Book, Chapter
1 1, 11| meus iam eras, quo motu animi et qua fide baptismum Christi
2 2, 9 | Quid erat ille affectum animi? certe enim plane turpis
3 3, 6 | intime etiam tum medullae animi mei suspirabant tibi, cum
4 4, 4 | successerat amico meo in deliciis animi mei. ~
5 4, 15| adstruebam, et converti me ad animi naturam, et non me sinebat
6 4, 15| sunt, si vitiosus est ille animi motus, in quo est impetus,
7 5, 7 | temperantia confitentis animi, quam illa, quae nosse cupiebam.
8 5, 9 | eloquor, quid erga me habebat animi et quanto maiore sollicitudine
9 6, 12| quorum ego granditate quidem animi longe aberam: et deligatus
10 7, 7 | tuam, tacitae contritiones animi mei. tu sciebas, quid patiebar,
11 8, 6 | eis omnem inquietudinem animi, quem volebat habere liberum,
12 8, 9 | partim nolle, sed aegritudo animi est, quia non totus assurgit
13 9, 4 | te de familiari affectu animi mei. Inhorrui timendo, ibidemque
14 9, 12| ibidemque oculi mei violento animi imperio resorbebant fontem
15 10, 8 | me in ipso ingenti sinu animi mei pleno tot et tantarum
16 10, 8 | pervenit? et vis est haec animi mei atque ad meam naturam
17 10, 14| CAPUT 14 ~Affectiones quoque animi mei eadem memoria continet
18 10, 14| memoria quasi venter est animi, laetitia vero atque tristitia
19 10, 14| quattuor esse perturbationes animi, cupiditatem, laetitiam,
20 10, 17| praesentiam, sicut affectionum animi -- quas et cum animus non
21 10, 25| ubi commendavi affectiones animi mei, nec illic inveni te.
22 10, 25| te. et intravi ad ipsius animi mei sedem (quae illi est
23 10, 25| animus es, quia dominus deus animi tu es, et commutantur haec
24 11, 2 | corporis et intentionis animi, et servitutis, quam debemus
25 11, 26| et mirum, si non ipsius animi. quid enim metior, obsecro,
26 12, 6 | corpus? numquid species animi vel corporis? si dici posset
27 13, 20| mortalium; ut in cognitione animi res una multis modis per
|