Book, Chapter

 1   3, 12|             faciebat enim hoc, quos forte idoneos invenisset -- noluit
 2   4, 3 |     canentis atque intendentis, cum forte quis consulit, mirabiliter
 3   4, 3 |          consultis vera dicerentur, forte vel sorte, non arte inspectorum
 4   4, 6 |            dimidius vivere; et ideo forte mori metuebam, ne totus
 5   5, 5 |              non credat indigna, si forte situs et habitus creaturae
 6   5, 5 |      legeram, posset exponi, ut, si forte posset, incertum mihi fieret,
 7   5, 6 |          ceteri enim eorum, in quos forte incurrissem, qui talium
 8   5, 6 |      facillime mihi haec, et si qua forte maiora quarerem, enodatissime
 9   5, 7 |            decreveram, nisi aliquid forte, quod magis eligendum esset,
10   6, 5 |            sive esset quid, sed cui forte non esset, sive nec quid
11   6, 5 |          nec audiendos esse, si qui forte mihi dicerent: unde scis
12   6, 7 |       agebabtur intendit animum. et forte lectio in manibus erat,
13   6, 8 |          amici et condiscipuli, cum forte de prandio redeuntibus pervium
14   6, 8 |          adduxerunt secum, id ipsum forte explorare cupientes, utrum
15   6, 9 |             qui adprehenderent quem forte invenissent. quorum vocibus
16   8, 6 |    consedimus, ut conloqueremur. et forte supra mensam lusoriam, quae
17   8, 6 |          contiguos; atque illic, ut forte combinati spatiabantur,
18   8, 7 |           anni mecum effluxerant -- forte duodecim anni -- ex quo,
19   8, 9 | misericordia tua, et interrogem, si forte mihi respondere possint
20   8, 12|            evangelica lectione, cui forte supervenerat, admonitus
21   9, 4 |    vanitatem et quaerunt mendacium: forte conturbantur et evomuissent
22   9, 8 |             et tempus litis, aut ne forte et ipsa periclitaretur,
23   9, 9 |     rationem facti sui reddebat, si forte ille inconsideratius commotus
24  10, 8 |           medium quasi dicentia: ne forte nos sumus? et abigo ea manu
25  10, 14|     tristitia, tristis non est? num forte non pertinet ad animum?
26  10, 14|      recordationem potuere depromi. forte ergo sicut de ventre cibus
27  10, 18|        eorum et diceretur mihi: num forte hoc est? num forte illud?
28  10, 18|              num forte hoc est? num forte illud? tamdiu dicebam: non
29  10, 18|           invenimus. verum tamen si forte aliquid ab oculis perit,
30  10, 19|            et ibi si aliud pro alio forte offeratur, respuimus, donec
31  10, 21|          desiderans recolo, tametsi forte non adsunt, et ideo tristis
32  10, 21|             nisi ut beati sint. num forte quoniam alius hinc, alius
33  11, 16|            quis metiri potest, nisi forte audebit quid dicere metiri
34  11, 24|              non valeo metiri, nisi forte ex quo videre incipio, donec
35  11, 25|          quid sit tempus nescio? an forte nescio, quemadmodum dicam
36  11, 28|             actione longiore, cuius forte particula est illud canticum,
37  12, 27|            ut existeret, et si quid forte aliud hoc modo ex familiaritate