Book, Chapter

 1   1, 5 |         venias ad eam: dilatetur abs te. ruinosa est: refice
 2   1, 6 |        unde hoc tale animal nisi abs te, domine?an quisquam se
 3   1, 12|  faciebant, sed bene mihi fiebat abs te, deus meus. illi enim
 4   1, 13|         te amabam, et fornicabar abs te, et fornicanti sonabat
 5   1, 13|       mundi huius fornicatio est abs te et euge, euge dicitur,
 6   1, 18|         aut spatiis locorum itur abs te aut reditur ad te, aut
 7   2, 2 |         occidis nos, ne moriamur abs te. ubi eram, et quam longe
 8   2, 3 |          te, deus meus, cum irem abs te longius? itane tu tacebas
 9   2, 5 |  adipiscenda non est egrediendum abs te, domine, neque deviandum
10   2, 6 |  fornicatur anima, cum avertitur abs te et quaerit extra te ea
11   2, 10|        optime in optimo. defluxi abs te ego et erravi, deus meus,
12   3, 6 |     longe? et longe peregrinabar abs te, exclusus et a siliquis
13   3, 10| inridebam eos, nisi ut inriderer abs te, sensim atque paulatim
14   4, 2 | suspirans anima nonne fornicatur abs te, et fidit in falsis,
15   4, 5 |     vulnus meum. possumne audire abs te, qui veritas es, et admovere
16   4, 10|        nulla essent, nisi essent abs te. quae oriuntur et occidunt,
17   4, 14|         nimis occulte gubernabar abs te. et unde certus confitior
18   4, 15|      omnino vita esset, et tamen abs te non esset, deus meus,
19   4, 15|      conabar ad te et repellebar abs te, ut saperem mortem, quoniam
20   4, 16|   custodiebam, sed profectus sum abs te in longinquam regionem,
21   5, 6 |   undecumque claruerit. iam ergo abs te didiceram, nec eo debere
22   5, 10|    diffunderetur -- quam credere abs te esse qualem putabam naturam
23   5, 12|       sunt tales, et fornicantur abs te, amando volatica ludibria
24   5, 13|        tuo. ad eum autem ducebar abs te nesciens, ut per cum
25   6, 13|         suo forti clamore cordis abs te deprecaretur cotidie,
26   7, 7 |          et tumore meo separabar abs te, et nimis inflata facies
27   7, 11|       esse: esse quidem, quoniam abs te sunt, non esse autem,
28   7, 17|    decore tuo, moxque diripiebar abs te pondere meo, et ruebam
29   8, 1 |        et undique circumvallabar abs te. de vita tua aeterna
30   9, 9 |         eos parturiens, quotiens abs te deviare cernebat. postremo
31  10, 5 |         ideo, quamdiu peregrinor abs te, mihi sum praesentior
32  11, 6 |      unde talis vox fieret, nisi abs te factum esset, omnino
33  11, 13|      quae tempora fuissent, quae abs te condita non essent? aut
34  12, 7 |        utcumque erat, nisi esset abs te, a quo sunt omnia, in
35  12, 15|   conditionis suae. Unde ita est abs te, deo nostro, ut aliud
36  12, 26|      mihi optarem ac desiderarem abs te dari muneris, si tempore
37  12, 26|         essem quod ille, et mihi abs te Geneseos liber scribendus
38  13, 24|         horum generi dictum esse abs te, domine: crescite et
39  13, 30|      mentem naturamque aliam non abs te conditam tibique contrariam
40  13, 34|   profundum tenebrosum abieramus abs te, et spiritus tuus bonus