Book, Chapter
1 1, 4 | perficiens, quaerens, cum nihil desit tibi. amas nec aestuas,
2 1, 4 | nullidebens, donans debita nihil perdens. et quid diximus,
3 1, 6 | offensiones carnis meae, nihil amplius. Post et ridere
4 1, 6 | qui et semper vivis et nihil moritur in te, quoniam ante
5 1, 9 | qui mihi accidere mali nihil volebant plagae meae, magnum
6 2, 3 | ille, quia de te prope nihil cogitabat, de me autem inania,
7 2, 6 | nollet, sicut tibi auferri nihil potest. Ita fornicatur anima,
8 2, 8 | quo ipsum furtum amavi, nihil aliud, cum et ipsum esset
9 2, 8 | aliud, cum et ipsum esset nihil et eo ipso ego miserior?
10 2, 8 | quibus id feci. non ergo nihil aliud quam furtum amavi;
11 2, 8 | furtum amavi; immo vero nihil aliud, quia et illud nihil
12 2, 8 | nihil aliud, quia et illud nihil est. quid est re vera? quis
13 3, 3 | malevolas laetitias suas. nihil est illo actu similius actibus
14 4, 4 | conturbaret me valde, et nihil noverat respondere mihi.
15 4, 5 | ad aures tuas ploraremus, nihil residui de spe nostra fieret.
16 4, 9 | amantem non redamaverit, nihil quaerens ex eius corpore
17 4, 16| depingentibus, intellexisse, nihil inde aliud mihi dicere potuerunt,
18 5, 4 | divitiarum est, et quasi nihil habens omnia possidet inhaerendo
19 5, 7 | ea me docere et dicentes nihil. iste vero cor habebat,
20 5, 14| fidem catholicam, pro qua nihil posse dici adversus oppugnantes
21 6, 5 | crederentur, omnino in hac vita nihil ageremus, postremo quam
22 6, 6 | et trahendo exaggerans) nihil vellemus aliud nisi ad securam
23 6, 9 | et tam parvus erat, ut nihil exinde domino suo metuens,
24 6, 11| o magni viri Academici! nihil ad agendam vitam certi conprehendi
25 6, 11| amicorum maiorum copia: ut nihil aliud multum festinemus,
26 7, 1 | privabam spatiis talibus, nihil mihi esse videbatur, sed
27 7, 1 | esse videbatur, sed prorsus nihil, ne inane quidem, tamquam
28 7, 1 | inanis, tamquam spatiosum nihil. Ego itaque incrassatus
29 7, 1 | caperet aut capere posset, nihil prorsus esse arbitrabar.
30 7, 2 | corruptibilis fores. si autem nihil ea nocere potuisse diceretur,
31 7, 5 | vertere et conmutare, ut nihil mali remaneret, cum sit
32 7, 9 | et sine ipso factum est nihil; quod factum est, in eo
33 7, 10| animam meam, et dixi: numquid nihil est veritas, quoniam neque
34 7, 12| non noceret. aut igitur nihil nocet corruptio, quod fieri
35 8, 6 | deserta heremi, quorum nos nihil sciebamus. et erat monasterium
36 8, 6 | adiungi recusarent. isti autem nihil mutati a pristinis, fleverunt
37 8, 12| impetu lacrimarum surrexi, nihil aliud interpretans divinitus
38 9, 4 | domine meus et deus meus: nihil enim tale ab ineunte aetate
39 9, 9 | cruditas exhalatur odiorum,) nihil tamen alteri de altera proderet,
40 9, 11| inquit hoc corpus ubicumque: nihil vos eius cura conturbet;
41 9, 11| civitate corpus relinquere: nihil inquit longe est deo, neque
42 9, 13| quaerens, quid obiciat, et nihil inveniens in illo, in quo
43 9, 13| neque enim respondebit illa nihil se debere, ne convincatur
44 10, 2 | tua. cum enim malus sum, nihil est aliud confiteri tibi
45 10, 2 | displicere mihi; cum vero pius, nihil est aliud confiteri tibi
46 10, 8 | liliorum discerno a violis nihil olfaciens, et mel defrito,
47 10, 8 | mel defrito, lene aspero, nihil tum gustando neque contractando,
48 10, 10| gustandi: si sapor non est, nihil me interroges: tactus dicit:
49 10, 11| CAPUT 11 ~Quocirca invenimus nihil esse aliud discere ista,
50 10, 15| corporis, nec mihi adest, dum nihil dolet; nisi tamen adesset
51 10, 30| consentiat quidem. nam ut nihil tale vel tantulum libeat,
52 10, 35| operata proceditur, quae scire nihil prodest et nihil aliud quam
53 10, 35| quae scire nihil prodest et nihil aliud quam scire homines
54 10, 40| consideravi et expavi, et nihil eorum discernere potui sine
55 10, 40| discernere potui sine te, et nihil eorum te esse inveni. nec
56 11, 14| dico scire me, quod, si nihil praeteriret, non esset praeteritum
57 11, 14| praeteritum tempus, et si nihil adveniret, non esset futurum
58 11, 14| esset futurum tempus, et si nihil esset, non esset praesens
59 11, 26| syllaba. inde mihi visum est nihil esse aliud tempus quam distentionem:
60 12, 3 | spiritus? non tamen omnino nihil: erat quaedam informitas
61 12, 6 | quiddam inter formam et nihil, nec formatum nec nihil,
62 12, 6 | nihil, nec formatum nec nihil, imforme prope nihil; et
63 12, 6 | nec nihil, imforme prope nihil; et cessavit mens mea interrogare
64 12, 6 | suspicatus sum, non per omnino nihil: sed nosse cupiebam, non
65 12, 6 | corporis? si dici posset nihil aliquid et est non est hoc
66 12, 7 | terram. tu eras et aliud nihil, unde fecisti caelum et
67 12, 7 | prope te, alterum prope nihil, unum, quo superior tu esses,
68 12, 7 | esses, alterum, quo inferius nihil esset. ~
69 12, 8 | illud autem totum prope nihil erat, quoniam adhuc omnino
70 12, 12| privationem nec tamen ad nihil perventionem cogitare non
71 12, 15| poterat; et tamen hoc paene nihil in quantum non omnino nihil
72 12, 15| nihil in quantum non omnino nihil erat, ab illo utique erat,
73 12, 18| nolo verbis contendere; ad nihil enim utile est nisi ad subversionem
74 12, 18| eum veridicum credimus, nihil, quod falsum esse vel novimus
75 12, 19| informitatem, quae prope nihil est, vices temporum habere
76 12, 19| verum est omnium formatorum nihil esse informi vicinius quam
77 12, 29| quomodo illud primo, si postea nihil? cum vero dicit primo informem,
78 13, 2 | substitit, ut bonum, quod tibi nihil prodesset nec de te aequale
79 13, 2 | praestantius, quam si omnino nihil esset), atque ita penderent
80 13, 9 | conlocabit voluntas bona, ut nihil velimus aliud quam permanere
81 13, 19| quem putabat hominem et nihil amplius -- bonus est autem,
|