Book, Chapter
1 4, 5 | ploraremus, nihil residui de spe nostra fieret. unde igitur suavis
2 4, 8 | confricatione corrumpebatur mens nostra, pruriens in auribus. Sed
3 4, 12| descendit huc ipsa vita nostra et tulit mortem nostram,
4 4, 16| portabis: quoniam firmitas nostra quando tu es, tunc est firmitas,
5 4, 16| est firmitas, cum autem nostra est, infirmitas est. vivit
6 4, 16| absentibus non ruit domus nostra, aeternitas tua. ~
7 5, 1 | in te a lassitudine anima nostra, innitens eis, quae fecisti,
8 5, 8 | ventus et implevit vela nostra, et litus subtraxit aspectibus
9 6, 9 | cuius esset. qui confestim nostra inquit; deinde interrogatus
10 6, 14| ex quo consilio deridebas nostra et tua praeparabas nobis,
11 7, 9 | dimittens omnia peccata nostra. qui autem cothurno tamquam
12 8, 6 | maiorne esse poterit spes nostra in palatio, quam ut amici
13 8, 6 | iam abrupi me ab illa spe nostra, et deo servire statui;
14 9, 3 | amicitia de tali conversione nostra, et exhortantes ad fidem
15 9, 6 | et multum potens formare nostra deformia: nam ego in illo
16 9, 13| hostis computans delicta nostra, et quaerens, quid obiciat,
17 10, 14| loqueremur, nisi in memoria nostra non tantum sonos nominum
18 10, 35| rebus curiositas cotidie nostra temptetur et quam saepe
19 10, 36| fugiamus sub eas. gloria nostra tu esto; propter te amemur
20 10, 37| temptamur. cotidiana fornax nostra est humana lingua. imperas
21 11, 4 | gratias tibi, et scientia nostra scientiae tuae comparata
22 11, 24| motum est et si quid aliud nostra dimensio sive conprehenderit
23 12, 2 | cuius fundus est terra nostra, sed ad illud caelum caeli
24 12, 25| toto anima, ex tota mente nostra, et proximum nostrum sicut
25 13, 7 | cum pertransierit anima nostra aquas, quae sunt sine substantia. ~
26 13, 8 | ex te oriuntur vestimenta nostra, et tenebrae nostrae sicut
27 13, 9 | ibi te fruimur. requies nostra locus noster. amor illuc
28 13, 12| ecclesiae suae, et terra nostra antequam acciperet formam
29 13, 12| erat ad nos ipsos anima nostra, conmemorati sumus tui,
30 13, 14| vivificabit et mortalia corpora nostra propter spiritum, qui habitat
31 13, 14| dividis, qui probas corda nostra et vocas lucem diem et tenebras
32 13, 17| deo suo, germinat anima nostra opera misericordiae secundum
33 13, 17| similitudinem, quoniam ex nostra infirmitate compatimur ad
34 13, 18| et erumpat temporana lux nostra, et de ista inferiore fruge
35 13, 18| nova, et quia propior est nostra salus, quam cum credidimus,
36 13, 34| manifestares et incomposita nostra conponeres -- quoniam super
37 13, 34| super nos erant peccata nostra, et in profundum tenebrosum
38 13, 36| quod et nos post opera nostra ideo bona valde, quia tu
39 13, 38| sunt quaedam bona opera nostra, ex munere quidem tuo, sed
|