Book, Chapter

 1   1, 5 |        dic, ut audiam. ecce aures cordis mei ante te, domine; aperi
 2   1, 5 |           tu dimisisti inpietatem cordis mei? non iudicio contendotecum,
 3   1, 8 |        motibus edere vellem sensa cordis mei, ut voluntati pareretur,
 4   1, 13|        non amando te, deus, lumen cordis mei et panis oris intus
 5   1, 17|        tuas suspenderent palmitem cordis mei, et non raperetur per
 6   2, 3 |           bonus dominus agri tui, cordis mei. Sed ubi sexto illo
 7   3, 4 |    sapientiae concupiscebam aestu cordis incredibili, et surgere
 8   3, 4 |           tempore, scis tu, lumen cordis mei, quoniam necdum mihi
 9   4, 2 |         castitate repudiavi, deus cordis mei. non enim amare te noveram,
10   4, 5 |     veritas es, et admovere aurem cordis mei ori tuo, ut dicas mihi,
11   4, 11|           et obsurdescere in aure cordis tumultu vanitatis tuae.
12   4, 14|       quam affectus eius et motus cordis eius. At ille rhetor ex
13   4, 15|  corporalia figmenta obstrepentia cordis mei auribus, quas intendebam,
14   5, 7 |          animam meam, et sanguine cordis matris meae per lacrimas
15   6, 1 |            et non inveniebam deum cordis mei; et veneram in profundum
16   6, 13|       desiderio suo forti clamore cordis abs te deprecaretur cotidie,
17   7, 2 |         sine horribile sacrilegio cordis et linguae, sentiendo de
18   7, 6 |      flagrabant in eas nugas igne cordis sui, ita ut mutorum quoque
19   7, 7 |        illa tormenta parturientis cordis mei, qui gemitus, deus meus!
20   7, 7 |            quod rugiebam a gemitu cordis mei, et ante te erat desiderium
21   8, 6 |           legit et volvit fluctus cordis sui, infremuit aliquando
22   8, 12|        miseriam meam in conspectu cordis mei, oborta est procella
23   8, 12|            amarissima contritione cordis mei. et ecce audio vocem
24   9, 1 |           mortis meae, et a fundo cordis mei exhauriens abyssum corruptionis.
25   9, 4 |      ipsum etiam Alypium, fratrem cordis mei, subegeris nomini unigeniti
26   9, 4 |    consequenti versu clamore alto cordis mei: O in pace! O in id
27   9, 10|      ascendit. sed inhiabamus ore cordis in superna fluenta fontis
28   9, 10|    attingimus eam modice tot ictu cordis; et suspiravimus, et reliquimus
29   9, 12|        fletus iuvenali voce, voce cordis, coercebatur et tacebat
30   9, 13|        laus mea et vita mea, deus cordis mei, sepositis paulisper
31  10, 8 |           sumus? et abigo ea manu cordis a facie recordationis meae,
32  10, 31|       aurium mearum, inlustratori cordis mei: eripe me ab omni temptatione.
33  10, 35|       cogens corpore iumenti, sed cordis inclinatione, et nisi iam
34  10, 35|           dum ad aures tuas vocem cordis intendimus, nescio unde
35  10, 37|           de hac re ad te gemitum cordis mei et flumina oculorum
36  10, 39|          laboribus vides tremorem cordis mei, et vulnera mea magis
37  10, 42| adduxerunt sibi per similitudinem cordis sui conspirantes et socias
38  12, 10|        CAPUT 10 ~O veritas, lumen cordis mei, non tenebrae meae loquantur
39  12, 26|  constituisses, ut per servitutem cordis ac linguae meae litterae
40  13, 21|           mortiferis; nam tu puri cordis vitales deliciae. Operentur