Book, Chapter

 1   1, 8 |           enim docebant me maiores homines, praebentes mihi verba certo
 2   1, 9 |           Invenimus autem, domine, homines rogantes te, et didicimus
 3   1, 13|          et placitum, quo inter se homines ista signa firmarunt. item
 4   1, 16|          quisquis ea fecisset, non homines perditos, sed caelestes
 5   1, 18|        mihi imitandi proponebantur homines, qui aliqua facta sua non
 6   2, 9 |            etiam solos et singulos homines, cum alius nemo praesens
 7   3, 6 |          CAPUT 6 ~Itaque incidi in homines superbe delirantes, carnales
 8   3, 7 |        multas simul, et occiderent homines, et sacrificarent de animalibus.
 9   3, 7 |           eunt; tempora enim sunt. homines autem, quorum vita super
10   3, 7 |           servirent boni et sancti homines, longe excellentius atque
11   3, 8 |     tenerentur, quae non sic fecit homines, ut hoc se uterentur modo.
12   3, 8 |           hoc vindicas, quod in se homines perpetrant, quia etiam cum
13   4, 6 |         repente consumpturam omnes homines putabam, quia illum potuit.
14   4, 7 |      dementiam nescientem diligere homines humaniter! o stultum hominem
15   4, 14|       laudat. Sic enim tunc amabam homines ex hominum iudicio; non
16   5, 3 |    praenuntiatur. et mirantur haec homines et stupent, qui nesciunt
17   5, 8 |   adtraherer, proponebas mihi, per homines, qui diligunt vitam mortuam,
18   6, 14|       nobis esse posse decem ferme homines in eadem societate, essentque
19   7, 9 |      factum est et habitavit inter homines: procurasti mihi per quendam
20   8, 1 |        melius, maxime volens omnes homines sic esse, ut ipse erat.
21   8, 1 |      capiat. vani sunt certe omnes homines, quibus non inest dei scientia,
22   8, 3 |           et voluntariis molestiis homines adquirunt. edendi et bibendi
23   8, 8 |    aestibus, quae aliquando volunt homines et non valent, si aut ipsa
24   9, 8 |          qui etiam per praepositos homines boni aliquid agis ad animarum
25   9, 13|            tua? o si cognoscant se homines homines, et qui gloriatur,
26   9, 13|           si cognoscant se homines homines, et qui gloriatur, in domino
27  10, 3 |         tibi confiteor, ut audiant homines, quibus demonstrare non
28  10, 6 | nuntiantibus sensibus iudex ratio. homines autem possunt interrogare,
29  10, 8 |            adprehendit me. et eunt homines mirari alta montium, et
30  10, 20|     inhiant ceterarumque linguarum homines. nota est igitur omnibus,
31  10, 34|      transgredientibus, addiderunt homines ad inlecebras oculorum,
32  10, 35|          et nihil aliud quam scire homines cupiunt. hinc etiam, si
33  10, 42|       mediator autem inter deum et homines oportebat ut haberet aliquid
34  12, 17|            enuntiare. tales quippe homines erant rudis ille atque carnalis
35  13, 11|            ut haec tria cogitarent homines in se ipsis. longe aliud
36  13, 15|      quemadmodum pellibus indueris homines, cum peccato mortales fierent.
37  13, 20|          quibus imbuti et initiati homines corporalibus sacramentis
38  13, 24|      mysterium est? ecce benedicis homines, o domine, ut crescant et
39  13, 24|            sicut pisces et aves et homines gignendo augeantur genusque
40  13, 27|          est coram te, domine, cum homines idiotae atque infideles (