Book, Chapter
1 1, 17| vestientibus. Ut quid mihi illud, o vera vita, deus meus? quid mihi
2 2, 8 | illud nihil est. quid est re vera? quis est, qui doceat me,
3 3, 6 | creatura tua, de quibus etiam vera dicentes philosophos transgredi
4 3, 6 | corpora, quibus certiora sunt vera corpora ista, quae videmus
5 3, 6 | versum et carmen etiam ad vera pulmenta transfero; volantem
6 4, 3 | quod tamen Christiana et vera pietas consequenter repellit
7 4, 3 | ergo faceret, ut multa inde vera pronuntiarentur, respondit
8 4, 3 | appareret, quae ab eis consultis vera dicerentur, forte vel sorte,
9 4, 4 | tum quidem sic, uti est vera amicitia, quia non est vera,
10 4, 4 | vera amicitia, quia non est vera, nisi cum eam tu agglutinas
11 4, 4 | studiorum. nam et a fide vera, quam non germanitus et
12 5, 1 | mirabiliter: et ibi refectio et vera fortitudo. ~
13 5, 3 | insipiens cor eorum. et multa vera de creatura dicunt, et veritatem,
14 5, 3 | ab eis ex ipsa creatura vera dicta retinebam, et occurebat
15 5, 6 | melius dicebantur; nec ideo vera, quia diserta; nec ideo
16 5, 9 | videbatur mors carnis eius, tam vera erat animae meae; et quam
17 5, 9 | erat animae meae; et quam vera erat mors carnis eius, tam
18 5, 12| patiebar in Africa. nam re vera illas eversiones a perditis
19 5, 14| pariter intrabat et quam vera diceret, gradatim quidem.
20 6, 4 | accusarem, etsi nondum compertam vera docentem, non tamen ea docentem,
21 6, 4 | quamvis ea diceret, quae utrum vera essent adhuc ignorarem.
22 6, 6 | gaudium non erat, ita nec illa vera gloria; et amplius vertebat
23 6, 10| permitti adserebat, quia et re vera, si ipse faceret, iste discederet.
24 7, 5 | creaturam tuam, sive re vera quae corpora erant, sive
25 7, 6 | constellationibus eius inspectis ut vera pronuntiarem, debuisse me
26 7, 6 | consuluisset, ut eidem quoque vera proferrem, debuisse me rursus
27 7, 6 | inspiciens diversa dicerem, si vera dicerem -- si autem eadem
28 7, 6 | certissime colligi, ea quae vera consideratis constellationibus
29 7, 6 | mathematicus inspecturus est, ut vera pronuntiet. et non erunt
30 7, 6 | pronuntiet. et non erunt vera, quia easdem litteras inspiciens
31 7, 6 | falsa ergo diceret aut, si vera diceret, non eadem diceret;
32 7, 6 | non ergo arte, sed sorte vera diceret. tu enim, domine,
33 7, 10| eam. o aeterna veritas et vera caritas et cara aeternitas!
34 7, 15| manu veritate, et omnia vera sunt, in quantum sunt, nec
35 7, 19| humano remaneret. quia itaque vera scripta sunt, totum hominem
36 8, 5 | Christus; et undique ostendenti vera te dicere, non erat omnino,
37 8, 10| idem ipsi boni erunt, si vera senserint verisque consenserint,
38 9, 1 | eiciebas enim eas a me, vera tu et summa suavitas, eiciebas
39 9, 4 | verba dixerim, quia et re vera nec ea dicerem nec sic ea
40 9, 4 | clamarent ad te: quoniam vera morte carnis mortuus est
41 9, 13| quisquis autem tibi enumerat vera merita sua, quid tibi enumerat
42 9, 13| iudicio, quoniam eloquia tua vera sunt et promisisti misericordiam
43 10, 3 | demonstrare non possum, an vera confitear; sed credunt mihi,
44 10, 10| sed in meo recognovi, et vera esse approbavi et commendavi
45 10, 13| discrevisse me inter illa vera et haec falsa, quae contra
46 10, 17| mortaliter! quid igitur agam, tu vera mea vita, deus meus? transibo
47 10, 23| molestia, de ipsa, per quam vera sunt omnia, sola veritate
48 10, 30| persuadeant quod vigilanti vera non possunt. numquid tunc
49 11, 3 | non possim, te, quo plenus vera dixit, veritas, rogo, te,
50 11, 7 | tempus et mutatio, et non vera aeternitas nec vera inmortalitas.
51 11, 7 | non vera aeternitas nec vera inmortalitas. hoc novi,
52 11, 10| condiderat, quomodo iam vera aeternitas, ubi oritur voluntas,
53 11, 17| narrant praeterita, non utique vera narrarent, si animo illa
54 11, 18| quamquam praeterita cum vera narrantur, ex memoria proferuntur
55 12, 6 | erat informe, et suadebat vera ratio, ut omnis formae qualescumque
56 12, 15| aurem interiorem dicit de vera aeterntate creatoris, quod
57 12, 16| mea non tacet veritas tua, vera esse concedunt. nam qui
58 12, 16| autem, qui cuncta illa, quae vera sunt, falsa esse non dicunt,
59 12, 17| 17 ~Dicunt enim: quamvis vera sint haec, non ea tamen
60 12, 18| intellegi possint, quae tamen vera sint? quid, inquam, mihi
61 12, 24| invenit eam inter tam multa vera, quae in illis verbis aliter
62 12, 25| sed amant suam, non quia vera est, sed quia sua est. alioquin
63 12, 30| omnes, quos in eis verbis vera cernere ac dicere fateor,
64 12, 31| deus unus sacras litteras vera et diversa visuris multorum
65 13, 25| conmonet, et dicam nec verebor. vera enim dicam te mihi inspirante,
66 13, 29| nonne ista scriptura tua vera est, quoniam tu verax et
|