Book, Chapter
1 1, 13| fiebat non amando te, deus, lumen cordis mei et panis oris
2 3, 4 | ego illo tempore, scis tu, lumen cordis mei, quoniam necdum
3 4, 14| retorquetur, et obnubilatur ei lumen et non cernitur veritas.
4 4, 15| nos accepimus. es enim tu lumen verum, quod inluminat omnem
5 4, 16| dorsum enim habebam ad lumen, et ad ea, quae inluminantur,
6 6, 16| caecus cogitare non possem lumen honestatis et gratis amplectendae
7 7, 7 | erat desiderium meum et lumen oculorum meorum non erat
8 7, 9 | lumine, non est tamen ipsa lumen, sed verbum, deus ipse,
9 7, 9 | sed verbum, deus ipse, est lumen verum, quod inluminat omnem
10 7, 13| et luna, omnes stellae et lumen, caeli caelorum et aquae,
11 8, 4 | inluminantur recipientes lumen, quod si qui recipiunt,
12 9, 4 | audiant: Signatum est in nobis lumen vultus tui, domine. non
13 9, 4 | vultus tui, domine. non enim lumen nos sumus, quod inluminat
14 10, 17| ut pertendam ad te, dulce lumen. quid dicis mihi? ego ascendens
15 10, 23| meminerunt. adhuc enim modicum lumen est in hominibus; ambulent,
16 11, 19| te, cum dederis tu, dulce lumen occultorum oculorum meorum. ~
17 12, 10| CAPUT 10 ~O veritas, lumen cordis mei, non tenebrae
18 12, 15| quae contemplatione luminis lumen est; dicitur enim et ipsa,
19 12, 15| sed quantum interest inter lumen, quod inluminat et quod
20 12, 18| ardenter confitenti, deus meus, lumen oculorum meorum in occulto,
21 13, 2 | est conversione, aversione lumen amittat, et relabatur in
22 13, 4 | et in lumine eius videre lumen et perfici et inlustrari
23 13, 6 | Sed quae causa fuerat, o lumen veridicum, tibi admoveo
24 13, 10| aliter esset, id est ut ad lumen indeficiens conversa lux
25 13, 16| ut, quemadmodum se scit lumen incommutabile, ita sciatur
26 13, 16| in lumine tuo videbimus lumen. ~
27 13, 19| ignes decori. vos enim estis lumen mundi nec estis sub modio.
28 13, 24| custodiant. Quid igitur dicam, lumen meum, veritas? quia vacat
|