Book, Chapter

 1   1, 7 |            probes, cum ferri aequo animo eadem ipsa non possunt,
 2   1, 10|     volebant ut discerem quocumque animo illi mei. non enim meliora
 3   2, 2 |         sed non tenebatur modus ab animo usque ad animum, quatenus
 4   2, 4 |     iniquitas: quis enim fur aequo animo furem patitur? nec copiosus
 5   2, 9 |          vel sensibus occurrit vel animo. at ego illud solus non
 6   3, 6 |      oculis verum, quam illa falsa animo decepto per oculos. et tamen,
 7   3, 7 |          ad corpus erat oculis, et animo usque ad phantasma? non
 8   3, 8 |         naturam; aut rei tenentur, animo et verbis saevientes adversus
 9   4, 4 |        mater. mecum iam errabat in animo ille homo, et non poterat
10   4, 8 |         sensus nostros: faciunt in animo mira opera. ecce veniebant
11   4, 13|          consideratio scaturrit in animo meo ex intimo corde meo,
12   4, 14|           eum scripseram, libenter animo versabam ob os contemplationis
13   4, 15|           non poteram ea videre in animo, putabam me non posse videre
14   5, 6 |            ipsos novem, quibus eos animo vagabundus audivi, nimis
15   5, 14|      solverentur et abicerentur ex animo meo: sed non poteram. Verum
16   6, 3 |            legendi. quolibet tamen animo id ageret, bono utique ille
17   6, 8 |        foribus oculorum interdixit animo, ne in tanta mala procederet.
18   6, 10|    promissum est praemium; inrisit animo. praetentae minae; calcavit,
19   6, 11|      reparamus non ipsos relaxando animo ab intentione curarum? pereant
20   6, 14|           multi amici agitaveramus animo, et conloquentes ac detestantes
21   6, 16|        accepturum fuisse palmam in animo meo, nisi ego credidissem
22   7, 3 |           illi dicerent, quos toto animo fugiebam; quia videbam quaerendo,
23   7, 7 |            inconcusse roboratis in animo meo, quaerebam aestuans,
24   8, 3 |           cupiunt, aegrotant simul animo: fit ei recte, et nondum
25   9, 2 |       putaretur et disputaretur de animo meo, et blasphemaretur bonum
26   9, 12|          quod anxietatem pellat ex animo. ecce et hoc confiteor misericordiae
27  10, 11|            quod alibi, sed quod in animo colligitur, id est cogitur,
28  10, 14|         dicimus: vide, ut illud in animo habeas, et cum obliviscimur,
29  10, 14| obliviscimur, dicimus: non fuit in animo et elapsum est animo, ipsam
30  10, 14|            in animo et elapsum est animo, ipsam memoriam vocantes
31  10, 16|          praesentes et retractarem animo, cum illa et absentia reminiscerer.
32  10, 17|     patitur, memoria tenet, cum in animo sit quidquid est in memoria --
33  10, 19|         autem penitus aboleatur ex animo, nec admoniti reminiscimur.
34  10, 21|        tetigi, sed expertus sum in animo meo, quando laetatus sum,
35  10, 37|            sine quo esse aut aequo animo aut aegre possim, nisi cum
36  11, 5 |         quo interprete traiciat ab animo ad materiam id quod facit,
37  11, 5 |           quod facit, et renuntiet animo quid factum sit, ut ille
38  11, 17|          utique vera narrarent, si animo illa non cernerent: quae
39  11, 18|          imaginibus earum, quae in animo velut vestigia per sensus
40  11, 18|         quibus futura praedicantur animo concepta. quae rursus conceptiones
41  11, 18|       tamen etiam ortum ipsum nisi animo imaginarer, sicut modo cum
42  11, 18|             nec illa imaginatio in animo meo: quae duo praesentia
43  11, 28|          iam non est, nisi quia in animo, qui illud agit, tria sunt?
44  11, 28|         esse? sed tamen iam est in animo expectatio futurorum. et
45  11, 28|             sed tamen est adhuc in animo memoria praeteritorum. et
46  12, 25|       verbis eius eloqueris? aequo animo ferre deberem, et responderem
47  12, 25|           faciemus dominum, cum de animo conservi aliter quam ille
48  12, 29|           deinde sic acutum cernat animo, ut sine labore magno dinoscere
49  13, 26|         dant, fructus est, sed quo animo dant. itaque ille, qui deo