Book, Chapter

 1   1, 16|         fingebat haec Homerus et humana ad deos transferebat; divina
 2   4, 3 |        esse dicebat, si ex anima humana, superiore aliquo instinctu,
 3   4, 7 |       stultum hominem inmoderate humana patientem! quod ego tunc
 4   4, 9 |       diligitur, ut rea sibi sit humana conscientia, si non amaverit
 5   4, 12| virginalem uterum, ubi ei nupsit humana creatura, caro mortalis,
 6   7, 6 |        contendant, colligi tamen humana observatione non possit
 7   7, 19|          nisi cum anima et mente humana. novit hoc omnis, qui novit
 8   9, 12|          tantum in me posse haec humana, quae ordine debito et sorte
 9  10, 28|   numquid non temptatio est vita humana super terram? quis velit
10  10, 28|        medius locus, ubi non sit humana vita temptatio? vae prosperitatibus
11  10, 28|   numquid non temptatio est vita humana super terram sine ullo interstitio? ~
12  10, 37|      cotidiana fornax nostra est humana lingua. imperas nobis et
13  11, 15|   destitit. Videamus ergo, anima humana, utrum praesens tempus possit
14  12, 5 |         est, dum sibi haec dicit humana cogitatio, conetur eam vel