Book, Chapter
1 1, 7 | infantilium innocens est, non animus infantium. vidi ego et expertus
2 1, 9 | quisquam, domine, tam magnus animus, praegrandi affectu tibi
3 1, 12| sibi sit omnis inordinatus animus. ~
4 2, 5 | inquit, torpesceret manus aut animus. quare id quoque? cur ita?
5 3, 9 | facti et aliter facientis animus atque articulus occulti
6 4, 6 | eram, et miser est omnis animus vinctus amicitia rerum mortalium,
7 4, 15| mirabilia solus, et ibat animus meus per formas corporeas,
8 5, 10| sequebantur. cum enim conaretur animus meus recurrere in catholicam
9 6, 3 | disserendum inquietus erat animus meus, ipsumque Ambrosium
10 6, 8 | adhuc potius quam fortis animus, et eo infirmior, quo de
11 6, 12| enim liber ab illo vinculo animus servitutem meam, et stupendo
12 7, 5 | tamen non eam relinquebat animus, immo in dies magis magisque
13 8, 5 | et tenetur etiam invitus animus, eo merito, quo in eam volens
14 8, 9 | et quare istuc? imperat animus corpori, et paretur statim:
15 8, 9 | paretur statim: imperat animus sibi, et resistitur. imperat
16 8, 9 | et resistitur. imperat animus, ut moveatur manus, et tanta
17 8, 9 | discernatur imperium: et animus animus est, manus autem
18 8, 9 | discernatur imperium: et animus animus est, manus autem corpus
19 8, 9 | autem corpus est. imperat animus, ut velit animus, nec alter
20 8, 9 | imperat animus, ut velit animus, nec alter est nec facit
21 9, 1 | sublimibus in se. iam liber erat animus meus a curis mordacibus
22 9, 7 | lucentes, inde illius inimicae animus etsi ad credendi sanitatem
23 9, 11| id etiam volebat, ut est animus humanus minus capax divinorum,
24 10, 4 | nobis. amet in me fraternus animus quod amandum doces, et doleat
25 10, 4 | me quod dolendum doces. animus ille hoc faciat fraternus,
26 10, 6 | interior cognovi haec, ego, ego animus per sensum corporis mei.
27 10, 7 | diversa per eos ago unus ego animus. transibo et istam vim meam;
28 10, 8 | capio totum, quod sum. ergo animus ad habendum se ipsum angustus
29 10, 11| factito. verum tamen sibi animus hoc verbum proprie vindicavit,
30 10, 14| modo, quo eas habet ipse animus, cum patitur eas, sed alio
31 10, 14| est de corpore: aliud enim animus, aliud corpus itaque si
32 10, 14| mirum est. hic vero, cum animus sit etiam ipsa memoria --
33 10, 14| praeteritam laetus memini, animus habet laetitiam et memoria
34 10, 14| tristitiam, laetusque est animus ex eo, quod inest ei laetitia,
35 10, 14| accepimus, sed eas ipse animus per experientiam passionum
36 10, 16| ego sum, qui memini, ego animus. non ita mirum, si a me
37 10, 17| infinita multiplicitas; et hoc animus est, et hoc ego ipse sum.
38 10, 17| affectionum animi -- quas et cum animus non patitur, memoria tenet,
39 10, 23| manifesta. sic, sic, etiam sic animus humanus, etiam sic caecus
40 10, 25| quoniam sui quoque meminit animus), nec ibi tu eras, quia
41 10, 25| huius modi est, ita nec ipse animus es, quia dominus deus animi
42 10, 32| mea, quae in me est, ut animus meus de viribus suis ipse
43 10, 33| oblectamenta aurium infirmior animus in affectum pietatis adsurgat.
44 10, 37| persentiscere non potest animus, utrum eas habens contemnat,
45 11, 22| CAPUT 22 ~Exarsit animus meus nosse istuc inplicatissimum
46 11, 31| et praescientia pollens animus, cui cuncta praeterita et
47 11, 31| notissimum, nimium mirabilis est animus iste atque ad horrorem stupendus,
48 12, 6 | perturbatis ordinibus volvebat animus, sed formas tamen, et informe
49 12, 6 | et haec quid est? numquid animus? numquid corpus? numquid
50 13, 27| laetantur. inde quippe animus pascitur, unde laetatur.
|