Book, Chapter

 1   1, 4 |         deus? quis enim dominus praeter dominum? aut quis deus praeter
 2   1, 4 |  praeter dominum? aut quis deus praeter deum nostrum? summe, optime,
 3   1, 5 |    mundabit eam? aut cui alteri praeter te clamabo: ab occultis
 4   2, 2 |          non invenirem quicquam praeter te, domine, praeter te,
 5   2, 2 |    quicquam praeter te, domine, praeter te, qui fingis dolorem in
 6   2, 6 |  appetit: quae vero quies certa praeter dominum? luxuria satietatem
 7   4, 7 |     inprobum et taediosum erat, praeter gemitum et lacrimas: nam
 8   4, 9 |        quaerens ex eius corpore praeter indicia benivolentiae. hinc
 9   5, 6 |         verum est, nec quisquam praeter te alius doctor est veri,
10   5, 7 |         quae procuratio salutis praeter manum tuam reficientem quae
11   7, 5 |        quidem adhuc informis et praeter doctrinae normam fluitans;
12   7, 19|  putabat credi a Catholicis, ut praeter deum et carnem non esset
13   8, 3 |         etiam non inopinatis et praeter voluntatem inruentibus,
14   9, 6 | deformia: nam ego in illo puero praeter delictum non habebam. quod
15   9, 6 |         illud ingenium: et quis praeter te talium miraculorum opifex?
16   9, 8 |       sobria prudentia. nam eas praeter illas horas, quibus ad mensam
17  10, 8 |      quae in eis sentire potui, praeter illa, quae oblitus sum.
18  10, 10|        attigi neque uspiam vidi praeter animum meum, et in memoria
19  10, 16|          cum ipsum me non dicam praeter illam. quid enim dicturus
20  10, 17|          ut ubi te inveniam? si praeter memoriam meam te invenio,
21  10, 35|        multiplicius periculosa. praeter enim concupiscentiam carnis,
22  10, 35|      perscrutanda naturae, quae praeter nos non est, operata proceditur,
23  12, 7 |       de te non esset. et aliud praeter te non erat, unde faceres
24  13, 8 |        scio, quia male mihi est praeter te, non solum extra me sed
25  13, 25|        dicerem. neque enim alio praeter te inspirante credo me verum