Book, Chapter
1 1, 6 | quid enim est quod volo dicere, domine, nisi quia nescio,
2 1, 17| 17 ~Sine me, deus meus, dicere aliquid de ingenio meo,
3 1, 17| cogebamur, et tale aliquid dicere solutis verbis, quale poeta
4 2, 3 | faciem. Ei mihi! et audeo dicere tacuisse te, deus meus,
5 4, 3 | confiteri tibi, domine, et dicere: Miserere mei, cura animam
6 4, 4 | esse vellem, talia sibi dicere desinerem. ego autem stupefactus
7 4, 4 | haberent eum, nec mihi iam dicere poterant: ecce venit, sicut
8 4, 16| intellexisse, nihil inde aliud mihi dicere potuerunt, quam ego solus
9 5, 6 | ea ipsa, quae illi solent dicere, multo suavius garrientem
10 7, 6 | quidem abnuerem conicere, ac dicere quod nutanti occurrebat;
11 7, 6 | inspiciens eadem debuit dicere de Esau et Iacob; sed non
12 7, 12| quid monstrosius quam ea dicere omni bono amisso facta meliora?
13 8, 5 | undique ostendenti vera te dicere, non erat omnino, quid responderem
14 8, 10| non erit verum quod solent dicere, unam bonam, alteram malam;
15 8, 10| diversarum substantiarum solent dicere. ita et in bonis voluntatibus.
16 9, 4 | audirent, ne me propter se illa dicere putarent, quae inter haec
17 9, 13| moribusque eius, non tamen audeo dicere, ex quo eam per baptismum
18 10, 3 | de se ipsis, non poterunt dicere: mentitur dominus. quid
19 10, 6 | ut te amem, nec cessant dicere omnibus, ut sint inexcusabiles.
20 10, 21| expertum non esse nemo potest dicere, propterea reperta in memoria
21 10, 23| gaudere: tam non dubitant dicere de veritate se malle, quam
22 10, 23| malle, quam non dubitant dicere beatos esse se velle. beata
23 10, 31| manducaverimus, deerit nobis; hoc est dicere: nec illa res me copiosum
24 10, 35| meae; attamen quando audeo dicere, cum circumquaque cotidianam
25 10, 35| circumstrepant, quando audeo dicere nulla re tali me intentum
26 10, 41| sicut nemo vult ita falsum dicere, ut nesciat ipse, quid verum
27 11, 3 | illi servo tuo dedisti haec dicere, da et mihi haec intellegere. ~
28 11, 16| nisi forte audebit quid dicere metiri posse quod non est?
29 11, 20| expectatio. si haec permittimur dicere, tria tempora video fateorque,
30 11, 21| tempora metimur, ut possimus dicere duplum esse hoc temporis
31 11, 24| torno movetur, possumus dicere, quantum sit temporis, ex
32 11, 25| scire me in tempore ista dicere, et diu me iam loqui de
33 11, 26| syllabae atque id duplum dicere. ita metimur spatia carminum
34 12, 13| sine commemoratione dierum dicere scripturam tuam: in principio
35 12, 22| ideo ulla sobria doctrina dicere audebit istas aquas coaeternas
36 12, 30| eis verbis vera cernere ac dicere fateor, diligamus nos invicem,
37 12, 31| religiosius me arbitror dicere: cur non utrumque potius,
38 12, 32| per eius verba tua veritas dicere voluerit, quae illi quoque
39 13, 25| CAPUT 25 ~Volo etiam dicere, domine deus meus, quod
40 13, 25| inspirante credo me verum dicere, cum tu sis veritas, omnis
|