Book, Chapter

 1   2, 9 |         solus? an quia etiam nemo facile solus ridet? nimo quidem
 2   2, 9 |          solus ridet? nimo quidem facile, sed tamen etiam solos et
 3   3, 7 |          corpore vel die vel domo facile possunt videre, quid cui
 4   5, 6 |          ad vestiendas sententias facile occurrentibus. delectabar
 5   5, 11|     proferret, quibus resisti non facile posset. et inbecilla mihi
 6   5, 11|          istorum; quam quidem non facile palam promebant, sed nobis
 7   6, 2 |        est, ut ipse mirarer, quam facile accusatrix potius consuetudinis
 8   6, 2 |         de hac re cor meum -- non facile fortasse de hac amputanda
 9   6, 9 |       inciperet discere, quam non facile in noscendis causis homo
10   6, 9 |        exinde domino suo metuens, facile posset totum indicare; cum
11   6, 11|       parvam dulcedinem suam: non facile ab eis praecidenda est intentio,
12   6, 12|         atque ideo nulla molestia facile contemneret, et delectiones
13   7, 6 | nuntiaretur, tamquam in regno suo facile effecerant. atque ita qui
14   9, 4 |           enim gaudere forinsecus facile vanescunt, et effunduntur
15  10, 11|          iam familiari intentioni facile occurrant. et quam multa
16  10, 15|         per imagines an non, quis facile dixerit? nomino quippe lapidem,
17  10, 32|           ipse se interrogans non facile sibi credendum existimet,
18  10, 37|       oculorum meorum. neque enim facile colligo, quam sim ab ista
19  11, 14|         est enim tempus? quis hoc facile breviterque explicaverit?
20  13, 11|        unitatis magnitudine, quis facile cogitaverit? quis ullo modo