Book, Chapter

 1   1, 19|     excellentiae cupiditate victus saepe aucupabar. quid enim tam
 2   3, 9 |            te teste damnantur, cum saepe se aliter habet species
 3   3, 11|         meam, quantum recolo, quod saepe non tacui, amplius me isto
 4   3, 11|           tenebris falsitatis, cum saepe surgere conarer et gravius
 5   3, 12|          inter conloquia sua mecum saepe recordabatur, ac si de caelo
 6   4, 3 |       mirabiliter consonus negotio saepe versus exiret, et mirandum
 7   6, 2 |     frequentabat ecclesiam, ita ut saepe erumperet, eum me videret,
 8   6, 3 |       autem et lingua quiescebant. saepe, cum adessemus -- non enim
 9   6, 4 |        diligentissime conmendaret, saepe in popularibus sermonibus
10   6, 6 |           sententia caris meis; et saepe advertebam in his, quomodo
11   6, 9 |           verum autem viderat homo saepe Alypium in domo cuiusdam
12   7, 3 |       conatus, mergebar iterum, et saepe conatus mergebar iterum
13   7, 6 |   coniecturas autem hominum habere saepe vim sortis, et multa dicendo
14   8, 2 |        faciunt Christianos? et hoc saepe dicebat, iam se esse Christianum,
15   8, 2 | Christianum, et Simplicianus illud saepe respondebat, et saepe ab
16   8, 2 |        illud saepe respondebat, et saepe ab illo parietum inrisio
17   8, 6 |         quippe et fidelis erat, et saepe tibi, deo nostro, prosternebatur
18  10, 13|          ista, aliter autem memini saepe me discrevisse, cum ea saepe
19  10, 13|       saepe me discrevisse, cum ea saepe cogitarem. ergo et intellexisse
20  10, 30|         sensibus corporis? et unde saepe etiam in somnis resistimus,
21  10, 31|         delectatione parum est, et saepe incertum fit, utrum adhuc
22  10, 33|       enervandam non oportet dari, saepe me fallit, dum rationi sensus
23  10, 33|     Alexandrino episcopo Athanasio saepe dictum mihi commemini, qui
24  10, 35|           nostra temptetur et quam saepe labamur, quis enumerat?
25  10, 35|           suis inruentes inplicans saepe intentum me facit? num quia
26  10, 35|          hinc et orationes nostrae saepe interrumpuntur atque turbantur,
27  10, 37|       verum etiam proximum diligi, saepe mihi videor de provectu
28  10, 38|          eo ipso, quo arguitur, et saepe de ipso vanae gloriae contemptu
29  10, 40|           docentem ac iubentem. et saepe istuc facio; hoc me delectat,
30  12, 17|         qui caeli et terrae nomine saepe appellari solet, conditus