Book, Chapter

 1   6, 4 |      quod te creatorem omnium in spatium loci, quamvis summum et
 2  11, 2 |        transvolant. largire inde spatium meditationibus nostris in
 3  11, 15|   appellandum, vix ad unius diei spatium contractum est. sed discutiamus
 4  11, 15|      praesens autem nullum habet spatium. ubi est ergo tempus, quod
 5  11, 21|        metimur, quando non habet spatium? metitur ergo, cum praeterit,
 6  11, 21|        qua praeterit? sed nullum spatium non metimur. an in praeterito,
 7  11, 23|     tempus ibat: per suum quippe spatium temporis, quod ei sufficeret,
 8  11, 26|     longius, sicut spatio cubiti spatium transtri? sic enim videmus
 9  11, 26|    spatio brevis syllabae metiri spatium longae syllabae atque id
10  11, 27|       enim tendebatur in aliquod spatium temporis, quo metiri posset,
11  11, 27|    quoniam praesens nullum habet spatium. si ergo tunc poterat, ecce
12  11, 27|     futura sit, egit utique iste spatium temporis in silentio, memoriaeque
13  12, 15|       omnem distentionem et omne spatium aetatis volubile, cui semper
14  13, 32| primarium corpus mundi, sive hoc spatium aeris, quia et hoc vocatur