Book, Chapter
1 1, 7 | Exaudi, deus. vae peccatis hominum! et homo dicit haec, et
2 1, 8 | auctoritate nutuque maiorum hominum. ~
3 1, 9 | linguosis artibus, ad honorem hominum et falsas divitias famulantibus.
4 1, 16| tartareum, iactantur in te fili hominum cum mercedibus, ut haec
5 1, 18| diligenter observent filii hominum pacta litterarum et syllabarum
6 1, 18| hominem iudicem, circumstante hominum multitudine, inimicum suum
7 2, 1 | et placere cupiens oculis hominum. ~
8 2, 4 | lex scripta in cordibus hominum, quam ne ipsa quidem delet
9 2, 5 | pulchris. amicitia quoque hominum caro nodo dulcis est propter
10 2, 7 | duce non feci. Quis est hominum, qui suam cogitans infirmitatem
11 3, 2 | et si calamitates illae hominum vel antiquae vel falsae
12 3, 3 | fraudulentior. tanta est caecitas hominum de caecitate etiam gloriantium.
13 3, 4 | seductionem secundum traditionem hominum, secundum elementa huius
14 3, 8 | quae autem contra mores hominum sunt flagitia, pro morum
15 3, 9 | contra pactum sit aliquorum hominum societatis, quis dubitet
16 3, 9 | quando ea iusta est societas hominum, quae servit tibi? sed beati
17 4, 12| quoniam peccavit illi. fili hominum, quo usque graves corde?
18 4, 14| enim tunc amabam homines ex hominum iudicio; non enim ex tuo,
19 4, 16| magna difficultate nullo hominum tradente intellexi, scis
20 5, 1 | manum tuam repellit duritia hominum: sed solvis eam, cum voles,
21 5, 6 | Sensi autem aliud genus hominum etiam veritatem habere suspectam,
22 5, 10| familiarius utebar quam ceterorum hominum, qui in illa haeresi non
23 6, 3 | ore catervis negotiosorum hominum, quorum infirmitatibus serviebat:
24 7, 6 | praevidendi, coniecturas autem hominum habere saepe vim sortis,
25 7, 7 | quid patiebar, et nullus hominum. quantum enim erat, quod
26 7, 9 | vita est, et vita erat lux hominum; et lux in tenebris lucet,
27 7, 9 | accipiens, in similitudinem hominum factus et habitu inventus
28 7, 18| amplecterer mediatorem dei et hominum, hominem Christum Iesum,
29 8, 9 | possint latebrae poenarum hominum et tenebrosissimae contritiones
30 9, 2 | excusatio, quae offensionem hominum temperaret, qui propter
31 9, 4 | tuus bonus ait nobis: Filii hominum, quousque graves corde?
32 9, 9 | esse debeat inimicitias hominum nec excitare nec augere
33 9, 13| vae etiam laudabili vitae hominum, si remota misericordia
34 10, 3 | quandoquidem nemo scit hominum, quid agatur in homine,
35 10, 4 | auribus credentium filiorum hominum, sociorum gaudii mei et
36 10, 5 | me, quia etsi nemo scit hominum, quae sunt hominis, nisi
37 10, 16| quibus interfui; sic facies hominum, quas vidi, et ceterorum
38 10, 36| nostrum deponamus, atque in hominum fallacia ponamus, libeatque
39 10, 43| humilitatem, mediator ille dei et hominum, homo Christus Iesus, inter
40 11, 8 | hoc insonuit foris auribus hominum, ut crederetur et intus
41 11, 28| in toto saeculo filiorum hominum, cuius partes sunt omnes
42 11, 28| partes sunt omnes vitae hominum. ~
43 11, 30| nec patiar quaestiones hominum, qui poenali morbo plus
44 12, 2 | terram autem dedit filiis hominum? ubi es, caelum, quod non
45 12, 2 | quod domino est, non filiis hominum. ~
46 12, 8 | autem, quam dedisti filiis hominum cernendam atque tangendam,
47 12, 8 | magna, quae miramur filii hominum. valde hoc mirabile caelum
48 13, 21| evangelizantium infidelitas hominum causa extitit; sed et fideles
49 13, 23| videlicet atque carnalium hominum, qui tuis, deus noster,
50 13, 24| et multiplicantur fetus hominum. Itaque si naturas ipsas
51 13, 24| supervacue solis aquatilium et hominum fetibus istam benedictionem
52 13, 31| in nobis. quis enim scit hominum, quae sunt hominis, nisi
53 13, 38| et hoc intellegere quis hominum dabit homini? quis angelus
|