Book, Chapter

 1   2, 3 |        uterque, ille, quia de te prope nihil cogitabat, de me autem
 2   3, 4 |        fucantes errores suos; et prope omnes, qui ex illis et supra
 3   5, 8 |          inrumpunt inpudenter et prope furiosa fronte perturbant
 4   5, 10|        non esset -- ea maxima et prope sola causa erat inevitabilis
 5   7, 6 | occurrebat; sed tamen subicerem, prope iam esse mihi persuasum
 6   8, 6 | audientes tam recenti memoria et prope nostris temporibus testatissima
 7   9, 8 |     consuetudinem lapsa erat, ut prope iam plenos mero caliculos
 8  12, 6 |      formatum nec nihil, imforme prope nihil; et cessavit mens
 9  12, 7 |        terram, duo quaedam, unum prope te, alterum prope nihil,
10  12, 7 |           unum prope te, alterum prope nihil, unum, quo superior
11  12, 8 |   animantibus: illud autem totum prope nihil erat, quoniam adhuc
12  12, 19|     verum est informitatem, quae prope nihil est, vices temporum