Book, Chapter
1 1, 5 | meus, quid sis mihi. dic animae meae: salus tua ego sum.
2 1, 5 | domine; aperi eas et dic animae meae: salus tua ego sum.
3 1, 5 | videam. Angusta est domus animae meae, quo venias ad eam:
4 1, 11| diligentia, ut recepta salus animae meae tuta esset tutela tua,
5 1, 13| mei et panis oris intus animae meae et virtus maritans
6 1, 17| proponebatur enim mihi negotium animae meae satis inquietum, praemio
7 2, 1 | et carnales corruptiones animae meae, non quod eas amem,
8 2, 2 | mortalitatis meae, poena superbiae animae meae, et ibam longius a
9 2, 9 | deus meus, viva recordatio animae meae. solus non facerem
10 3, 6 | ipsa, et non mutuaris, vita animae meae. Ubi ergo mihi tunc
11 4, 3 | mihi, aut destitisti mederi animae meae? quia enim factus ei
12 4, 6 | dixit de amico suo: dimidium animae suae. nam ego sensi animam
13 4, 12| tu displiceas. si placent animae, in deo amentur, quia et
14 4, 15| si est inmoderata illa animae affectio, qua carnales hauriuntur
15 5, 8 | terrarum locum pro salute animae meae et Carthagini stimulos,
16 5, 9 | carnis eius, tam vera erat animae meae; et quam vera erat
17 5, 9 | carnis eius, tam falsa vita animae meae, quae id non credebat.
18 5, 9 | volubile bonum, sed salutem animae filii sui, tu, cuius munere
19 5, 12| ad te meretrici humanae animae. et nunc tales odi pravos
20 5, 14| essent, curationem languoris animae meae conmittere omnino recusabam.
21 6, 4 | conmittere, ita erat valetudo animae meae, quae utique nisi credendo
22 6, 11| distribuantur horae pro salute animae. magna spes oborta est:
23 6, 11| morte corporis etiam vita animae consumeretur. quid cunctamur
24 6, 15| integer vel auctior, morbus animae meae satellitio perdurantis
25 6, 16| credidissem post mortem restare animae vitam et tractus meritorum,
26 6, 16| sentiebam. o tortuosas vias! vae animae meae audaci, quae speravit,
27 7, 6 | tibi de intimis visceribus animae meae miserationes tuae,
28 7, 6 | Nebridio adulescenti mirabilis animae, illi vehementer adfirmanti,
29 7, 7 | meorum! numquid tumultus animae meae, cui nec tempora nec
30 7, 9 | plenitudine eius accipiunt animae, ut beatae sint, et quia
31 7, 10| et vidi qualicumque oculo animae meae supra eundem oculum
32 7, 10| meae supra eundem oculum animae meae, supra mentem meam,
33 7, 19| propria sunt mutabilitatis animae et mentis. quae si falsa
34 7, 20| sensi, quid per tenebras animae meae contemplari non sinerer,
35 8, 3 | gaudeat de salute desperatae animae et de maiore periculo liberatae,
36 8, 8 | corpus tenuissimae voluntati animae, ut ad nutum membra moverentur,
37 8, 10| sed in se ipsis, putando animae naturam hoc esse, quod deus
38 9, 1 | et responde mihi et dic animae meae: salus tua ego sum.
39 9, 3 | vivit. nam quis alius tali animae locus? ibi vivit, unde me
40 9, 8 | turbulentum, etiam de alterius animae insania sanasti alteram,
41 9, 11| aegrotaret, quodam die defectum animae passa est et paululum subtracta
42 9, 13| consideratione periculorum omnis animae, quae in Adam moritur. quamquam
43 10, 1 | et cognitus sum. virtus animae meae, intra in eam et coapta
44 10, 2 | carnis et vocibus, sed verbis animae et clamore cogitationis,
45 10, 6 | hominis mei, ubi fulget animae meae, quod non capit locus,
46 10, 7 | quis est ille super caput animae meae? per ipsam animam meam
47 10, 30| sanare omnes languores animae meae, atque abundantiore
48 10, 35| longe se faciunt a te, inest animae per eosdem sensus corporis
49 10, 36| peccator laudatur in desideriis animae suae, nec qui iniqua gerit
50 10, 40| te, invenio tutum locum animae meae nisi in te, quo colligantur
51 11, 5 | corpus de corpore arbitratu animae, valentis imponere utcumque
52 11, 29| cogitationes meae, intima viscera animae meae, donec in te confluam
53 12, 29| cantandi artifex, sed cantanti animae subiacet ex corpore, de
54 13, 21| innoxii serpentes. motus enim animae sunt isti in allegoria:
55 13, 21| curiositatis motus sunt animae mortuae, quia non ita moritur,
56 13, 25| debentur autem eis sicut animae vivae, praebentibus se ad
|