Book, Chapter

 1   1, 13|      Aeneae nescio cuius errores, oblitus errorum meorum, et plorare
 2   1, 13|          sit, qui non est penitus oblitus sui? peccabam ergo puer,
 3   2, 3 | vinulentia, in qua te iste mundus oblitus est creatorem suum et creaturam
 4   6, 7 |     omnium, quae creasti, non eum oblitus eras, futurum inter filios
 5   9, 4 |       illorum feriatorum? sed nec oblitus sum, nec silebo, flagelli
 6   9, 7 |       confiterer tibi, quae magna oblitus praeterieram? et tamen tunc,
 7  10, 8 |         potui, praeter illa, quae oblitus sum. ibi mihi et ipse occurro,
 8  10, 16|          quam significat; quam si oblitus essem, quid ille valeret
 9  10, 20|        recordationem, tamquam eam oblitus sim oblitumque me esse adhuc
10  10, 20|     numquam scierim sive quam sic oblitus fuerim, ut me nec oblitum
11  10, 24|         ex quo didici te, non sum oblitus tui. ubi enim inveni veritatem,
12  10, 24|       quam ex quo didici, non sum oblitus. itaque ex quo te didici,
13  11, 29|          sequens unum, praeterita oblitus, non in ea quae futura et
14  13, 1 |     fecisti me et oblitum tui non oblitus es. invoco te in animam
15  13, 13|     conprehendisse, et quae retro oblitus, in ea, quae ante sunt,