Book, Chapter

 1   1, 16|           sobria ex eodem pulvere hominem clamantem et dicentem: fingebat
 2   1, 18|      adspiratione primae syllabae hominem dixerit, magis displiceat
 3   1, 18|           si contra tua praecepta hominem oderit, cum sit homo. quasi
 4   1, 18|           vero quemlibet inimicum hominem perniciosius sentiat quam
 5   1, 18| eloquentiae famam quaeritans ante hominem iudicem, circumstante hominum
 6   1, 18|          et ne per mentis furorem hominem auferat ex hominibus non
 7   2, 3 |          extollebat laudibus tunc hominem, patrem meum, quod ultra
 8   4, 4 |      miris modis, ecce abstulisti hominem de hac vita, cum vix explevisset
 9   4, 7 |      homines humaniter! o stultum hominem inmoderate humana patientem!
10   4, 14|       noveram facie, sed amaveram hominem ex doctrinae fama, quae
11   4, 15|       verum, quod inluminat omnem hominem venientem in hunc mundum,
12   5, 5 |       patienter intueor opinantem hominem; nec illi obesse video,
13   5, 5 |         sequerentur non quemlibet hominem, sed spiritum tuum sanctum
14   5, 6 |           ubi venit, expertus sum hominem gratum et iucundum verbis,
15   5, 6 |        tanto tempore expectaveram hominem, delectabatur quidem motu
16   5, 6 |      movebant, expertus sum prius hominem expertem liberalium disciplinarum,
17   5, 13|           desperabam, sed tamquam hominem benignum in me. studiose
18   6, 3 |         Ambrosium felicem quendam hominem secundum saeculum opinabar,
19   6, 3 |          conperi ad imaginem tuam hominem a te factum ab spiritalibus
20   6, 3 |           corporea, tamen fecisti hominem ad imaginem tuam, et ecce
21   6, 10|           inusitatam animam, quae hominem tantum, et innumerabilis
22   7, 6 | incurrentibus: procurasti tu ergo hominem amicum, non quidem segnem
23   7, 9 |       procurasti mihi per quendam hominem, inmanissimo typho turgidum,
24   7, 9 |       verum, quod inluminat omnem hominem venientem in hunc mundum;
25   7, 10|           pro iniquitate erudisti hominem, et tabescere fecisti sicut
26   7, 18|        mediatorem dei et hominum, hominem Christum Iesum, qui est
27   7, 19|          vera scripta sunt, totum hominem in Christo agnoscebam: non
28   7, 19|           mente animum, sed ipsum hominem, non persona veritatis,
29   7, 21|           dei secundum interiorem hominem, quid faciet de alia lege
30   8, 5 |          tuae secundum interiorem hominem, cum alia lex in membris
31   8, 10|          lumine inluminante omnem hominem venientem in hunc mundum.
32   8, 10|          quisque deliberat, utrum hominem veneno interimat an ferro,
33   9, 4 |       sumus, quod inluminat omnem hominem, sed inluminamur a te, ut,
34   9, 7 |   Valentiniani regis pueri mater, hominem tuum Ambrosium persequeretur
35  10, 31|      sumus, et de pulvere fecisti hominem, et perierat et inventus
36  11, 15|         hic veritas tua deridebit hominem? quod enim longum fuit praeteritum
37  12, 27|      audiunt, cogitant deum quasi hominem, aut quasi aliquam mole
38  13, 10|         quasi ego inluminem ullum hominem venientem in hunc mundum? ~
39  13, 12|           pro iniquitate erudisti hominem, et iudicia tua multa abyssus.
40  13, 19|      magister bonus, quem putabat hominem et nihil amplius -- bonus
41  13, 22|     secundum genus, sed: faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
42  13, 22|        pluraliter dicto: faciamus hominem, singulariter tamen infertur:
43  13, 22|           infertur: et fecit deus hominem, et pluraliter dicto: ad
44  13, 23|       masculum et feminam fecisti hominem hoc modo in gratia tua spiritali,
45  13, 26|      Helias a vidua sciente, quod hominem dei pasceret, et propter