Book, Chapter

 1   1, 13|           meae et virtus maritans mentem meam et sinum cogitationis
 2   2, 8 |           est, quod mihi venit in mentem quaerere et discutere et
 3   4, 15|          et avertebam palpitantem mentem ab incorporea re ad liniamenta
 4   4, 15| appellabam tamquam sine ullo sexu mentem, hanc vero dyadem, iram
 5   4, 15| substantiam malum esse, nec ipsam mentem nostram summum atque incommutabile
 6   5, 3 |         cernunt quae numerant, et mentem, de qua numerant; et sapientiae
 7   5, 10|       aeris corpus: quam malignam mentem per illam terram repentem
 8   5, 10|       corporea videbatur, quia et mentem cogitare non noveram nisi
 9   6, 6 |       gloria; et amplius vertebat mentem meam. et ille ipsa nocte
10   6, 7 |      ardentes operatus es, quibus mentem spei bonae adureres tabescentem
11   7, 10|         oculum animae meae, supra mentem meam, lucem incommutabilem:
12   7, 10|       omnibus. nec ita erat supra mentem meam, sicut oleum super
13   7, 17|      veritatis aeternitatem supra mentem meam conmutabilem. atque
14   8, 1 |          pigebat. et inmisisti in mentem meam, visumque est bonum
15   9, 12|           vinculum etiam adversus mentem, quae iam non fallaci verbo
16  10, 3 |          nec oculum nec aurem nec mentem possunt intendere; credituri
17  10, 33|       delectatio carnis meae, cui mentem enervandam non oportet dari,
18  11, 3 |     pulsaret sensum meum nec inde mentem meam quicquam tangeret;
19  11, 30|      terram? aut quid ei venit in mentem, ut aliquid facerit, cum
20  12, 11|      defectu egrediendi in aliud, mentem puram concordissime unam
21  13, 30|        terram tenet, sed hostilem mentem naturamque aliam non abs
22  13, 34|    formasti, atque inde tibi soli mentem subditam, et nullus auctoritatis