Book, Chapter

 1   1, 1 |       in te. da mihi, domine, scire et intellegere, utrum sit
 2   1, 1 | invocare te an laudare te, et scire te prius sit an invocare
 3   1, 11|    Rogo te, deus meus, vellem scire, si tu etiam velles, quo
 4   6, 5 |  parentibus ortus essem, quod scire non possem, nisi audiendo
 5   6, 9 |     vidit abeuntem, et causam scire cupiens ingressus est locum;
 6   6, 12|    curiositatis. dicebat enim scire se cupere, quidnam esset
 7   7, 5 |        non quantum erat, quod scire non poteram, sed quantum
 8  10, 29|    hoc ipsum erat sapientiae, scire cuius esset hoc donum. per
 9  10, 35|      operata proceditur, quae scire nihil prodest et nihil aliud
10  10, 35|   prodest et nihil aliud quam scire homines cupiunt. hinc etiam,
11  11, 12|      sciam, quidquid utiliter scire cupio, quemadmodum scio,
12  11, 14|   nescio: fidenter tamen dico scire me, quod, si nihil praeteriret,
13  11, 18|    futura et praeterita, volo scire, ubi sint. quod si nondum
14  11, 23|    non esse ille dixerit. Ego scire cupio vim naturamque temporis,
15  11, 25|       confiteor tibi, domine, scire me in tempore ista dicere,
16  12, 23|       ea, quae falsa sunt, se scire arbitrantur. in hoc item
17  13, 11|     et velle, et volo esse et scire. in his igitur tribus quam