Book, Chapter

 1   1, 9 |       voluisti pro illa aetate satis, sed delectabat ludere,
 2   1, 13|  imbuebar, ne nunc quidem mihi satis exploratum est. adamaveram
 3   1, 14|       quidquid sentiebam. hinc satis elucet maiorem habere vim
 4   1, 17|      mihi negotium animae meae satis inquietum, praemio laudis
 5   2, 8 |         possem etiam solus, si satis esset, committere illam
 6   4, 16|    ipsum legens cognoveram; et satis aperte mihi videbantur loquentes
 7   5, 5 |   ausus eius sacrilegos fuisse satis emineret, cum ea non solum
 8   5, 7 |       eum excellere putaveram, satis apparuit, desperare coepi
 9   5, 9 |    numquam sanaretur. non enim satis eloquor, quid erga me habebat
10   6, 2 |        pocillum pro suo palato satis sobrio temperatum, unde
11   6, 7 |       quae in non magna aetate satis eminebat. gurges tamen morum
12   7, 7 |   dimittebant redire, ubi mihi satis esset bene. superior enim
13   9, 8 |    optimos, in domo Christiana satis a dominis honorabatur. unde
14   9, 11|       ei quid responderim, non satis recolo, cum interea vix
15  10, 31| utriusque est: nam quod saluti satis est, delectatione parum
16  10, 31|     gaudens non adparere, quod satis sit moderationi valetudinis,
17  13, 8 |      nudatas veste luminis tui satis ostendis, quam magnam rationalem