Book, Chapter
1 1, 6 | peragitur in te hodiernus dies, et tamen in te peragitur,
2 1, 6 | deficiunt, anni tui hodiernus dies: et quam multi iam dies
3 1, 6 | dies: et quam multi iam dies nostri et patrum nostrorum
4 4, 4 | consolationi meae, post paucos dies me absente repetitur febribus
5 6, 6 | surrecturus eram; vide quot dies! interest vero, unde quis
6 6, 13| salutaris ablueret, quo me in dies gaudebat aptari, et vota
7 7, 5 | relinquebat animus, immo in dies magis magisque inbibebat. ~
8 7, 6 | coniugis, ille autem ancillae dies et horas minutioresque horarum
9 8, 6 | redirent, quod iam declinasset dies. at illi narrato placito
10 8, 7 | cursum meum. et venerat dies, quo nudarer mihi et increparet
11 9, 2 | opportune iam paucissimi dies supererant ad vindemiales
12 9, 2 | nescio utrum vel viginti dies erant -- sed tamen fortiter
13 9, 3 | facturus, cum ecce evoluti sunt dies illi tandem. nam longi et
14 9, 4 | CAPUT 4 ~Et venit dies, quo etiam actu solverer
15 9, 11| interea vix intra quinque dies aut non multo amplius decubuit
16 11, 2 | quo clamabimus? tuus est dies et tua est nox: ad nutum
17 11, 13| omnes non erunt. anni tui dies unus, et dies tuus non cotidie,
18 11, 13| anni tui dies unus, et dies tuus non cotidie, sed hodie,
19 11, 15| breve futurum post decem dies. sed quo pacto longum est
20 11, 15| praesens est, sed unus dies: si primus, futuris ceteris,
21 11, 15| etiam ipsum, quia nec unus dies totus est praesens. nocturnis
22 11, 22| domini. ecce veteres posuisti dies meos, et transeunt, et quomodo,
23 11, 23| istum. nam quaero, quoniam dies dicitur non tantum mora
24 11, 23| secundum quod aliud est dies, aliud nox, sed etiam totius
25 11, 23| secundum quod dicimus: tot dies transierunt -- cum suis
26 11, 23| enim noctibus dicuntur tot dies, nec extra reputantur spatia
27 11, 23| noctium -- quoniam ergo dies expletur motu solis atque
28 11, 23| quaero, utrum motus ipse sit dies, an mora ipsa, quanta peragitur,
29 11, 23| utrumque. si enim primum dies esset, dies ergo esset,
30 11, 23| enim primum dies esset, dies ergo esset, etiamsi tanto
31 11, 23| secundum, non ergo esset dies, si ab ortu solis usque
32 11, 23| utrumque, nec ille appellaretur dies, si horae spatio sol totum
33 11, 23| sit illud, quod vocatur dies, sed quid sit tempus, quo
34 12, 9 | non fit, non sunt utique dies nec vicissitudo spatiorum
35 12, 11| dicitur ei per singulos dies: ubi est deus tuus? si iam
36 12, 11| inhabitet in domo tua per omnes dies vitae suae? (et quae vita
37 12, 11| vita eius nisi tu? et qui dies tui nisi aeternitas tua,
38 12, 17| consequenter ostenditur per illos dies facta atque disposita esse
39 13, 14| peccatum mortuo, donec aspiret dies et removeantur umbrae. spera
40 13, 18| et quia nox praecessit, dies autem adpropinquavit, et
41 13, 18| sapientiae, quo gaudet praedictus dies, tantum in principio noctis
42 13, 19| lucete super omnem terram, et dies sole candens eructet diei
43 13, 29| mihi dicit per singulos dies et quae fecisti te vidisse,
44 13, 36| CAPUT 36 ~Dies autem septimus sine vespera
|