Book, Chapter
1 1, 5 | offendant oculos tuos: fateor et scio. sed quis mundabit eam?
2 6, 6 | vero, unde quis gaudeat, scio, et gaudium spei fidelis
3 9, 13| te interpellat pro nobis. scio misericorditer operatam,
4 10, 5 | cinerem, tamen aliquid de te scio, quod de me nescio. et certe
5 10, 5 | nesciam, quoniam et quod de me scio, te mihi lucente scio, et
6 10, 5 | me scio, te mihi lucente scio, et quod de me nescio, tamdiu
7 10, 9 | quaesitionum, quidquid horum scio, sic est in memoria mea,
8 10, 10| transisse, ac iam non esse scio. res vero ipsas, quae illis
9 10, 18| atque invenisse. inde istuc scio, quia, cum quaererem aliquid
10 10, 31| inmunditiam cupiditatis. scio Noe omne carnis genus, quod
11 10, 31| non fuisse pollutum: et scio Esau lenticulae concupiscentia
12 10, 37| aestimanda sunt. sed rursus unde scio, an propterea sic afficior,
13 11, 12| scire cupio, quemadmodum scio, quod nulla fiebat creatura,
14 11, 14| si nemo ex me quaerat, scio; si quaerenti explicare
15 11, 18| sint. quod si nondum valeo, scio tamen, ubicumque sunt, non
16 11, 18| meus, nescio. illud sane scio, nos plerumque praemeditari
17 11, 21| unde scis? respondebam: scio, quia metimur, nec metiri
18 11, 25| temporis. quomodo igitur hoc scio, quando quid sit tempus
19 11, 25| quemadmodum dicam quod scio? ei mihi, qui nescio saltem
20 11, 26| ad illud? tempus metior, scio; sed non metior futurum,
21 12, 30| non confiteor, nescio; et scio tamen illas veras esse sententias
22 13, 8 | abscondito vultus tui. hoc tantum scio, quia male mihi est praeter
23 13, 11| nosse, velle. sum enim et scio et volo: sum sciens et volens,
24 13, 11| sum sciens et volens, et scio esse me et velle, et volo
25 13, 26| quibus sum, sufficiens esse. scio et minus habere, scio et
26 13, 26| esse. scio et minus habere, scio et abundare; in omnibus
|