autem quid in his verbis Moyses, egregius
1472  12, 23|      lectorem auditoremque voluerit. in illo primo genere discedant
1473  12, 23|          sunt, se scire arbitrantur. in hoc item altero discedant
1474  12, 23|       coniungar autem illis, domine, in te et delecter cum eis in
1475  12, 23|            in te et delecter cum eis in te, qui veritate tua pascuntur
1476  12, 23|           qui veritate tua pascuntur in latitudine caritatis, et
1477  12, 23|              libri tui, et quaeremus in eis voluntatem tuam per
1478  12, 24|           inter tam multa vera, quae in illis verbis aliter atque
1479  12, 24|             senisse Moysen atque hoc in illa narratione voluisse
1480  12, 24|             sacrificium confessionis in his litteris, et oro, ut
1481  12, 24|          ecce ego quam fidenter dico in tuo verbo incommutabili
1482  12, 24|    adtendisse Moysen, cum scriberet: in principio fecit deus caelum
1483  12, 24|              terram, quia non, sicut in tua veritate hoc certum
1484  12, 24|       veritate hoc certum video, ita in eius mente video id eum
1485  12, 24|      scriberet? potuit enim cogitare in ipso faciendi exordio, cum
1486  12, 24|       faciendi exordio, cum diceret: in principio; potuit et caelum
1487  12, 24|            diceretur, sed quid horum in his verbis ille cogitaverit,
1488  12, 25|            vita pauperum, deus meus, in cuius sinu non est contradictio,
1489  12, 25|               plue mihi mitigationes in cor, ut patienter tales
1490  12, 25|          dicunt, quia divini sunt et in corde famuli tui viderunt
1491  12, 25|             est et meum est, quoniam in commune omnium est veritatis
1492  12, 25|              videmus? nec ego utique in te nec tu in me, sed ambo
1493  12, 25|              ego utique in te nec tu in me, sed ambo in ipsa quae
1494  12, 25|            te nec tu in me, sed ambo in ipsa quae supra mentes nostras
1495  12, 25|            sensisse Moysen, quidquid in illis libris sensit, nisi
1496  12, 25|           iam vide, quam stultum sit in tanta copia verissimarum
1497  12, 26|           illi, qui hoc iam possunt, in quamlibet verum sententiam
1498  12, 26|     venissent, eam non praetermissam in paucis verbis tui famuli
1499  12, 26|              si alius aliam vidisset in luce veritatis, nec ipsa
1500  12, 26|             luce veritatis, nec ipsa in eisdem verbis intellegenda