Book, Chapter

 1   3, 7 |           non cui membra essent per longum et latum nec cui esse moles
 2   4, 8 |           hoc erat ingens fabula et longum mendacium, cuius adulterina
 3   6, 11|          satagens et recolens, quam longum tempus esset ab undevicensimo
 4   8, 5 |           modum et sine paululum in longum ibat. frustra condelectabatur
 5  10, 35|             sensibus, quae persequi longum est. ex hoc morbo cupiditatis
 6  11, 11|           incomparabilem: et videat longum tempus nisi ex multis praetereuntibus
 7  11, 11|          siuml extendi non possunt, longum non fieri; non autem praeterire
 8  11, 15|          CAPUT 15 ~Et tamen dicimus longum tempus et breve tempus,
 9  11, 15|         dicimus. praeteritum tempus longum, verbi gratia, vocamus ante
10  11, 15|        centum annos, futurum itidem longum post centum annos, breve
11  11, 15|           decem dies. sed quo pacto longum est aut breve, quod non
12  11, 15|            est. non itaque dicamus: longum est, sed dicamus de praeterito:
13  11, 15|          sed dicamus de praeterito: longum fuit, et de futuro: longum
14  11, 15|          longum fuit, et de futuro: longum erit. domine meus, lux mea,
15  11, 15|        deridebit hominem? quod enim longum fuit praeteritum tempus
16  11, 15|          cum iam esset praeteritum, longum fuit, an ante, cum adhuc
17  11, 15|              tunc enim poterat esse longum, quando erat, quod esset
18  11, 15|             quando erat, quod esset longum: praeteritum vero iam non
19  11, 15|         vero iam non erat; unde nec longum esse poterat, quod omnino
20  11, 15|             erat. non ergo dicamus: longum fuit praeteritum tempus;
21  11, 15|             inveniemus, quid fuerit longum, quando, ex quo praeteritum
22  11, 15|          est, non est, sed dicamus: longum fuit illud praesens tempus,
23  11, 15|            quia cum praesens esset, longum erat. nondum enim praeterierat,
24  11, 15|           esset, et ideo erat, quod longum esse posset; postea vero
25  11, 15|           quam praeteriit, simul et longum esse destitit, quod esse
26  11, 15|         praesens tempus possit esse longum: datum enim tibi est sentire
27  11, 15|           an centum anni praesentes longum tempus est? vide prius,
28  11, 15|             quod solum inveniebamus longum appellandum, vix ad unius
29  11, 15|           ubi est ergo tempus, quod longum dicamus? an futurum? non
30  11, 15|        futurum? non quidem dicimus: longum est, quia nondum est quod
31  11, 15|           est, quia nondum est quod longum sit, sed dicimus: longum
32  11, 15|            longum sit, sed dicimus: longum erit. quando igitur erit?
33  11, 15|        adhuc futurum erit, non erit longum, quia quid sit longum nondum
34  11, 15|          erit longum, quia quid sit longum nondum erit: si autem tunc
35  11, 15|            erit: si autem tunc erit longum, cum ex futuro quod nondum
36  11, 15|           erit, ut possit esse quod longum sit, iam superioribus vocibus
37  11, 15|      vocibus clamat praesens tempus longum se esse non posse. ~
38  11, 24|            si diu video, tantummodo longum tempus esse renuntio, non
39  11, 26| pronuntiando transeunt, et dicimus: longum carmen est, nam tot versibus
40  11, 28|             quod aderit. non igitur longum tempus futurum, quod non
41  11, 28|          futurum, quod non est, sed longum futurum longa expectatio
42  11, 28|        expectatio futuri est, neque longum praeteritum tempus, quod
43  11, 28|           tempus, quod non est, sed longum praeteritum longa memoria