Book, Chapter

 1   1, 8 |    corporis aperiebatur, tamquam verbis naturalibus omnium gentium,
 2   1, 17|      tale aliquid dicere solutis verbis, quale poeta dixisset versibus:
 3   1, 17|       similior affectus eminebat verbis sententias congruenter vestientibus.
 4   1, 18|  integris et rite consequentibus verbis copiose ordinateque narrarent,
 5   3, 8 |       aut rei tenentur, animo et verbis saevientes adversus te et
 6   5, 6 |       hominem gratum et iucundum verbis, et ea ipsa, quae illi solent
 7   5, 6 |         cibi utiles et inutiles; verbis autem ornatis et inornatis,
 8   5, 6 |       affectuque disputantis, et verbis congruentibus atque ad vestiendas
 9   5, 13|           quam praedicabatur; et verbis eius suspendebar intentus,
10   5, 14|         in animum meum simul cum verbis, quae diligebam, res etiam,
11   6, 5 | intellectu profundiore servaret, verbis apertissimis et humillimo
12   6, 13|          nescio quo sapore, quem verbis explicare non poterat, quid
13   7, 9 |          ibi legi non quidem his verbis, sed hoc idem omnino multis
14   8, 2 |          profitendae fidei, quae verbis certis conceptes retentisque
15   8, 2 |       tuum, qui non verebatur in verbis suis turbas insanorum? itaque
16   8, 12|          tuum, et non quidem his verbis, sed in hac sententia multa
17   9, 10|        etsi non isto modo et his verbis, tamen, domine, tu scis,
18   9, 11|           cumque hanc sententiam verbis quibus poterat explicasset,
19  10, 2 |    confitear, dixi. neque id ago verbis carnis et vocibus, sed verbis
20  10, 2 |    verbis carnis et vocibus, sed verbis animae et clamore cogitationis,
21  11, 6 |       manet in aeternum. si ergo verbis sonantibus et praetereuntibus
22  11, 23|        loqueremur, aut essent in verbis nostris aliae longae syllabae,
23  12, 1 |       inopia vitae meae pulsatum verbis sanctae scripturae tuae,
24  12, 12|   tenebrae super abyssum. quibus verbis insinuatur informitas (ut
25  12, 14|       inquiunt hoc voluit in his verbis intellegi spiritus dei,
26  12, 17|         hoc ille vir sensit, hoc verbis istis elocutus est. quid
27  12, 18|    auditis et consideratis, nolo verbis contendere; ad nihil enim
28  12, 18|        obest, cum diversa in his verbis intellegi possint, quae
29  12, 23|         aliter autem quid in his verbis Moyses, egregius domesticus
30  12, 24|        multa vera, quae in illis verbis aliter atque aliter intellectis
31  12, 24| diceretur, sed quid horum in his verbis ille cogitaverit, non ita
32  12, 25|     sensisse Moysen, quod de his verbis eius eloqueris? aequo animo
33  12, 25|      sententiarum, quae de illis verbis erui possunt, temere adfirmare,
34  12, 26|          praetermissam in paucis verbis tui famuli reperirent, et
35  12, 26|    veritatis, nec ipsa in eisdem verbis intellegenda deesset. ~
36  12, 30|           sed omnes, quos in eis verbis vera cernere ac dicere fateor,
37  12, 31|      aliud verum quispiam in his verbis videt, cur non illa omnia
38  12, 31|        sensit ille omnino in his verbis atque cogitavit, cum ea
39  12, 32|     potuit, quidquid eras in eis verbis tu ipse revelaturus legentibus
40  12, 32|       meus, quam multa de paucis verbis, quam multa, oro te, scripsimus!
41  13, 25|          inspirante, quod ex eis verbis voluisti ut dicerem. neque