Book, Chapter

 1   2, 2 |       modus ab animo usque ad animum, quatenus est luminosus
 2   2, 8 |      fecissem -- sic recordor animum tunc meum -- solus omnino
 3   3, 5 |      CAPUT 5 ~Itaque institui animum intendere in scripturas
 4   4, 8 |      in eis amplius capiebant animum, conloqui et conridere,
 5   4, 15|   putabam me non posse videre animum meum, et cum in virtute
 6   5, 8 |     quamquam et ista ducebant animum tunc meum -- sed illa erat
 7   5, 14|    remanserat -- veniebant in animum meum simul cum verbis, quae
 8   5, 14|    tunc vero fortiter intendi animum, si quo modo possem certis
 9   6, 3 |    sustentaculis aut lectione animum. sed cum legebat, oculi
10   6, 7 |       quae agebabtur intendit animum. et forte lectio in manibus
11   6, 7 |       caecabatur, et excussit animum forti temperantia, et resiluerunt
12   6, 8 |    illum trahitis, numquid et animum et oculos meos in illa spectacula
13   7, 19|    aut cum corpore sine mente animum, sed ipsum hominem, non
14   8, 8 |     sonabam. plus loquebantur animum mecum frons, genae, oculi,
15   8, 10|     nequeunt: discerpunt enim animum sibimet adversantibus quattuor
16  10, 10|     neque uspiam vidi praeter animum meum, et in memoria recondidi
17  10, 14|       ipsam memoriam vocantes animum -- cum ergo ita sit, quid
18  10, 14|     num forte non pertinet ad animum? quis hoc dixerit? nimirum
19  10, 17|       mihi? ego ascendens per animum meum ad te, qui desuper
20  10, 34|      si diu absit, contristat animum. O lux, quam videbat Tobis,
21  10, 37| assecutus sim posse refrenare animum meum, cum eis rebus careo