Book, Chapter

 1   1, 9 |     memoria vel ingenium, quae nos habere voluisti pro illa aetate
 2   1, 14|          hinc satis elucet maiorem habere vim ad discenda ista liberam
 3   3, 7 |       excellentius atque sublimius habere simul omnia quae praecipit,
 4   3, 11|            vivere mecum cederet et habere mecum eandem mensam in domo?
 5   4, 2 |             domine, tu scis, bonos habere discipulos, sicut appellantur
 6   4, 16|            substantiae meae sategi habere in postestate, et fortitudinem
 7   5, 6 |            hominum etiam veritatem habere suspectam, et ei nolle adquiescere,
 8   5, 10|            fiducia, quam sensi eum habere de rebus fabulosis, quibus
 9   5, 10|       videbatur credere figuram te habere humanae carnis, et membrorum
10   5, 10|            credebam esse talem, et habere suam molem, tetram et deformem
11   5, 14|    sentiebam; quia et ipsa poterat habere doctos adsertores suos,
12   6, 8 |            et docuisti eum non sui habere, sed tui fiduciam; sed longe
13   6, 14|            sic moliti, ut, si quid habere possemus, conferremus in
14   6, 14|        nostrum iam habebant et nos habere volebamus, totum illud placitum,
15   7, 3 |          tuam, quod tam sciebam me habere voluntatem quam me vivere.
16   7, 6 |          coniecturas autem hominum habere saepe vim sortis, et multa
17   7, 6 |   quantamlibet vim in rerum natura habere contendant, colligi tamen
18   8, 6 |  inquietudinem animi, quem volebat habere liberum, et quam multis
19  10, 33|         nostri pro sui diversitate habere proprios modos in voce atque
20  10, 36|        laudari se quam ipsum donum habere, unde laudatur, etiam iste
21  10, 37|      minusve mihi molestum sit non habere. divitiae vero, quae ob
22  10, 42|        peccatum, aliud videri vult habere cum deo, ut, quia carnis
23  10, 43|    inpiorum, quam cum illis voluit habere conmunem. hic demonstratus
24  11, 27|        longam metior eamque sentio habere bis tantum. sed cum altera
25  12, 13| vicissitudine temporum, quae solet habere modo hoc et modo illud,
26  12, 19|          nihil est, vices temporum habere non posse. verum est, quod,
27  12, 19|           quodam genere locutionis habere iam nomen eius rei, quae
28  12, 25|       admonens nos, ut nolimus eam habere privatam, ne privemur ea.
29  13, 26|     sufficiens esse. scio et minus habere, scio et abundare; in omnibus