Book, Chapter

 1   2, 2 |        tranquillitas in eis non poterat esse fine procreandorum
 2   2, 3 |        si resecari ad vivum non poterat. non curavit hoc, quia metus
 3   4, 4 |         animo ille homo, et non poterat anima mea sine illo. et
 4   5, 5 |     quorum peritia pietas disci poterat? dixisti enim homini: ecce
 5   5, 14|         sentiebam; quia et ipsa poterat habere doctos adsertores
 6   6, 3 |         facillime obtundebatur, poterat esse iustior tacite legendi.
 7   6, 4 |        nisi credendo sanari non poterat, et ne falsa crederet, curari
 8   6, 13|       quem verbis explicare non poterat, quid interesset inter revelantem
 9   7, 5 |      omnino? aut vero exsistere poterat contra eius voluntatem?
10   9, 3 |      dicebat quam illo, quo non poterat. benigne tamen obtulit,
11   9, 3 | sequeretur. quod de tam proximo poterat, et erat iam iamque facturus,
12   9, 8 |      sorbebat exiguum, quia non poterat amplius sensu recusante.
13   9, 9 | discordes quaslibet animas, ubi poterat, tam se praebebat pacificam,
14   9, 11|        sententiam verbis quibus poterat explicasset, conticuit et
15  11, 15|       praesens esset? tunc enim poterat esse longum, quando erat,
16  11, 15|      erat; unde nec longum esse poterat, quod omnino non erat. non
17  11, 27|        antequam sonaret, et non poterat metiri, quia nondum erat,
18  11, 27|     praeteriebat. an ideo magis poterat? praeteriens enim tendebatur
19  11, 27|     habet spatium. si ergo tunc poterat, ecce puta altera coepit
20  12, 8 |        tamen erat, quod formari poterat. tu enim, domine, fecisti
21  12, 15|       esse vicissitudo temporum poterat; et tamen hoc paene nihil
22  13, 2 |          promereri ut esset non poterat. aut quid te promeruit inchoatio